นีนนารากำลังเดินทางกลับบ้านด้วยความคิดอันสับสน เธอต้องดีใจที่เขายอมปล่อยมือแล้ว แต่ทำไมหัวใจถึงได้ห่อเหี่ยวแฟบลงแบบนี้ อาจเพราะเธอไม่เคยมีแฟนมาก่อน เขากลับเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตแบบลึกซึ้ง แต่ไม่เคยคิดจริงจังอะไรสักอย่าง ร่างกายที่แปดเปื้อนรอยราคีของเขา เธอจะสามารถมอบให้ใครได้เชยชมอีกไหม หญิงสาวแอบหัวเราะในความคิดอันแสนจะล้าหลังของเธอเอง

ตึ๊ง !

เป็นเสียงข้อความไลน์จากธนาคารสีม่วงที่เธอใช้อยู่ จำนวนเงินที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ทำให้นีนนาราน้ำตาไหลหยดออกมาเป็นทาง ห้าหมื่นบาทเขาให้มากกว่าทุกครั้ง เพราะมันคือครั้งสุดท้ายนั่นเอง

หญิงสาวปาดน้ำตาแล้วเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋าไว้ กลับถึงบ้านเธอจะต้องเป็นคนสดใสร่าเริง ไม่แสดงความอ่อนแอให้แม่กับยายได้เห็น และเธอก็จะไม่หนีเขาอีกต่อไปแล้ว ถึงเธอกับเจ้าของบริษัทจะมีปัญหากัน แต่เวลาอยู่ที่ทำงานก็อยู่กันคนละส่วน ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกันอยู่แล้วนี่ งานดีกับเงินเดือนงาม ๆ แบบนี้ เธอยังอยากทำต่อไปอีกนาน ๆ พอกลับถึงบ้านหญิงสาวก็ได้รับข่าวดีจากมารดา

“แม่เจอบ้านหลังที่อยากได้แล้วเหรอคะ”

“ใช่แล้วนีน วันนี้แม่พายายไปดูมาแล้วด้วย อยู่ไม่ไกลจากที่ทำงานของนีนด้วยนะ นี่ไง ๆ” นางนีรนุชกางแผ่นพับของโครงการหมู่บ้านที่สร้างเสร็จแล้วให้ลูกสาวดู น้ำเสียงตื่นเต้นไปกับบ้านหลังใหม่ที่เจอ