นีนนาราเลือกชุดที่จะใส่ไปทำงานสามชุด ซึ่งเป็นครั้งแรกที่เธอตัดสินใจใช้เงินที่เขาให้ในการซื้อ หลังจากนั่งทำใจอยู่นานสองนานกว่าจะหยิบเงินปึกนั้นออกมาใช้ได้ นำส่วนหนึ่งไปฝากธนาคาร รวมกับยอดเก่าที่เคยได้ในคราวโน้น

“ฉันเข้าไปลองเสื้อก่อนนะคะ” เมื่อได้ครบแล้ว นีนนาราเดินไปบอกเขาก่อนเข้าไปลอง

“ไปด้วยสิ” อีกคนก็แกล้งแหย่

“ไม่ได้ ! เขาแยกห้องชายหญิงเห็นไหมนั่น” นีนนาราชี้ป้ายห้องลองเสื้อให้เขาดู

“งั้นเอาเสื้อพวกนี้ไปลองด้วย” บารเมษฐ์ยื่นเสื้อในมือให้หญิงสาว นัยน์ตาเป็นประกายแวววาวขึ้นมา

“ชุดบ้าอะไรของคุณนี่คุณบารเมษฐ์ ฉันบอกว่าจะเอาเสื้อยืด ไม่ใช่เสื้อชั้นในแบบนี้” นีนนาราเสียงดังใส่เขา เพราะเสื้อแต่ละตัวในมือเขานั้นน้อยชิ้นกันเหลือเกิน

“ตาถั่วมากเลยนะนีน นี่มันชุดชั้นในตรงไหนกัน เอาไป ๆ ฉันเลือกให้เธอต้องไปลองใส่ดู ถ่ายรูปส่งเข้าไลน์ฉันด้วย เดี๋ยวจะบอกว่าผ่านหรือไม่ เข้าใจที่พูดไหมเนี่ย”

“ค่าเจ้านาย” นีนนารารับเสื้อจากเขามาอย่างหงุดหงิด ทำไมต้องมาเจ้ากี้เจ้าการกับเธอด้วยก็ไม่รู้

ในห้องลองเสื้อหญิงสาวลองชุดทำงานของตนเองก่อน จากนั่นค่อยลองชุดที่เขาเลือกให้ ซึ่งก็มีถึงห้าตัวด้วยกัน หญิงสาวส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ที่เธอต้องมาลองชุดพวกนี้ให้เขาดู ยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปในกระจกบานยาวตรงหน้า จากนั้นก็ต้องส่งไปให้เขาดูทางไลน์

‘คนบ้า ! อยากเห็นก็เห็นซะให้เต็มตา’

เธอลองทั้งห้าชุดและถ่ายรูปเก็บไว้ เสร็จแล้วค่อยส่งรูปให้เขาทั้งหมดทางไลน์ ระหว่างที่เปลี่ยนกลับไปใส่ชุดเดิมอยู่นั้น ข้อความไลน์ของหญิงสาวก็ดังขึ้นรัว ๆ

ไม่ผ่าน นมทะลักแล้วนั่น

ไม่ผ่าน เซ็กซี่ไป

ไม่ผ่าน เอวลอยไป

ไม่ผ่าน แนบเนื้อเกิน

ไม่ผ่าน ไม่ชอบ