ไม่ช้าอนุชิตก็เดินขึ้นมาเก็บจานชามไปอย่างรู้งาน

“วันนี้ฉันว่าจะพายเรือคายักไปที่ชายหาดบนเกาะ เธอก็ไปเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำได้แล้วนีน” เขาบอกหลังอนุชิตเดินพ้นสายตาไปแล้ว นีนนาราหันไปมองเกาะร้างซึ่งมีชายหาดเล็ก ๆ พอลงไปนอนอาบแดดเล่นได้ หญิงสาวถอนหายใจออกมาเบา ๆ ไม่อยากบอกเขาเลยว่าเธอยังระบมไปหมดทั้งตัว แค่อาบน้ำยังรู้สึกแสบนิด ๆ ขืนลงทะเลไปจะต้องปวดแสบปวดร้อนเป็นแน่

“คุณบารเมษฐ์คะ”

“อะไร” เขาหันมาถามกึ่งดุนิด ๆ

“ฉันไม่อยากลงทะเล”

“ทำไมละ” คราวนี้เขาแสดงออกชัดเจนว่าไม่พอใจ

“คือว่า เอ่อ คุณก็รู้ว่าเมื่อคืนครั้งแรกของฉัน คือตอนอาบน้ำฉันก็รู้สึกแสบตรงนั้นอยู่ ถ้าลงน้ำทะเลไปฉันคิดว่า เอ่อ คือ” ไม่รู้จะบอกเขายังไงดีได้แต่อ้ำอึ้งจนเขานึกรำคาญ

“พอแล้วนั่นไม่ได้นี่ก็ไม่ได้แล้วจะทำยังไง จะให้ฉันพายเรือไปเล่นน้ำคนเดียวหรือยังไง”

‘ตอนแรกก็เล่นคนเดียวได้นี่’