icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ร้อยใจเจ้าสำนัก

บทที่ 3 วะ...ว่าเช่นไรนะ!

จำนวนคำ:2303    |    อัปเดตเมื่อ:21/02/2022

ระทั่งถึงหน้าห้องนอนของตนจึงหยุด ปล่อยให้กวงจินเป็นอิสระ กวงจินยู่หน้ามุ่ย ประ

้กล้าก้าวร้าวกับท่านพ่อเช่นนั

้า กลับต่อว่าเสียอย่างนั้น หากข้าได้สืบทอดตำแหน่งเจ้าสำน

นี่นา ท่านพี่ก็

พลันขยาดขึ้นมาเสียไม่ได้ ยอมอ่อนให้กวงฟั่นซึ่งบัดนี้ก็เริ่มคลายโทสะ

าห้องข้าแล้ว ถือว่าเจ้าอยู่ข้างข้า เ

กไม่ได้หรือ ไยต้

รใดอยู่ และเหมือนกับว่ากวงจินจะขัดขืนไม่ได้เลย

ปเถิดน่า ถามมากเซ้า

กหนุ่มถอนหายใจพรืดแล้วพาตัวมานั่งทรุดลงบนเก้

จะหารือก็ว่ามา อย่า

อครู่พลันมลายหายไปอีกครั้งเมื่อสีหน้าเคร่งขรึมเข้ามาแทนที่ ให้กวงจินรับร

องเจ้าสำนักปักษามรกต

นไม่ได้ และก็พอเข้าใจได้แล้วว่าเหตุใดกวงฟั่นจึงต้องดึงตนม

กคนเก่าชื่อ อวี๋ว์เจิ้งเสี้ยน เป็

งฟั่นตบหน้าตักตนฉาดใหญ่ สร้าง

ท่านพ่อส่งไปร่ำเรียนที่แคว้นเสียนได้หรือไม่ ครานั้นมีสหายร่วมอาจารย

็นประจำ ฉายาของเขาคือ เจ้าลูกไก่ ด้วยร่างกายอ่อนแอป่วยกระเสาะกระแสะทำให้ท่าทางการเดินเหมือนลูกไก่ที่ยังเดินไม่คล่องดี ร่ำเรียนเป็นสหายกับกวงฟั่นที่แคว้นเส

ไก่จนข้าต้องไปห้ามปรามอยู่หลายต่

ุใดจู่ๆ กวงฟั่นถึงได้ย้อนความหลังเช่นนี้ กระทั

๋ว์เจิ้งเสี้ยน ซึ่งหมายความว่าเจ้าสำนักปักษามรกตนั่นก

เด็กขี้โรคท่าทางขี้ขลาดในตอนนั้นจะเป็นถึงเจ

ด ไยถึงได้มั่นใจเหลือเกินว่าเจ้าสำ

พนี้มันกว้างใหญ่สักแค่ไหนกันเชียว เจ้าลูกไก่กับข้าเคยเป็นสหา

พี่ก็ใช้ความเป็นสหายเจรจาให้เจ้าลูกไก่ละเว้นสำนักด

เรื่องอย่างไรเล่า ขืนข้าทำเช่นนั้นก็ไม่ต่างอย่างไรกับยอมสยบแทบเท้

ารณ์ไว้ แล้วท่านพี่จะเ

เป็นใครก่อนที่จะเข้าแผนของข้าเท่านั้น ในเมื

ผนการที่ดีแน่ และที่สำคัญคงต้องมีอะไรลากเขาไปเอี่ยวด้วยอย่างไม่มีทางเลือก และก็เป็

่ สืบหาจุดอ่อนของมันมาให้ข้า จะด้วยวิธีใดก็ได้แต

ำไมต้องเป็นข้าด้วยเล่

ย่างนั้น ผุดลุกขึ้นหมายจะชิ่งหนีออกจากห้อง แต่กวงฟั่นไว

าตัดสินใจแล้ว หากไม่ใช่เ

สิ ไยต้องเกี่ยงให้ข้า หรือ

ลันขึ้นเสียงบ้างเพื่อข่มให้คนตร

ดอกเหมยอำพันให้หายแค้นกับวีรกรรมที่ข้าก่อไว้เมื่อเยาว์เป็นแน่ ยิ่งท่านพ่อพิร

จะไม่ลงมือทำร้ายผู้ใดเป็นอันขาดแม้จะโดนหมิ่นเกียรติก็ตาม ถ้าสำนักปักษามรกตได้ยกพลมาจริงๆ กว่า

กวงฟั่นก็พึงใจ ไม่รอช้าเอ่ยตะล

ั่งสมมาตลอดชีวิตเพียงเวลาแค่ชั่วข้ามคืนเช่นนั้นหรือ ที่ข้าวางแผนโดยใช้เจ้านั้น เพราะเห็นว่าเจ้าไว้ใจได้ที่สุดและคงเห็นแก่ประโยชน์ของสำนักมากกว่าอื่นใดเพราะเจ้

