ปรารถนาเถื่อน

้าขึ้นจากหมอน หญิงสาวผลินหน้าไปมองที่ประตูห้อ

ขอเข้าไปหน่

เกลียดความสุภาพของเขาเหลือกำลัง หญิงสาวดันตัวลุก

ยากจะเห็นหน้าชมพูอยู่แล้วนี่” คำตัดพ้อของเด็กสาวทำให้เมธาพัฒน์ตัดสินใจ

นตัวโตถามขึ้นเมื่อเ

้องทิ้งไว้เท่านั้นแหละ องศาความร้อนของหล่อนก็พุ่งปรี๊ดจนระเบิดแตกออกเป็นเสี

อเสียงเพราะเข้ามาในห้องนอนของช

่โต๊ะข้างเตียงขึ้นมาอ่าน เด็กสาวทำท่าท

วกนั้นแล้วเงยหน้ามาพ

จะขยับตัวขึ้นพิงหมอนที่หล่อนหยิบซ้อนกันไว้ที่หัวเตียงด้วยท่าทางสุขกายสบายใจเหลือคณานับ

ึ้นเป็นสาวสวยแบบนี้ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาได้พบหน้าหล่อน เด็กสาววัย 13 ปีที่กำลั

งจากเขาเกือบ 20 ปีนี่เอง ที่ทำให้เขาต้องรับภาระอ

ี่รับหล่อนมาอยู่ในบ้าน และตอนนี้เวลาก็ผ่านไปร่วม 6 ปีแล้ว จากเด็กหญิงตัว

ากลมโตอยู่ภายใต้ขนตางอนงาม คิ้วโก่งดั่งคันศร เส้นผมสีดำขลับเหยียดตรงที่

ทำไมนะเขาถึงทำใจให้อยู่ใกล้ ๆ หล่อนไม่ได้ส

เหมือนหล่อนจะไม่พยายามเข้าใจความปรารถนาดีของเขาเลยสักนิด เพราะหล่อนจะต้องแง่งอน

มธาพัฒน์กำลังจะอธิบาย

ต้น” เด็กสาวเงยหน้าขึ

ไรสักหน่อย” หล่อนยิ้มให้เขา ทำเป็นร

งเครียด แต่ไม่ได้เคร่งเครียดแค่น้ำเสียงเท่านั้น ใบห

ชมพูแค่อยากแกล้งอาต้นเล่น ๆ ให้อาต้นทุกข์ ชมพูเห็นแล้วสนุกดี เลยขยันทำบ

ียงของเขาเสียงเย็นชาน่ากลัว แถมรอยยิ้มที่ผุดข

รอะไรอีกล่ะคะ อาต้นใ

่มี

เดินดุ่ม ๆ ออกไปจากห้องนอนของหญิงสาวทันที และเมื่อสิ้นเสียงปิดประตูลง รอยย

น้ำตาอีกครั้ง เสียงสะอื้นที่แสนเจ็บปวดถูกกักเก็บไว้มิด

กครองอย่างพวงชมพู คำสัญญาที่เขาเคยรับปากเอาไว้กับบิดาของพวงชมพูยังก้องอยู่ในหูไม่หยุด พ่อของหล่อนฝากฝังให้เขาดูแลพวงชมพูจนกว่าหล่อนจะเป็นฝั่งเป็นฝากับผู้ชาย

ะยอมรับออกมาว่าตัวเองหวงแม่

ขาลงมือปลูกมันขึ้นมาด้วยตัวเองเมื่อ 3-4 ปีก่อน มันมีแต่กุหลาบสีชมพูเท่านั้น เพราะอะไรนะเหรอ... ช

รู้สึกเวทนาตัวเองขึ้นมาไม่ได้ เมธาพัฒน์ถอนใจออกมาหนักหน่วง ความเคร่งเครียดกัดกินไปทั่วทุกอณูเนื้อกาย จากนั้น

วไม่ถึงสองก้าวเลย เท้าเล็กก็ต้องชะงักอยู่กับที่ด้วยความประหลาดใจ เมื่อแผ่นหลังของอาหนุ่มหล่อระเบิดกระเด้งเข้ามาในสายตา สองแขนกำยำของเขาจับอยู่ที

งพวงชมพูทำให้เมธาพัฒน์รู้สึกตัวจากการครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ชายหนุ่มรีบหมุนต

ผ่องอวบอิ่มดันล้นเบียดขอบผ้าขึ้นมาจนแทบจะทะลักออกมาทั้งเต้า เมธาพัฒน์ลอบกลืนน้ำลายที่เหนียวเป็นยางของตัวเองลงคอ

นซะเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่เขาก็ทำไม่ได้ บังคับตัวเองไม่ได้ จำต้อ

กปล่อยลงมาคลอเคลียไหล่เปลือยเปล่ามันสวยงามจนเขาอยากจะสอดนิ้วเข้าไปลูบไล้มัน เรือนร่างที่เขาเคยคิดว่าหล่อนยังเ

าก่อนตรงหน้า ทำให้การควบคุมตัวเองของเขาลดน้อยถอยลงสุดกู่ แต่ด้วยความเป็นสุภาพบุ

ากแค่ไหนก็ตาม โธ่... พระเจ้า ทำไมต้องส่งเขาเข้ามาตอนนี้ด้วย ทำไมต้องให้เขาเห็

ับอาด้วยชุดน