icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

V-vine ที่รักครับ...ขอรัดหน่อย [Human Trials Series: มนุษย์ทดลองยอดรัก]

บทที่ 10 มีประสบการณ์

จำนวนคำ:2412    |    อัปเดตเมื่อ:18/10/2022

จะไปขอยืมเสื้อผ้าของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ใช้ใส่เปลี่ยนตอนกลับบ้านใช่เรื่อง เผลอๆ จะถูกมองว่าเป็นคนแปลกๆ มากกว่าเดิม

พยายามจะไม่สนใจบางสิ่งที่ห้อยต่องแต่ง รีบพาอีกฝ่ายกลับมายังที่พักด้วยการออกทางประตูด้านหลังโดยไม่ให้ใครผิดสังเกต ส่วนเรื่องทิ้งง

ดียวซึ่งก็คือโจเซนี่นา คนอ

านนักในการเดินเท้า พอเข้ามาในห้องได้ เจ้าอรุณก็รีบปิ

่คิดนะเนี่ย นึกว่า

๊ะทำงาน เยื้องไปหน่อยมีห้องครัวเล็กๆ ภายในห้องครัวมีห้องน้ำ ถัดออก

นเดือนเพียงหยิบมือ อย่างว่าแหละ หน่วยงานรัฐมันก็เป็นแบบนี้ ไม่ว่าประเทศไหนๆ ก็เหมือนกันทั้งนั้น แต่

จะใช้พื้นที่

าอยู่ห้องเล็กๆ นี่นอกจากเดินตรงไปยังลิ้นชัก หากรรไ

ๆ กว่านี้อยู่มากกว่า

วก็เอากรรไกร

ทันควัน หัวคิ้วย่นยู่บอกให้รู้ว่าไม่พอใจ หากแต่

ดมาก มา

นไปยิ้มรับ ก้าวฉับๆ ไปยังจุดที่เจ้าของห้องต้องการให้ไป พอเดิน

หล่อ

ณถึงกับ

่อกว่านี้ได้ที่ไหนกันวะ! มีใค

ารก่นด่าที่ผุดพรายในใจ ไม่ได้หลุดอ

ค่เจอกับคนตรงหน้าเพียงไม่กี่ชั่วโมงแท้ๆ ถ้าปล่อยให้ต

ัวเอง เป็นนักวิชาการที่เถรตรงก็จริงแต่อย่างน้อยก็ไม่ขอหยาบคาย เขาจึ

ยับเชียวถ้ายังจ

าทายแต่ก็ไม่พูดอะไร หันกลับไปนั่งตัวตร

ะพวกเถาวัลย์มาก่อนเลยพอจะคะเนได้ว่าส่วนไหนควรตัด ส่วนไหนไม่ควรตัด เขาไม่คิดว่าการตัดผมใ

ั่งตัวตรงแหน็วด้วยเกรงว

อยและดูไม่กระเซอะกระเซิง ทั้งที่ใจจริงอยากจะโกนทิ้งไปเลยด้วยซ้ำ เสียอย่างเด

พอปลายกรรไกรออกจากจากปลายผม เดวีก

ล่ะ ไห

ะจกอยู่ด้านบนที่อยู่หน้าห้องน้ำ เท่านั้นเดวีก็ร

ม่มีใค

! แทบไม่ต

ผมหยักศกสีน้ำตาลอ่อนดูสั้นกว่าเดิมเล็กน้อย มันยังคลอเคลียอยู่ที่ต้นคอหากแต่ดูไม่กระเซอกระเซิงอย่างตอนแรก

ม” ไม่ปล่อยให้รำคาญใจ

ามอง ส่า

ัด ทำให้

ษศาสตร์หรือช่างท

อีกทั้งยังหัวเสียที่ตัวเองเก็บอารมณ์ได้ไม่ดีนักทั้งที่อีกฝ่ายยังไม่ทันจะได้ทำอะไร

กติมีคนทำให้ แ

งเป็นลูกคุ

ร และเขาก็ไม่อยากจะเสียเวลาหาคำตอบให้เปลืองสมองด้วย อย่างที่ตั้งใจไว้ รีบเอาข้อ

ลับมาน

หนวดมาจากห้องน้ำ มันไม่ใช่ของเขาหรอก เป็นของโจเซที่เอามาทิ้งไว้เพราะบางครั้งหัวหน้างานคนนั