รู่ใหญ่แต่สุดท้ายก็ตอบรับพี่ชายอยู่ดีด้วยไม่อยากให้สำนักเสื่อมเกียรติ สู้รู้จุ

อกแผนการมาแล้วกัน แต่อย่าให้ข้าต้องเสี่ยงมา

ล้วว่ากวงจินต้องยอมอ่อน ก่อนรับปากเป็นมั่นเหมาะโดยที่กวงจิน

ก รับรองข้าจะวางแผนกา

าไปยังหอคณิกาปักษาภิรมย์ยังแคว้นเสียน อันเป็นหอคณิกาขนาดใหญ่ภายใต้การดูแลของสำนักปักษามรกต โดยที่เด็กหนุ่มไม่รู้มาก่อนเลยว่านอกจากสำนักปักษามรกตจะเป็นสำนักฝึกสอนวรยุทธ์แล

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ตายตาไม่หลับ2 บทที่ 2 ก้าวร้าวเกินไป3 บทที่ 3 วะ...ว่าเช่นไรนะ! 4 บทที่ 4 โจรปล้นกลางทาง5 บทที่ 5 ได้โปรดเมตตาข้าเถิด...6 บทที่ 6 นางคณิกาคนใหม่7 บทที่ 7 เรื่องร้ายผ่านไป8 บทที่ 8 งานคุ้มกันอาคันตุกะ9 บทที่ 9 สำนักปักษามรกต10 บทที่ 10 กวงจินโกหก 11 บทที่ 11 พอได้แล้ว!12 บทที่ 12 สวรรค์นะสวรรค์13 บทที่ 13 กำแหงมากไปแล้ว14 บทที่ 14 เดินทาง15 บทที่ 15 มิใช่สตรีหรือ16 บทที่ 16 ล่วงเกินคุณชาย17 บทที่ 17 แขกของเจ้าสำนัก18 บทที่ 18 เจ้าได้ทำงานแน่19 บทที่ 19 ไตร่ตรอง20 บทที่ 20 เจ้าเด็กโง่ 21 บทที่ 21 ผาโลหิต22 บทที่ 22 สวรรค์ลงทัณฑ์23 บทที่ 23 ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยม24 บทที่ 24 เห็นหรือไม่เจ้าลูกไก่25 บทที่ 25 พอ...พอได้แล้ว26 บทที่ 26 น่าสมเพช 127 บทที่ 27 น่าสมเพช 228 บทที่ 28 ไอ้คนเถื่อน29 บทที่ 29 อำนาจบาตรใหญ่30 บทที่ 30 เจ้าสำนักบ้า!31 บทที่ 31 สำนักวรยุทธ์ใหม่32 บทที่ 32 เจ้าเด็กน้อย...33 บทที่ 33 เจ้าเด็กน้อย...234 บทที่ 34 หยุดทำไม35 บทที่ 35 อ้าปากสิ36 บทที่ 36 จับข้าทำไม 237 บทที่ 37 มีสัมพันธ์แปลก ๆ38 บทที่ 38 ออดอ้อนข้าสิ39 บทที่ 39 ข้าเตือนเจ้าแล้วนะ...40 บทที่ 40 จะ...เจ้า...ฮึ่ย! มันน่านัก!41 บทที่ 41 หนาว...42 บทที่ 42 รสจุมพิต43 บทที่ 43 เจ้าลูกไก่!44 บทที่ 44 ร่องรอยกองไฟ45 บทที่ 45 บอกข้าสิว่าเจ้ามิปรารถนาข้า46 บทที่ 46 บอกข้าสิว่าเจ้ามิปรารถนาข้า 247 บทที่ 47 ปากแข็งได้ก็ปากแข็งไป48 บทที่ 48 ข้ายังไหว49 บทที่ 49 ท่านเจ้าสำนักปักษามรกต50 บทที่ 50 ลาก่อนท่านเจ้าสำนัก51 บทที่ 51 บีบบังคับ52 บทที่ 52 พะ...พวกท่านเป็นใคร53 บทที่ 53 ณ วินาทีนี้54 บทที่ 54 หุบปากไปเลยไอ้คนขี้โกง!55 บทที่ 55 เร่งรีบ56 บทที่ 56 อย่าอารมณ์เสีย57 บทที่ 57 ความสัมพันธ์58 บทที่ 58 ความแค้น59 บทที่ 59 ข้าควรทำอย่างไร60 บทที่ 60 เงียบ61 บทที่ 61 เจ้านี่มันช่างตื๊อเสียจริง!62 บทที่ 62 คุณชายมาที่นี่ทำไม 163 บทที่ 63 คุณชายมาที่นี่ทำไม 264 บทที่ 64 ขอข้าเข้าไปข้างในได้มั้ย65 บทที่ 65 ท่านพี่ร่ำสุราจนเมามาย66 บทที่ 66 เดินทาง67 บทที่ 67 ดวงใจข้า68 บทที่ 68 บุญคุณ69 บทที่ 69 อุดมการณ์70 บทที่ 70 ขัดขวางความรัก71 บทที่ 71 ดวงจิตรักประสานผูกพันกัน (จบ)