“คุณจะมาเดือดร้อนกับเรื่องนี้ทำไมคะ คุณมองฉันเป็นแค่ที่ระบาย พอเสร็จก็จ่ายเงินเท่านั้นไม่ใช่เหรอ”

“นีน อย่าประชดกันได้ไหม นี่ลูกใคร”

นีนนารามองเขาแล้วยิ้มเยาะตรงมุมปาก สุดท้ายเขาก็ยังปักใจเชื่อว่าเธอกับชยุตม์มีอะไรกัน หญิงสาวปาดน้ำตาออกจากแก้มจ้องหน้าเขานิ่ง ๆ แล้วยิ้มบาง ๆ

“ลูกพี่ยุตค่ะ”

“เดือนกว่านะนีนจะใช่ได้ยังไง”

“บอกว่าลูกพี่ยุตไงคะ !”

บารเมษฐ์ต้องฝืนความโกรธเอาไว้แค่ไหน ไม่ให้เข้าไปบีบคอคนตรงหน้า ที่บังอาจมาสวมเขาให้เขาได้

“เธอพูดจริงเหรอนีน” เขากัดกรามกรอดระหว่างถามอีกรอบ

“ฉันพูดจริงค่ะ ฉันกับพี่ยุตเรา เอ่อ อย่าให้พูดเลยค่ะ เชิญคุณกลับไปเถอะค่ะ ฉันหมดธุระจะคุยด้วยแล้ว”

“นีน !”

พลั่ก ! นีนนาราผลักร่างเขาจนกระเด็นไปอยู่กับพื้นหญ้า และตรงนั้นก็เป็นแอ่งน้ำที่ยายสอนเพิ่งรดน้ำต้นไม้ไปหมาด ๆ สายยางก็ยังวางกองอยู่ตรงนั้น ทำให้เกิดดินโคลนอยู่จากความไม่เรียบร้อยของสนามหญ้าที่เพิ่งปลูกใหม่ บารเมษฐ์ดันตัวเองขึ้นมา พบว่าตัวเขาเปื้อนไปด้วยดินโคลนทั้งตัว