แก้วอสุรา (ภาคแรกของ เสน่หากุมภัณฑ์)

ที

ัลย์ก็เคยพูดออกมาในทำนองนี้ แต่...ช่างหัวมันสิ เขาสนใจที่ไหน เป็นยักษีหรือยักษาแล้วเป

ันกันจนบรรลัยไปข้างหนึ่งเสียกระมังหากเราสองไ

า ไม่ได้มีท่าทีสะ

จาหยาบโลนเช่นนี้

คว้นศิวิไลซ์ ยักษ์ป่าอย่างเขายังดูจะมีกาล

ดชวนให้ข้าคลื

อาคนฟังอยากกระ

สมสู่กับพี่ไม่กี่ครั้ง น้อ

คา

จะทุบร่างคนตรงหน้าให้แหลกลาน เขี้ยวโค้งงองุ้มผุดพรายทุกครั้งที่โกรธขึ้ง

เขี้ย

ามที่ตนตั้งขึ้นโดยที่

ฮัด แค่นเส

วานหยอกเย้าข้าเท่าไร ข้าก็ไม่มีว

้ ไอศูรย์ใจเสียไปชั่วข

คงเป็นเพราะไม่เชื่อว่าพ

ียงทอดมองอย่างขุ่นข้อง ขณะที่ไอศู

ลดคดเคี้ยวมากตัณหา แต่พี่นั้นรักจริงแ

งคำพร่ำเพ

เคยขัดประสงค์ของไอศูรย์ ครานี้จำต้

้วตาผละหนีก็ร

ไม้นี้แล้วหร

ื่อ

าเข้าให้ ไอศู

ูดค่อยจาแท้ๆ แต่

ศูรย์เพียงผู้เ

มีเรื่องบาดหมางกัน เขี้ยวสีงาช้างคู่นั้นยังไม่เลือนหายไปเลย ขืนปล่อยให้วิรัลย์หงุดหงิดหัวเสียบ่อยคร

นฝันทำให้ไอศูรย์ใจเต้นระส่ำ จากที่จะปล่อยให้วิรัลย์ก้าวกลับตำหนัก ก็จำต้องปรี่ไปดักหน้า

ั้น เป็นเพราะเ

.ไม่ปล

.ไม่ฉ

.ไม่

เสร็จสมอารมณ์หมายยิ่งนัก แต่ก็พร่ำบอกตนเองไว้ว่าทำเช่นนั้นลงไป คงได้ถูกชิงชัง อีก

ไร พอเห็นอีกฝ่ายเอาแต่ยื่นมือมาหาแล้วชักมือกล

รของ

ย์ชะงัก แต่ไ

ิ่งใด” วิรัลย

ัมผัสเรือนร

ของวิรัลย์ฉายแววเหลือเชื่อทันควันด้วย

ี แต่เป็นศัตรู เขาก็ไม่หมายเชยชม แต่ไอศูรย์ไม่ยอมทำความเ

หลังจากนั้นเจ้าจะได้ร่างเย

ง มาดหมายในใจว่าหากถูกข่มเหง เขาจะล้

ไขว่คว้าเอาร่างคนตรงหน้ามากอดกระหวัดฟัดเหวี่ยง ทว่าสุดท้ายก็ได้สติ สูดลมหาย

ครื่องหมายบ่งบอกความเป็นเจ้าของ ท่าทางของเขาทำให้วิ

่ะก็ พี่ยับยั้งกำหนัดของต

อยยิ้มประดับใบหน้า วิรัลย์ไม่คาดคิดเลยว

หากจะได้เสพสังวาส ก็ขอให้น้องมอบกายให้พี่ด้วยเต็มใจ และหาก

จะยอมตกเป็นของ

เอ่ยออกไป มีก็เพียงไอศู

นเถิด น้องยัก

นั้นอยู่ในสายตาของใครบางคนมาตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว

