อสูรเสน่หา

ขึ้นมามองทว่าก็ดูเลื่อนลอยและเหมือน

กลับบ้าน...ใช่..

รสักอย่างที่เขาจะพอรู้ได้ทั้งกระเป๋า โทรศัพท์มือถือ หรือบัตรประชาชน ดวงหน้างามส่ายสะบัดไปมาบนเบาะที่ปรับเอนลงจนสุด มือไม้ของ

นั้น แม็กเซ็นมองแล้วก็คิดหนักก่อนจะได้คำ

...แต่ผมยังไม่รู้เลยว่

ลับบ้าน...ฉัน

แม็กเซ็นพารถเก๋งคันหรูของเขาแล่นเลาะฝ่าการจราจรคับคั่งใจกล

อาการเมามายกลับไปที่บ้านพักอันหรูหราของเขาในย่านเบลแอ

สาวซึ่งเขาคาดเดาว่าเธอน่าจะเป็นชาวไทยด้วยลักษณะหน้าตารูปร่าง แต่

ม่รู้เลยนะว่าคุณ

กล้ ๆ เขาพยายามจะปลุกให้เธอตื่นจากความมึนเม

.ฉันชื่

ชื่อมีน่าอย่

ง ริมฝีปากหยักหนาก็ใกล้กับพวงแก้มนวลเพียงนิดเดียว ลมหายใจร้อนข

่อมีน่า...แล้

เกี่ยวลำคอของเขาไว้แทนคำตอบ แม็กเซ็นไม่ทัน

อมีนานะ

ถึงบ้านของเขา ชายหนุ่มชะงักและเกิดอาการบางอย่างที่ไม่อาจอธิบาย เขาอยู่ใกล้เธอมาก

ปในบ้านก่อนก็แล้วกัน เร

ีแสงส่องสว่างจากโคมไฟด้านหน้า ข้างในซึ่งแสงไฟสาดส่องเข้าไปทำให้เห็นการตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์อย่างวิจิตนั้นเ

้องช่วยดึงชายกระโปรงของชุดสีกุหลาบที่เลิกขึ้นไปถึงต้นข

ตุการณ์ที่ไม่เคยประสบพบ โตมาจนเป็นหนุ่มอายุตั้งสามสิบแล้ว ถึงจะเคยควงผู้ห