“ประจำเดือนมาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ครับ” คำถามแรกของคุณหมอนั้น ทำสองแม่ลูกอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง โดยเฉพาะนีนนารานั้นมือไม้เย็นเฉียบขึ้นมา หันไปมองหน้ามารดาด้วยความรู้สึกผิด

“ไม่เป็นไรนีน บอกคุณหมอเขาไปลูก” คนเป็นแม่หันไปแตะไหล่ลูกสาวเบา ๆ

“ไม่ค่อยแน่ใจค่ะคุณหมอ แต่น่าจะประมาณเดือนกว่า ๆ ค่ะ” นีนนารากะระยะเวลาเอาคร่าว ๆ

“อืม ถ้ายังไงรบกวนตรวจปัสสาวะด้วยนะครับ คุณพยาบาลเตรียมอุปกรณ์ให้คนไข้หน่อยครับ”

“ได้ค่ะคุณหมอ” นางพยาบาลวัยกลางคน เดินตรงเข้ามาหานีนนารา พร้อมกับแนะนำวิธีการตรวจปัสสาวะ

เมื่อทำการเก็บปัสสาวะสำหรับตรวจเรียบร้อยแล้ว สองแม่ลูกก็นั่งรออยู่หน้าห้องตรวจอย่างเงียบ ๆ นีนนาราก้มหน้าเพราะรู้ว่ามารดาคงระแคะระคายเรื่องนี้บ้างแล้ว

“แม่นีนขอโทษ”

“ขอโทษเรื่องอะไรนีน แม่ยังไม่รู้เลยว่านีนทำผิดอะไร” นางนีรนุชหันไปมองหน้าเศร้า ๆ ของคนเป็นลูก ในใจเองก็ร้อนรุ่มอยู่ไม่น้อย อยากรู้เหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร

“ถ้าผลตรวจออกมาว่านีน เอ่อ จริง ๆ แม่จะโกรธนีนไหม”

“ไม่รู้สิ รอคุณหมอก่อนค่อยคุยกันนะนีน” คนเป็นแม่ยังไม่อยากตีตนไปก่อนไข้ เผื่อเรื่องนี้อาจอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คิดก็ได้

“ค่ะแม่”