สะบายดีจอมดื้อ
ก็บ่ายแล้ว ผมเลยไม่มีเวลาเที่ยวมากนัก ปั้นรักบอกว่าถ้าอยากมาอีกก็ให้มาวันอื่นแต่ออกให้เช้าหน่อย แต่ถึงมันจะพูดอย่างนั้น ผมก็ไม่
้ำโน่น ด้วยข้อหาที่มันกล่าวอ้างว่าแ
็นคนไ
่มันเป็นคนล
ักมันแล้วรอจนกว่ามันจะทะเลาะกับแม่ค้าเส
งินบาทอีกอยู่ อย่ามาตัวะกันอยู่นิใด (คนพวกนี้แม่งทำให้การท่องเ
เป็นลาวไ
ก็หยุดบ่นกระปอดกระแปด
็นคนลาว (เคยบอกเ
อขนาดนี้ จะให้กูคิดว่า
นคนลาว...” ผม
งรำคาญก่อนกระดกน้ำขึ
ป็นคนไทย เกิดอยู่ไทย
ได้ โอเค
ลื้อยๆ ตินปิดพากเฮียน จบจากมะหาวิทะยาไลแล้วก็เลียกับมาอยู่พี้มีหยังสงไสเบาะ (แล้วพ่อกับแม่ก็เลิกกัน พ่อย้ายไปทำงานอยู่อเมริกา แต่งงานให
น้าเออๆ ออๆ ไป ไม่ได้อยากจะรู้เรื่องของม
คนไทยมากกว่าลาวอีก แล้วทำไมถึงไม่พูดไทยว
วกันว่าผมถูกคุณแอน
ไม่ใช่เหรอ แล้วเอาไอ้กุ๊
ารให้บริการลูกค้าจะต้องมีความจริงใจแม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ตาม กะว่าวันนี้กลับไปแล้วจะไปโวยสักหน
...แ
ๆๆ...
ั้นรักสตาร์ตอีกที...อ
ไม่
อกแล
าตะและมรณะของรถตัวเองร้องเรี
ได้แล้ว (เดินกลับนะ
ับกับมึง กู
นสมเพชและเวทนาไม่ได้ตอนเห็นมันเข็นรถเก่า
ทุรัง
่มีความเมตตากับมันเลยแม้แต่น้อย แต่พอเห็นเด็กนอกต้องมาตกระก
เข็
้อง” มันป
ห้ คุณสะพายกระเป๋า
ยอมหยุดต้านได้ พร้อมกับจุปาก
แท้ เจนเทิล
ย แล้วกูก็ไม่ได้มาทำให้มึงเพราะอยากจะเป็
มาเดือดร้อนทำอะไรแบบนี้ด้ว
โดยการถีบที่พักเท้าคนซ้อนแล้วขี่มอเตอร์ไซค์ดันกลับมาให้ถึงที่ ส่วนผมก็ซ้อนท้ายคนใจดีคนนั้นแท
ังปวดหัวเลย ความหล่อ ความหน้าตาดีของมันไม่ได้ช่วยให้ผมรู้สึก
วันนี้ไปเที่ยวมาเป็นยังไงบ้างถึงกับชะงัก ไม่กล้าถาม ยอม
ขึ้นพร้อมกับปั้นรักที่ยืนทำหน้าเบื่อหน่ายอยู่หน้าประตู ดูท่าทางแล้วมันก็คงจะเหนื่อยเหมือนกัน สภาพด
ไรเหร
นเข้ากับหยัง (แม่ให้มา
ต่มื้อเย็นที่
ปั้นรักก็พ่นลมหา
ห้คุณที่ผมพาคุณไ
รื่อง
อนทีว่าผมไม
ริงๆ จำเป็นต้องเสียมารยาทแล้ว
หยุดแค่นั้น ดันชักส
้วแต่ ฮีบสั่งมา (ถามก็ตอบๆ มาเถอะนะ คุณนี่เรื่องมากชะมัดเลย ถ้าไม่กิน เดี๋ยวแม่ก็หาว่าผมโกหกอีก สั่งๆ มาเถอะ
คาญมาเต็มที่สุดๆ ผมที่อยู่ในสภาพร่างก
ูต้องมาแปลทุกคำท
นคนไทยเนี่
เป็นตระกูลเดียวกัน คล้ายกัน แต่มาพ่นรัวๆ ไม่หยุด แถมเ
อบอะไรกลับมา กลับมีเพียงสายตาหงุดหงิดเท่านั
งลาวบ่ค่อยฮู้เรื่อง ฟังไม่ทัน” พ
องผม ก่อนจะถอนห
้ โง่ล
อันนี้กูฟังออก
ต่อยมันอย่างสุดความสามารถ
งั้นก็พูดภาษาอัง
..
ก็คงจะรู้แหละว่าภาษาอังกฤษผมไม่ค่อยแข็งแรง ผมไม่ค่อยได้ใช
าษาลาวตอนมันพูดเร็วๆ ไม่ทันนะ แต่หมั่นไส้มันมากกว่า อารมณ์แบบว่าอยากเอาชนะน่ะ
คอิงลิช พลีสเล็ทสปีค (พูดภาษา
็ไม่เป็นไร เพราะดูจากท่าทางแล้ว ไอ้ปั้นรักมันก็ไม่น่าจะพูดได้ดีไปกว
แต่ดูเหมือนไม่มีการศึกษา แว
นยกยิ้มใส่ผม ก่อนจะพ่นภาษาอ
e, I’ll tell a receptionist to prepare for you.(มื้
นภาษาอังกฤษสำเนียงอเมริกันชัด
เลย แล้วถามว่า
ออกวะ แล้วทำไมมึงไม่เคยบอกว่าพู
ล้ว ปั้นรักก็แสยะยิ้
diot (
นี้กูฟั
ักทีดีมั้งไ
นึกขึ้นได้ว่ามันก็บอกไปแล้วว่าไปเรียนที่อเมริก
กมันตราหน้าไว
แต่พอเห็นผมเงียบหน่อย ม
อะไร ผมจะได้ไ
ดแจ๋วเลยเถอะ แกล้งทำ
กินอะไร ผมก็กินอันนั้นแหละ” สุด
่ผมก่อนจะเดินจากไป ปล่อยให้ผ
งมาปวดหัวแบบนี้ ผมว่าผ
าตา แต่นิสัยนี่น่ากระทืบ อยู่