“เอ่อ นีนเขามีธุระต่ออีกหน่อยเลยรีบไปค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้อยู่รอลาพวกคุณทั้งสองคน” จิลาวัลย์เหงื่อตกที่ต้องโกหกพวกเขา เธอเห็นนีนนาราเดินกึ่งวิ่งไปด้านหลังเมื่อครู่นี้ แต่ไม่กล้าส่งเสียงเรียกหญิงสาวเอาไว้

“ไม่เป็นไรครับ งั้นเดินไปขึ้นรถกันเถอะครับ” เจนธรรมดูจะผิดหวังเล็กน้อย เพราะเขาอยากรู้จักที่อยู่ของนีนนาราด้วย

บารเมษฐ์มองไปตามถนนที่มีผู้คนเดินพลุกพล่าน เพราะมีนักท่องเที่ยวกำลังเดินทางไปขึ้นเรืออีกลำ นีนนาราแอบไปตอนไหนทำไมเขาไม่เห็น เหมือนบางอย่างติดค้างอยู่ในใจ แต่ไม่เป็นไรเขามีเบอร์โทรศัพท์ของหญิงสาว หากมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นจริง คงมีโอกาสได้เจอกันอีกครั้ง

ส่งจิลาวัลย์ที่คอนโดมิเนียมเรียบร้อยแล้ว เจนธรรมก็ขับรถไปส่งบารเมษฐ์ที่บ้าน ก่อนกลับเขาได้ขอหมายเลขโทรศัพท์ของนีนนารากับบารเมษฐ์ด้วย

“ว่าไงขอเบอร์คุณนีนหน่อย”

“เอามือถือมาสิ”

“นี่ ๆ” เจนธรรมรีบยื่นโทรศัพท์มือถือของตนเองให้เพื่อน

บารเมษฐ์เปิดหน้าจอมือถือเพื่อดูหมายเลขโทรศัพท์ที่บันทึกไว้ ทำการบันทึกเบอร์โทรของนีนนาราไว้ที่เครื่องของเจนธรรม เสร็จแล้วก็ยื่นกลับคืนให้เจ้าของ