Master & Me คุณท่านของผม

่เรื่องง่ายดายขนาดนั้น เด็กนั่นมีอะไรให้เขาสนใจกว่าที่คิด ทั้งที่ไม่ได้เจอหน้ากันตั้งหลายวัน แต่เมื่ออาทิตย

กตามปกติชะงักขา ถามออกมาเสียงเรียบ

่นไปโดน

งขุดดินอยู่พร้อมกับใบหน

กหัวหน้าทา

่องอ

้อย ความเป็นไปทุกอย่างในคฤหาสน

ี่มันบุกไปป่วนงานเลี้ยงคืนนั้

่ลงโทษอย่า

ฝ่ายจะพูดอะไร แต่เวหาก็ไม่พูดออกมาสักค

ห้ผมทำอะ

ทาสทีว่าใครเป

้หัวหน้าทาสห้ามทำอะไรเกินเลยหากเ

พิ่มเติม

ตเห็น และเด็กหนุ่มก็รีบลุกขึ้นยกมือไหว้ ส่งยิ้มกว้า

เห็นทีจะทำเป็นไม่

ลับมาเมื่อไร ฉัน

องทวิชที่มองตามด้วยความเหลอหลา ขณะที

วแต่กลับสร้างความรำคาญใจ

การหักปีกแน่

อรอที่จะทำโทษทวิชเป็นอย่างมาก หมายมั่นปั้นมือแล้วว่าไม่ว่าอย่างไร วันนี้ก็จะห

ที่หมายมั่นปั้นมืออะไร ตอนนี้ลืมไปหมดแล้วทั้งสิ้น แต่เมื่อไม่พบแม้แต่เ

นเจ้านายนั่งนิ่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน

ผมทำอะไรกับเด

งโทษ มันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว

หน้าคนสนิท ก่

ีสักสา

าก็ต้องชะงักเมื่อจู่ๆ เวหาก็ยกนิ้วขึ้นมาใ

น ไม่ใ

ข้าที่หลัง มีหวังเด็กนั่นได้สะบักสะบอมแน่ ร่างกายบอบบางดูอ่อนแออย่างนั้น จะไปทนความเจ็บปวดอะไรได้ไหว อย่างน้อยตีที่ก้นก็น่าจะเจ็บน้อ

แล้วทำท่าจะออกไปอีกครั้ง ทว่าฉับพ

ดี

พอธามหันไปมองก็พบว่าอีกฝ่ายกำลังนั่งเคาะนิ้ว

่สิ

งชั่งใจว่าคำสั่งของเขามันเห

บหนัก สั่งให้ฟาดก้นแล้วแต่ก็ยังกังวลอยู่ว่าสามสิบทีจะรุ

ิบทีน

นายใหญ่พยักหน้าน้อยๆ แต่พอคนสนิทจะเด

ธ

รั

ิบ

.

ือแค่ส

.

กว่านี้ เด็กนั

สักคำ แต่ธามก็ไม่คิดจะถามด้วย พอจะ

มือของหัวหน้าทาสสักทีหนึ่งก็สะดุ้งแล้ว ให้โ

่เปลี่ยนใจ

ธามค้อมตัวลงเล็กน้อยก่อนผละออกจากห้องไ

ย่างนั

ำตอบ แต่ถ้าไม่ลงโทษ แล้วจะให้เขาทำอย่างไรล่ะ ละเว

ในสังกัดก็เป็นเรื่องปกติ แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงได้คิดมากมายกับการลงโทษทาสที่ไม่อยู่ในกฎระเบียบเพียงคนเดียวเสียเหลือเก

ทาสชั้นใน ร่างผ่ายผอมของเด็กหนุ่มถูกฉุดกระชากลากถูออกมาจากที่นั่น มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นทวิช ขณะที่ชา

ูบ หากแต่ปลายลิ้นไม่สามารถสัมผัสรสมินต์ของโปรดได้เลยแ

ุกเมื่อเห็นหัวหน้าทาสคว้าเอาไม้เรียวยาวเท่าท่อนแขนออกมา ทวิชถูกจับพาดก

ับมาที่โต๊ะทำงาน คว้าหูโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมกดหมายเลขสำคัญลงไป ร

ไปวิ่งรอบสนา

ทวิชที่ถูกปลดพันธนาการที่ข้อมือออก ร่างที่ถูกจับพาดอยู่บนม้าไม้ ตอนนี้ถูกจับให้ยืนเหยียดตรงแล้ว ก่อนที

ณนั้นล้วนงุนงงกับคำสั่งของคุณท่านทั้งสิ้น ขณะที่เวหาไม่ยี่หร

ผัสรสชาติของมินต์อย

งกำลังวิ่งในรอบสุดท้ายเริ่มอ่อนกำลังลง แข้งขาอ่อนจนต้องล้มลุกคลุกคลาน ล

็งจะขอปลดแอกเมื่ออายุครบกำหนด แ

ัวเองเพื่อเรียกสติ ก่อนจะต้องขมวดคิ้วไปอีกระลอกเมื่อเห็นว่าทุกชีวิ

หูโทรศัพท์ขึ้น กดเบอร์ไปยังฝ่า

าให้ฉันที ฉั

เห็นนายใหญ่ของสังกัดปรากฏตัว เวหาชำเลืองมองทวิชที่นอนหมอบอ

รให้ผมรับใช้ห

ที ชำเลืองมองหน้าซีดเผือดที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อของทวิชนิ่งๆ คราวนี้ใบหน้าอ่อนเยาว์ไร้ซึ่งรอยยิ้มอย่างทุกที มีเพียงความ

้างนอกสักหน่

่างก็หล่นออกจากกระเป๋าเสื้อสูท ธามชะงัก ทำท่าจะก้มลงเก็บ แต่แล้วก็ต

่าเ

จนั้นทันที ยิ่

้น ใครหน้าไหนก็ห้ามเ

ไม่ใช่หรอก ต้องบอกว่าใครหน้าไหนก็ห้ามเก็บถ้าไ

ตามเจ้านายไปยังโรงรถ ปล่อยให้ทวิชมองตามแผ่นหลังกว้างเงียบๆ แ

คุณท่าน

มเลยดันตัวขึ้นนั่ง คลานไปคว้าเอาของสิ่งนั้นมาไว้ใ

ทาปวดกล้า

ได้พกของอย่างน

ื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามาหา พร้อมกับพูดอะไรสักอย่างด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ให้เดาก็คงกำลังบอกกับหัวหน้าท

ใจออกมาเต็มแรงทันทีที่เห็นว่ายานวดบรรเทาปวดกล้ามเนื้อของเขาเป็นหมันไ

นซื่อบื้อจนน่

็อดหัวเราะในลำคอออกมาไม่ได้กับคำ

าณาเขตสักชั่วโ

่ธามเข้าใจอ

กจะไปไหนหรอก แค่หาเรื่องเอาย

อามาให้เองก็ได

าดุดันทันทีที่ถูกรู้ทัน ก่อนออกปากสั่ง

อก

ียบครอบงำ เวหาจมจ่อมอยู่กับความคิดของตัว

ื่อบื

ื่องหักปีกอะไรนั่น