บารเมษฐ์คิดว่าเขากับนีนนารา ยังมีเรื่องค้างคาใจกันอยู่ หญิงสาวลาออกไปได้ครึ่งเดือนแล้ว เขาบังคับตัวเองไม่ให้โทรหา หรือส่งไลน์ไปถามความเป็นอยู่ ชายหนุ่มนั่งคิดนอนคิด ถึงคำพูดประโยคสุดท้าย ก่อนที่หญิงสาวจะลาออก

‘เก็บคำพูดเหล่านั้นไว้ด่าตัวเองเถอะค่ะ เพราะคนที่สำส่อนน่ะคือคุณไม่ใช่ฉัน !’

ทำไมเขาถึงยังรู้สึก ว่ามันมีอะไรไม่ปกติในคำพูดของหญิงสาว อยากเคลียร์เรื่องคาใจทั้งหมดนี้ เผื่อเขาจะกลับมาเป็นคนเดิมในเร็ววัน ไม่ใช่เอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน เหมือนอย่างในตอนนี้

‘ยัยบ้าเอ๊ย ตั้งแต่มีเธอฉันก็ไม่เคยสำส่อนเลยนะ’

จะจากกันด้วยความรู้สึกติดลบแบบนี้จริงหรือ บารเมษฐ์เคาะนิ้วลงบนโต๊ะทำงานเป็นจังหวะ เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แต่แล้วก็ตัดสินใจวางลงที่เดิม เลื่อนลิ้นชักในโต๊ะทำงานออกมา ควานหาแผ่นกระดาษ ใบที่มีที่อยู่ล่าสุดของนีนนาราออกมา คนอย่างเขาไม่เคยหนีปัญหา ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว ให้มันรู้ไปว่าผู้หญิงแค่คนเดียวจะจัดการไม่ได้