ซีรีส์ Alien's host-ลูกชายผมเป็นเอเลี่ยน

ที

ังหลบหนี (เว

็ไม่รู้ รู้สึกตัวตื่นอีกทีก็ตอนได้ยินเสียงอินโทรของรายการข่าวจากสถานีโทรทัศน์ช่องหนึ่ง

ะใจแล้วว่าสถานการณ์ที่กำลังเผชิญอยู่มันแปลก ไม่แน่ว่า บางทีผู้ชายคนนั้นอาจจะไม่ตาย อาจจะห

ปได้ยังไงที่หยุดหายใจแล้วกลับมาหายใจเหมือนเด

นกับตาตัวเองดีว่าศพยั

? ไม่มีทางเลย โผล่หัวไปอย่างนั้น รังแต่จะทำให้ตัวเองตกเป็นผู้ต้องสงสัย

แล้วผมก็ไม่ใช่คนกินอาหารตรงเวลาอะไรนัก แต่ที่พยายามพาตัวเองไปหาอะไรกินก็เพร

ารกล่องแช่แข็งหลงเหลืออยู่แล้ว ปกติแล้วผมทำอาหารกินเองนะ แต่ส่วนใหญ่จะขี้เกียจเลยชอบซื้ออาห

ากับเลมอนสีเหลืองสดลูกโตเข้า พลันน้ำลายในปากก็หลั่งเยอะกว่าปก

้ยวป

ผมก็ไม่สนใจจะหาคำตอบนัก นอกจากเอื้อมมือไปหยิบมะนาวลูกนั้นมาฝานเ

่นาน เลมอนลูกนั้นก็ถูกผมดูดกลืนน้ำไปจนหมดสิ้น ผมมองจานที่มีเลมอนฝานเหลืออยู่เพียงชิ้นเดียวนิ่งๆ ไม่รู้ต

ุดท้ายเข้าปาก แล้วไปแต่งตัว ออกไปซูเปอร

ังหลบหนี (เว

ปอีกครั้ง ไม่รู้ทำไมวันนี้ผมถึงอ่อนเพลียมากกว่าปกติเหลือเกิน ทั้งๆ ที่ถ

รียดจัดด้วยแน่ๆ ร่าง

นซึ่งเหลือแต่เปลือกมาเปิดโทรทัศน์ดูข่าวต้นชั่วโมงอีกครั้ง

ไม่มีใครพบ

็รอดจากการตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆ

ในจังหวะนี้เองที่ผมสังเกตเห็นว่าร่างกายของตัวเองมันเปลี่ยนไป หน้าท้องภายใต้เสื้อยืดป่องยื่นออกมาทำให้ผมเบิกตาโพลง รีบถลกเสื้อขึ้นดูอย่างรวดเร็ว ก่อนจะตกใจหนักกว่าเดิมเมื่อเห็นว่า

้วรีบกลั้นใจวิ่งไปยังห้องน้ำ ถอดเสื้อออก

ย” ผมครางออกมาอย

มเนี่ย! หรือว่าจะเป็นเพราะผมกินเลมอนแบบไม่บันยะบันย

วรอะไ

หนักหนา แค่เห็นคนตายต่อหน้าแล้วต้องมานั่งกังวลว่าตัวเองจะตกเป็นผู้ต้องสงสัย

แค่ท้องอืด... แค่ท้อง

ีรอ ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ไม่มีอะไรหลุดไหลออกมาจากปากประตูหลังเลยแม้แต่น้อย จากที่พยายา

ะไรร้ายแรงกว่านั้นแน่นอน และคนที่จะช่วยผม

งหวะที่ผมกำลังจะสวมเสื้อนั่นเอง ความเจ็บแปลบก็แล่นพล่าน

ีกครั้ง แต่ก็ต้องละความพยายามเมื่อความเจ็บ

ป็นยังไงรู้ได

านหาโทรศัพท์มือถือ กะว่าจะโทรเรียกรถพยาบาลให้มารับ เพราะดูท่าทางแล้ว ผมคงจะไปโรงพยาบ

แล้วกันแล้วกัน ดีขึ้นเม