มนตราแห่งรัก (Yaoi)

ลอด ตัวเขานั้นสูงใหญ่ด้วยวัยสิบเจ็ด แต่เพื่อนเขากลับดูราวกับเด็กวัยยังไม่พ้นสิบห้าเสียด้วยซ้ำไป ใบหน้าขาวใสเรียวงดงาม เขาลือกันว่าอี๋ซูหน้าเหมือนมารดาของเขายิ่งนัก ยิ่งจุดเด่นคือนัยต์ตาสีสนิมกลมโตนั่น หากได้จ้องลึกลงไปดุจดั่งต้องม

ี๋

ือ

ไรปิดบังข

้วชี้จิ้มขมับเพื่

ล่ะบอกข้ามาเดี๋ยวนี้"อี๋ซูหน้ามุ่ยจำใจย

ยมาใช่

้วตั้งแต่เมื่อใดกัน"อี๋

าเจ้าไม่ไปแอบเอามามันจะมา

างหากนี่เจ้าไ

ได้จากที่ใด"อี๋ซูจำต้องเล่าให้เพื่อนฟังอี

่งปักษาก็จริง แต่ทว่าเขาไม่เคยได้ร่ำเรียนอ่านเขียนเช่นลูกหลานในสกุล ยังโชคดีอยู่บ้างที่เหล่าบ่าวไพ

ท่แล้วก็จะมีแค่พระชายาของท่านเท่านั้น"อี๋ซูถึงกับตาโต จ้อง

"อี๋ซูสรุป ปาไช่อยากจะเขย่าร่างให้เจ้าตัวรู้เสียที

ของนี่เป็น

คิดไป แล้วจะทำย

า ลุกขึ้นเตรียมไปยังปากทางของหมู่บ้าน ทันใดนั้

ักแล้ว!"อี๋ซูตกใ

ทั้งคู่ลนลานกระทั่ง

่องใดกันม

่งหนิงเลื่อนสายตาลงมาจนถึงไข่ที่เริ่มก

พวกเ

ิม นี่ข้าจะทำยังไงดี"อี๋ซูทั้งตกใจ ทั้งว้าวุ่น จนตาสองคู่สบก

ว"อี๋ซู

้ทั้งเซิ่งหนิงทั้ง

งฟ้าถึงดิน ปาไช่และเซิ่งหนิงอุดหูด้วยทนเสียงไม่ไหว

ซูบอกด้วยน้ำเส

เซิ่งหนิงรีบบอกทั้งลากทั้งจูงแขนของคนทั้งคู่ไปให้พ้นจากที่ตรงนี้

เหนื่อย ปาไช่เอามือกุมท้องตัวเองเอาไว้เพราะหายใจหอบด้วยความเหนื่อย ยังมีอี๋ซูที่ก้มตัวเอาม

ำหน้าตกใจ ดูท่าแล้วเจ้านกตัว

งแรกที่มันฟักตัวมันเท่าไก่น้อยตัวสีเหลือง หากบัดนี้ตัวของมันเท่ากับนกแก้วตัวใหญ่เข้

ัวหรือไม่"อี๋

แหบๆเอ่ยขึ้นมา

อีกครั้ง โชคยังดีที่มันบินได้แ

างข้าอยู่เรื่อย

เซิ่งหนิงสูดลมเข้าปอด ข่มค

งเจ้าเถิด ที่นี่ไม่มีใครคู

ไงที่คู่ควร เขาถูกลิข

าองค์หลิงไท่เท่านั้น จะเป็นเด็กหนุ่

รค์ได้ เอาล่ะนายท่านตั้งชื่อข้าได้แล้ว"นกน้อยขยายตัวใหญ่ขึ้นกว่าเดิมอีกแล้ว แถมน้ำเสียงจ

อี๋ซูชี้ห

อชื่อไพเราะเสนาะหูนะ"อี๋ซูนิ่งคิดไปช

เราะหรือไม่ ความหมายก็ดีด

อนนี้ข้าหิวแล้วมีอะไรให้ข้ากินหรือไม่"เจ้

อยู่เจ้ากิน

ได้อีกด้วยนะ"เลี่ยงเฟิ่งกระพือปีกที่ใหญ่มากขึ

โตมากไปกว่า

จะใหญ่มากกว่านี้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น"ทั้งสามพอได้ยินก็ลอบถอนหายใจ พรางนึกในใจว่าห

ียสนิท อี๋ซูนายหญิง

งที่ไหนเหตุใดจึงเรีย

จึงไม่ติดตามไปด้วย ได้กัดกินแอปเปิ้ลสีแดงสดอย่างเอร็ดอร่อย ปล่อยให้ปาไช่เดินวนไปร

เจ้ามีหรือไม่"ปาไช่รีบส่ายหน

้าไปเตรีย

นหรือ

๋ซูรอเอาไว้ เซิ่งหนิงตระเตรียมห่อข้าวปลาอาหารเอาไว้เช่นกัน นึกสังเวชชะตากรรมของเด็กน้อยคนนี้ยิ่งนัก เลี่ยงเฟิ่งชะงักปากที่จิก

ยวเข้ามา ปาไช่ทำขนมหล่นจากปากทันทีที่ได้ยิน เซิ่

ี่ยนชื่อแซ่ของเจ้าเสียทั้งคู่เข้าใจหรือไม่"เซิ่งหนิงน้ำตาคลอ นางเลี้ยงดูเด็กคนนี้มาตั้งแต่ยังไม่เดียงสา สรรหาอะไรจะไม่ผูกพันดุจมารดาผูกพันต่อบุตร ยามนี้เรื่องจวนตัวทำให้ต้องตัดใจ หาเช่นนั้นเด็กน้อยนี่คงไม่มีชีวิตอีก นายหญิงคนนี้เกลียดชังอ

ำแบบนี้ตัวเจ้าจะเ

กเจ้าเถอะไแล้วก็ระวังตัว เจ้านกนั่นก็เหมือนกันอย่าปรากฎตัวต่อหน้าผู้คน หาเช่นนั้นนาย

กหมู่บ้าน ทิ้งให้เซิ่งหนิงยืนเช็ดน้ำตา จากนั้นนางก็ตัดใจเดินกลับไปยังตำหนักบอกกล่าวกับนายหญิง