Like Daddy, Like Baby แด๊ดดี้ครับ...

บทที่ 10

กำลังจะแก้ตัวถึงเหตุผลที่ไม่ทันได้ระวังตัวเลย เพราะแน่นอนว่าเขาไม่มีวันบอกออกไปอยู่แล้วว่าที่ไม่ทันระวังเป็นเพราะพยายามควบคุมกำหนัดบ้าๆ ให้สงบลง หากแต่ออสตินก็โพล่งมาก่อน ดังนั้นกานต์จึงไม่รอช้าที่จะหลีกเลี่ยงการตอบคำถามนั้นด้วยการทำตามคำสั่ง พอทิ้งตัวนั่งลงได้ ออสตินก็ว่าออกมา

“ฉันจะไปเอายามาให้ รอก่อน” สิ้นเสียงก็ลุกออกไป รออยู่ครู่หนึ่ง ออสตินก็กลับมาพร้อมกับหลอดยาเล็กๆ ในมือ จากนั้นก็ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ เด็กหนุ่ม “ส่งมือมาสิ”

“เดี๋ยวผมทาเองก็ได้ครับ”

ไม่อยากให้แตะตัวสักเท่าไร เพราะกานต์รู้ดีว่าหากอีกฝ่ายสัมผัสตัวเขาแม้เพียงปลายเล็บ ความรู้สึกร้อนรุ่มก่อนหน้านี้จะต้องบังเกิดขึ้นมาอีกแน่

“ฉันบอกให้ส่งมือมา”

แต่ออสตินไม่ฟัง ออกคำสั่งอีกครั้ง ดวงตาสีน้ำทะเลจับจ้องอย่างบังคับ ทำเอากานต์ต้องยอมศิโรราบโดยดี