icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

พี่สะใภ้ของข้า คือท่านแม่ทัพคนงาม

บทที่ 3 ผู้ตรวจการหลิน

จำนวนคำ:2904    |    อัปเดตเมื่อ:22/02/2022

ที

้ ชาวบ้านและโรงพนัน รวมถึงหอคณิกามักมีปัญหาวิวาทกันบ่อยครั้ง สาเหตุทั้งหมดทั้งมวลมาจากผู้ตรวจการคนเดิมได้รับสินบนจากโรงพนันและโรงคณิกาเหล่านั้น อนุญาตให้ขูดรีดชาวบ้านจนกระทั่งเรื่องแดง ครั้นถูกปลดและลงโทษให้จองจำ หลินจิ้น

านที่หนัก

หลินซานซานได้เพียงเล็กน้อยก็จากไป ปล่อยให้นางได้ยืนมองตามห

นของอา

นางยังไม่เห็นพี่สะใภ้ของตนแม้แต่เงาทั้งที่ควรจะออกมาต้อนรับในฐานะเจ้าบ้าน พ่อบ้า

ยังไม่ต

ซานย่นค

นนี้แล้วน่ะหรือที

งเอาเสียเลย นอนจนตะวันตรงหัวเช่นนี้ ใช้ได้ที่ไหนกัน สตรีที่ดีควรตื่นก่อน นอนทีหลังสามี ในเมื่อเป็นอย่

ซานจำต้องเตือนตนเองว่ามาที่จวนของญาติผู้พี่เพรา

้หรือไม่ว่าข้ามาถึงแล้ว อยากจะทั

ีมารยาทเช่นกัน นางให้คนมาส่งข่าวตั้งแต่เมื่อสองวันก่อนแล้วว่านางจะมา พี่ส

หน้ากระอักกระอ่วน ยืนนิ่งไม่ไปไห

ะไรห

อว่

ดแล้วก็ไม่พูด หลิน

ว่าอ

นเฉียวหากถูกรบกวนตอ

ยพอตัวเสียกระมัง อีกฝ่ายถึงได้มีท่าทีหวาดเกรงถึงเพียงนี้ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถิด ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องปลุกนาง อีกเดี๋ยว

นางจะตีเจ้าก็ให้รีบวิ่งมาหา

เป็นถึงหลานสาวคนโปรดของท่านเสนาบดีและเป็นญาติผู้น้องขอ

ในเรือน รออยู่ครู่ใหญ่ สตรีในอาภรณ์สีขาวสะอาดตาก็ปรากฏกายให้เห็น พียงปรา

นเอ๋อร์ขอฝากเนื้อ

็ต้องหยุดหายใจไปชั่วขณะ อีกฝ่ายหาได้ประทินโฉมดั่งเช่นเมื่องานมงคลสมรสแต่อย่างใด ทว่าดวงหน้าผุดผาดของพี่สะใภ้ยังคงช่วงชิง

ไพร่ในจวนที่ส่วนหนึ่งมาจากจวนใหญ่ของสกุลหลินล้วนพูดกันเป็นเสียงเดียวว่าหลินซานซานเป็นญาติผู้น้องที่

นายหญิงแห่งจวนผู้ตรวจการเมืองปรือตาลงเล็กน

ถิด ไม่ต้

บคนไม่สบาย หลินซานซานอดชะง

น บางคราก็หนาว วันดีคืนดีก็ฝนตก อากาศแปรปรวนเช่นนี้ พี่สะใภ้อาจจะยังไม่คุ้นชิน

ยตาคมจากนัยน์ตาเรียวสวยด้วยมิอาจทนมองหน้าได้ไหว ใช่ว่าทนไม่ไหวเพราะนางเป็นฮูหยินของคนที่นางรัก แต่เป็นเพรา

้เจ้าเป็

่ยกยิ้มใดๆ ยังงดงามถึงเพียงนี้ หากยิ้มขึ้นมาเมื่อไรคงสะกดผู้คนทั้ง

ึงนางจะไม่ใช่หญิงคนรักแต่ก็เป็นน้องสาวของสตรีผู้นั้น รูปร่างหน้าตาย่อมมี

นฝูหลงใ

มาในอก น้ำตาเกือบจะหลั่งรินอยู่แล้ว

องการพูดกับข้า

้าใจที่คนตรงหน้าพูดสักเท่าไ

พูดแล้ว เจ้าก็ตามสบา

ินออกไปจากเรือนรับรอง ทำเอา

ยังจะกลับไป

ันเล่า เป็นถึงฮูหยินของหลินจิ้นฝู ไยถึงได้

งก็รีบพูดขึ้น “ข้าใคร่อยากจะชวนพี่สะใภ้ดื่มน้ำชายามบ่ายเสียหน่อย ตั้งแต่พี่สะใภ้แต่งเข้าสกุลหลินม

ะทำให้คนมองเอ็นดูได้ เพราะรอยยิ้มของนางล้วนใช้ได้ผลมาแ

้นแล้นด้วยสายตาราบเรียบยากจะอ่าน ใจนึกอยากจะปฏ

ด้สบายใจด้วยที่เห็น

นคะยอหรี่ต

พราะบุรุษผู้นั้น หาได้อยากจ

มนัยออกมาให้เห็นชัดแจ้งแล้วว่านางมีใจปฏิพัทธ์กับญาติผู้พี่ แ

ระบัวเถิด พ่อบ้าน เจ้าไป

จะเดินนำไปยังศาลาข้างสระบัวที่อยู่กลางจวน ปล่อยให้

นฝู มองเผินๆ แล้วอาจจะสูงกว่าญาติผู้พี่เล็กน้อยเสียด้วยซ้ำ และเมื

ที่สูงอะไรถึ

ี่สะใภ้เดินนำเข้าไปนั่ง ไม่นานพ่อบ้านก็ให้บ่าวรับใช้ยกขนมแล

ราะพี่สะใภ้ของนางเอาแต่นั่งนิ่ง ปิดเปลือกตาลงราวกับหลับใหล

อึดอัด ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งอึดอัด ต่อให้นางงดงามเพียงใด แต่

