Like Daddy, Like Baby แด๊ดดี้ครับ...

กานต์ถูกเพื่อนใหม่พาไปเปลี่ยนชุด โชคดีที่กางเกงวอร์มของนักกีฬามีไซซ์สำหรับคนเอเชียตัวเล็กอย่างเขาอยู่ ไม่อย่างนั้นล่ะก็คงจะต้องใส่กางเกงเปื้อนสีไปทั้งวันแน่

แต่เพราะเสื้อผ้าที่ต่างจากในตอนเช้าที่ใส่มา ทำให้ออสตินซึ่งมารับตามสัญญาในตอนเย็นต้องหรี่ตามองเขม็ง พอเด็กหนุ่มขึ้นรถมานั่งข้างๆ ก็ไม่วายปราดสายตามองสำรวจตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ก่อนที่กลิ่นเหม็นฉุนของสารเคมีบางอย่างจะลอยมาเตะจมูก

“ไปทำอะไรมา”

พลันก็ถามขึ้นด้วยสงสัย ทำเอากานต์หันไปมองพลางเลิกคิ้วสูง

“ครับ?”

“ฉันถามว่าเธอไปทำอะไรมาถึงได้มีกลิ่นแบบนี้”

อ๋อ สงสัยจะได้กลิ่นสี

“ผมล้มใส่ถังสีเมื่อตอนกลางวันน่ะครับ”