“ไม่ค่ะ” นีนนาราส่ายหน้าในทันที บางครั้งเธอก็รู้ว่าเขาจงใจนำเรื่องเจนธรรมมาข่มขู่ให้เธอทำในสิ่งที่เขาต้องการ แต่เธอจะมีอะไรไปต่อกรกับเขาได้ ต้องเลือกทำแม้กล้ำกลืนฝืนใจก็ตาม ฝ่ามือคู่น้อยยื่นออกไปโอบรอบความแข็งขืนของเขา นีนนาราอยู่ในวัยเบญจเพสเธอไม่ใช่เด็กน้อยที่จะไม่เข้าใจ ว่าเขาต้องการให้เธอทำอะไร

“อ้อยอิ่งอยู่นั่นแหละแม่คุณ ขืนช้าอีกนิดจะเรียกคุณจิลมาทำให้แทนนะเอาไหม แล้วเธอก็ไปห้องโน้นแทนคุณจิลเขา”

“ไม่นะคะคุณบารเมษฐ์” หญิงสาวรีบขยับมือขึ้นลงเบา ๆ เหมือนคนกำลังทำความคุ้นเคยกับมันอย่างช้า ๆ ไม่นานนักสิ่งที่อยู่ในมือของเธอก็ขยายตัวใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นชูคอตั้งตรงขึ้นมา

“มือพอแล้วต่อไปใช้ปาก” บารเมษฐ์สั่งต่อเมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังจะทำให้เขาแตกสลายไปด้วยมือคู่น้อย ๆ นั่น ทั้งที่ยังไม่ได้ใช้ปากของเลยด้วยซ้ำ

เขาดึงหมอนมาหนุนหลังไว้ทั้งสองใบ เพื่อมองคนด้านล่างว่าบริการเขาด้วยสีหน้าอย่างไร ปากน้อยอ้าขึ้นแล้วครอบส่วนปลายของเขาอย่างหวาดกลัว เขาสัมผัสได้ถึงแรงดูดดุนที่ไม่ได้เรื่องของนีนนารา “แรงไปแล้วนีน ทำเบา ๆ เป็นไหม” บารเมษฐ์ดุคนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตากลืนกินน้องชายเขาอยู่แบบไม่เป็นงาน