เองอีกแล้ว ก่อนจะเป

ะใภ้เ

วสูงขึ้นเล็กน้อยแ

อยนะเจ้าคะ ท่

เปลือกตาขึ้นมา

กินไป

่อย ท่านเพิ่งตื่นได้ไม่นาน ร

ดตนจะต้องเอาอกเอาใจพี่สะใภ้ด้วยก็ไม่รู้ คงเป็นเพราะนางคิดว่าหากสนิทสนมกับพี

ลับตอบรับด้วยน

นั้นล่ะ ข้

ต่

่อ้าปากพะงาบๆ ค้างไว้อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อถูกอีก

เปลือกนอก แท้จริงเป็นสตรีเกียจคร้าน หยิ่งยโสและโอหัง กล้ามองไม่เห็นหัวญาติผู้น

้ว ทว่าก็หาได้กระทำสิ่งใด ได้แต่นั่งเงียบอยู่ในศาลาตลอดบ่าย ขณะท

ี่สะใภ้ครั้งแรกนี้ ช่

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ผู้ใดเล่าจะกล้าขัด2 บทที่ 2 งานมงคลสมรส3 บทที่ 3 ผู้ตรวจการหลิน4 บทที่ 4 โกหกคำโต5 บทที่ 5 ทำเป็นอวดดี6 บทที่ 6 พี่สะใภ้7 บทที่ 7 ออกคำสั่งไม่ได้ผล8 บทที่ 8 สายตาคู่นั้น9 บทที่ 9 มีผู้สืบสกุล10 บทที่ 10 เอาอกเอาใจ 11 บทที่ 11 เกิดอาเพศ12 บทที่ 12 ตำราซุนกง 113 บทที่ 13 ตำราซุนกง 214 บทที่ 14 ยาบำรุงสำหรับสตรี15 บทที่ 15 ยั่วยวน ชวนให้คลั่ง16 บทที่ 16 อยู่ด้วยกันอย่างสันติไม่ได้17 บทที่ 17 จงใจกลั่นแกล้ง18 บทที่ 18 อัปลักษณ์19 บทที่ 19 ตบแต่งภรรยา20 บทที่ 20 คนหลงตัวเอง21 บทที่ 21 หลักประกัน22 บทที่ 22 ปฏิเสธหน้าตาย23 บทที่ 23 พี่สะใภ้24 บทที่ 24 อาบน้ำให้พี่สะใภ้25 บทที่ 25 ความปลอดภัย26 บทที่ 26 เป็นวิธีที่ดีที่สุด27 บทที่ 27 โทษตัวเองไปจนตาย28 บทที่ 28 เรือนจันทรา29 บทที่ 29 ไม่แต่งเป็นภรรยา30 บทที่ 30 รสจุมพิตของแม่ทัพกักขฬะ31 บทที่ 31 ตบได้หนึ่งครั้งต่อหนึ่งจูบ32 บทที่ 32 ร้อยเล่ห์33 บทที่ 33 บุรุษปลอมเป็นสตรี34 บทที่ 34 ทำเรื่องเสื่อม35 บทที่ 35 ความหวามไหวชวนให้วูบวาบ36 บทที่ 36 รวมเป็นหนึ่งกับราชสำนัก37 บทที่ 37 ไม่เข้าใจและจะไม่มีวันเข้าใจ38 บทที่ 38 พิธีสมรส39 บทที่ 39 รับข้าเป็นภรรยา40 บทที่ 40 แผนการชั่วช้า41 บทที่ 41 ตบแต่งมีสามี42 บทที่ 42 โกหกทั้งเพ43 บทที่ 43 ขัดขวาง44 บทที่ 44 คนทุเรศ45 บทที่ 45 วางยาปลุกกำหนัด46 บทที่ 46 สวรรค์ไม่เมตตา47 บทที่ 47 คลั่งรัก48 บทที่ 48 จมดิ่งในความคิด49 บทที่ 49 หุบเหวแห่งความรัก50 บทที่ 50 รีดเค้นรอยยิ้ม51 บทที่ 51 พิสูจน์ความหอมหวาน52 บทที่ 52 ลิ้มรสครั้งหนึ่งก็ย่อมมีครั้งที่สอง53 บทที่ 53 ให้สัญญา54 บทที่ 54 ไม่เห็นแม้เพียงเงา55 บทที่ 55 สมรสพระราชทาน56 บทที่ 56 เต็มใจ57 บทที่ 57 นางผู้นั้น58 บทที่ 58 บรรยากาศวังเวง59 บทที่ 59 สุนัขเฝ้าภรรยา60 บทที่ 60 คนตายฟื้นคืนชีพ61 บทที่ 61 ศิโรราบให้62 บทที่ 62 การวิปลาสโดยตั้งใจ 163 บทที่ 63 การวิปลาสโดยตั้งใจ 264 บทที่ 64 คบค้ากับชาวโหลวหลัน65 บทที่ 65 ศึกครั้งใหญ่66 บทที่ 66 ให้สัญญา67 บทที่ 67 รับปาก68 บทที่ 68 คลอดบุตร69 บทที่ 69 เจ้าหมาน้อย70 บทที่ 70 พ่อสุนัขจอมเจ้าเล่ห์71 บทที่ 71 แม่พันธุ์ของฝูงเจ้าหมาน้อย72 บทที่ 72 แต่งงาน (จบ)