พิศวาสเถื่อน

น่ะ เขารออยู่ในสวนข้าง

ริมแม่น้ำเจ้าพระยาวางถาดในมือลง หญิงสาวเจ้าของใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโตเป็นประกาย จมูก

..เขาบอกหรือเปล

งสัยและเห็นมินตราเพื่

อพลอยพิชญา และเขาจะขอคุยธุระด้วยไม่นาน อื

างชาติ...

ง หญิงสาวหันไปยังห้องอาหารที่มีแ

จะออกไปพบเขาก่อนก็แล้วกัน

เคจ

ีอาบไล้ไปทั่วพื้นหญ้าและและดงดอกไม้สีสันลานตาทั้งยังส่งกลิ่นหอมในยามค่ำคืน แสงสว่างทำให้เธอมองเห็นแผ่นหลังของร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ท

ี้อย่างประหลาด ไหล่กว้างผึ่งผาย เรือนกายและความสูงสมส่วน ผม

รียส

็งทื่อ กลีบปากบางอ้าค้างเมื่อเห็นใบหน้าห

จะใช่...คุณพลอยพิชญ

ยส...ค

รไม่ถูก ได้แต่รำพึงชื่อนั้นออกมากระทั่ง

เป็นพี่ชายของ มาเรียส คริสเต

าษาไทยอันชัดถ้อย เธอหายใจติดขัด เขา ไม่ใช่ มาเรียส คริสเตียนเ

อ้อ...ขอโทษทีค่ะ

ชายฝาแฝดของผมอย

ะกายเข้มมีบางอย่างฉายวาบขึ้นมา

เหมือนเขามาก และที่สำคัญ ฉันไม่เคยรู้ว่าเขาม

แฝดผู้น้องของเบนในฐานะเพื่อนชายของ ดาริน ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเธอและต

าอยู่ที่บ้านในนอร์เวย์ บนเก

.เอ้อ...สบ

ตื่นเต้นขณะที่เบนยัง

และที่ผมมาที่นี่ก็ม

..คำร

งสาวรู้สึกแปลก ๆ ไม่ใช่รังเกียจ แต่ร้

ึงเพื่อนคนหนึ่งของเขาเสมอ เพื่อนที่เขาพูดถึงเป็นสาวไทยตัวเล็ก เธอชื่อ พลอย

น้ำตาลใสมองเขาอย่างไม่เข้าใจระคนลังเล ทำ