คลิก

“เอ๋ ?” เสียงกดล็อกปิดประตู ทำให้หญิงสาวหันหลังกลับมามองอย่างสงสัยคนที่ยืนกอดอกมองเธออยู่ตรงประตูนั่น

“คุณบารเมษฐ์ !” เป็นเขาได้อย่างไรกัน ซ้ำยังมองมาที่เธอด้วยแววตาไม่น่าไว้ใจเท่าที่ควร

“ทำไมเห็นหน้าฉันแค่นี้ ถึงกับดีใจจนอึ้งไปเลยเหรอนีน” เขาก้าวเท้าเข้ามาหาทีละก้าว แววตาก็แน่นิ่งจนคนเห็นรู้สึกกลัว

“ฉันปูเตียงเสร็จแล้ว ขอตัวกลับไปทำงานต่อนะคะ” นีนนาราหลบไปด้านข้าง ก้าวเท้าเร็ว ๆ เพื่อออกจากห้อง

“ว้าย !” แต่ท่อนแขนแข็งแรงของเขา เอื้อมรวบมาตรงเอวคอดกิ่วดึงเธอกลับมาที่เดิม

“ปล่อยนะคุณบารเมษฐ์ ! คุณจะทำอะไรฉัน”

“จะทำอะไรดีล่ะนีน ดึก ๆ แบบนี้ ฉันกำลังหาคนคลายเครียดอยู่พอดี ได้ข่าวว่าโรงแรมนี้แม่บ้านทำงานพิเศษอยู่ด้วย เลยอยากมาใช้บริการดู”

“คุณมันบ้า ! ฉันไม่ได้ทำงานแบบนั้นนะ ปล่อยเซ่ !” ยิ่งดิ้นอ้อมแขนของเขาก็ยิ่งรัดแน่น นี่มันเวรกรรมอะไรของเธอถึงต้องมาเจอะเจอเขาในตอนนี้อีก