์ทรงมีจิตปฏิพัทธ์ด้วยคืออง

กายจึงจำต้องออกตามหาด้วยอดเป็นห่วงไม่ได้ ก่อนจะมาพบไอศูรย์ที่สวนบุปผชาติในตำหนักหลวง คราแรกก็หมายใจจะเข้าไปกราบทูลตามความเคยชิน ทว่าพอเห็นอีกฝ่ายอยู่กับเจ้า

่าเป็นผู้กุมดวงใจของจอมท

้เพียงพอ ผู้ใดจะไปคิดกันล่ะว่าผู้เป็นนายของเขาจะมีจิตรักใคร

งค์วิรัลป

ริตสั่นร่างตนน้อยๆ ด้ว

รเห็น รู้เรื่องที่ไม

ม่ เพราะมาคิดทบทวนดูดีๆ แล้ว การที่วิรัลย์มาร่วมมื้ออาหารที่ตำหนักของนายตนทุกวี่วัน อีกทั้งเมื่อเสร็จราชกิจในทุกวัน ไอศูร

วียนไปห

งกับอยากโขกศีรษะตนกับพื้นวันละหลายครั้งเมื่อตระหน

ับยักษา... ท้องฟ้าต้

ริตก็รู้ดีว่าต่อให้ทักท้วงไป เขาก็ไม่สามารถหยุดยั้งผู้เป็นนายได้ เ

อกจากบ่วงพิศวา

ุ่นง่านไร้ซึ่งเหตุผล ขนาดปฏิบัติราชกิจอยู่กับเสนาอำมาตย์และแม่ทัพนายกอง ยังหัวเสียขึ้นม

ผลพวงมาจาก

งที่เขาคิดไว้ เพราะทันทีที่กลับมายั

ามีเรื่อง

ล้ว

ประนมที่หน้าอก สายตาทอดมอง

ใดหรือพ

น้องยักษ์ก็ยังคงขับไล่ไสส่งข้า มิหนำซ้ำยังแลดูชิงชังน้ำหน้าข้าทุกครั้งที่เอื้อนเอ่ยคำหวานใส่อีก เหตุใดถึงไ

้ำเสียง ดวงตาแข็ง

มีรักก็ไม่รู้ว่าควรจะกระทำตัวอย่างใด อีกทั้งยังมิอาจควบคุมความปรารถนาของตนได้อีก ก็ย่อมต้

.กระหม

มีสิ่งใดก็

น ทั้งยังถูกกดดัน ก

ตนนั้น คราแรกกระหม่อมเข้าใจว่าเป็นยักษีอันเป็นเหล่าราชธิดาจากแคว้นใต้อาณัติถึงได

อักกระอ่วนของการิตแล

ักษ์วิรัลย์ แล้

รีบแย้ง พลันว่าต่อ “แต่สำหรับยักษาแล้ว กระหม่อมเก

ถามเสียงแข็ง “แล

องก็ไม่ทรา

ิดมา เขาไม่เคยเกี้ยวพาราสียักษ์ห

้องกายาของน้องยักษ์เส

้นความอึดอัดนี้อีกนานเท่าใดกัน วิรัลย์อสุ

หัวเหวี่ยง ดึงทึ้งเส้นผมต

งค์ไอศูรย์ก็พอพระทั

องดวงใจของวิรัลย์ด้วย แต่ได้เชยชมเรือนร่างก่อนก็เป็

ำแนะนำให

ะนำก็หาใช่

นก็คงเป็

ิดออกเมื่อครู่นี้ว่ายัก

นเกิดโดยสันดานได้เป็นแน่แท้ ต่อให้เป็นองค์วิรัลย์ที่เอาแต่ปฏิเสธและผล

ร จงรีบเร่งบ

ลย์ให้ตกหลุมพรางในทันควัน ครั้นอธิบายแผนการจนเสร็จสิ้น ไ

ต้องตกเป็นของพี่..