อพาร์ตเม้นต์ของ

ี้ก็เพียงพอที่จะทำให้เขาไม่ยอมทำงานต่อแล้วถ้าหากถูกบ

ยังต้องง้อ ก็ช่วยไม่ได้ เขาเป็นลูกมือที่มีความสามารถโดดเ

ับพนักเก้าอี้ แหงนหน้าขึ้นเล็กน้อยเป็นการเตรียมพร้อม ท

ับใช้จำเป็น แต่ย่นเพราะพอมองเห็นหนวด

ัสตรงๆ จะติด

แล้วรู้สึกขนลุกชัน เขาก็ไม่รอช้า รีบเข้าไปในห้องน

ิรับใช้เหลือบมามองแล้วสีห

งมือมา

งมือยางลงบนมือของตัวเองทีละข้าง

ยวติด

ดๆ ทั้งสิ้น พูดออกไป

ี่ไหน สะอาดจะต

ชากสาบเสื้อกาวน์ออกจากกันจนกระดุมหลุดกร

่าเขาจะชิน เห็นซ้ำๆ เห็นบ่อยๆ เห็นไปเห็นมา ตาจะบอด ของตัวเองก็มีให้เห็นแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว อะไรไม

ขยะแ

ใจจริงด้วย เดวีหยุดการ

่นใจ ฉันดูน่าขยะ

งนั่น

อกว่าฉันน

มเขา ยิ่งคน ‘ที่นั่น’ นะชื่นชมเขาอย่างกับอะไรดี ถึงกับยกให้เขาเป็นคนโปรดเลย แต

กแล้วแ

งใส่ถุง

หมปากน่ะ ถ้าจะ

้าอรุณก็แทรกขึ้น เดวีจึงได้แต่พิงพนักเก้

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 รหัสทดลอง 2 บทที่ 2 พืชพรรณประหลาด3 บทที่ 3 ขอเถาหน่อย4 บทที่ 4 เถาวัลย์...5 บทที่ 5 หมดฤทธิ์6 บทที่ 6 ไม่ใช่ความฝัน7 บทที่ 7 ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ8 บทที่ 8 น้ำอะไรก็ได้9 บทที่ 9 รอยยิ้มชั่วร้าย10 บทที่ 10 มีประสบการณ์11 บทที่ 11 จะดูดยังไง 12 บทที่ 12 สาธิตให้ดู13 บทที่ 13 ผิดมหันต์14 บทที่ 14 เอาตัวรอดจากการถูกเถาวัลย์รัด15 บทที่ 15 อย่ามาเรียกฉันว่าที่รัก16 บทที่ 16 เต่งตึงเด้งดึ๋ง17 บทที่ 17 จำไม่ได้เหรอที่รัก18 บทที่ 18 ดูดซึมผิดน้ำ 119 บทที่ 19 ดูดซึมผิดน้ำ 220 บทที่ 20 ดูดซึมน้ำผิดตำแหน่ง21 บทที่ 21 กลั้นความอึดอัด22 บทที่ 22 ไม่ต้องการ23 บทที่ 23 ยังไม่หายโกรธ24 บทที่ 24 ต้องตอบแทน25 บทที่ 25 ไม่อยากเห็น26 บทที่ 26 จงใจแกล้ง27 บทที่ 27 สัญชาตญาณการสืบพันธุ์28 บทที่ 28 จุดประสงค์29 บทที่ 29 ปรับอารมณ์ไม่ถูก30 บทที่ 30 เสียผลประโยชน์31 บทที่ 31 ไม่ต้องการ32 บทที่ 32 มนุษย์ทดลอง33 บทที่ 33 สูดเข้าปอดไปเต็มรัก34 บทที่ 34 มาเปลี่ยนใจก็ไร้ศักดิ์ศรี35 บทที่ 35 เถาวัลย์ของนาย36 บทที่ 36 เป็นความคาดหวัง37 บทที่ 37 หวั่นไหวอีกแล้ว38 บทที่ 38 ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกัน 39 บทที่ 39 ถูกลวนลามด้วยเถาวัลย์40 บทที่ 40 ความรู้สึกข้างใน41 บทที่ 41 เถาวัลย์นายเป็นเจ้าตัวเล็กของฉัน42 บทที่ 42 มนุษย์ทดลอง43 บทที่ 43 อารมณ์ขุ่นมัว44 บทที่ 44 ไม่อยากให้ไป45 บทที่ 45 การสัมผัส46 บทที่ 46 ต้องการสิ47 บทที่ 47 ที่รักของนาย48 บทที่ 48 ผู้มีพระคุณ49 บทที่ 49 ชอบนะเดวี50 บทที่ 50 เถาวัลย์ยักษ์ 151 บทที่ 51 เถาวัลย์ยักษ์ 252 บทที่ 52 ความรู้สึกแรก53 บทที่ 53 ผู้ชายคนนี้พัวพันกับเขา54 บทที่ 54 อยากจะปรับความเข้าใจ55 บทที่ 55 สัญชาตญาณ56 บทที่ 56 ปกป้อง57 บทที่ 57 ความผูกพัน58 บทที่ 58 รักที่สุดเลยนะ59 บทที่ 59 ดูดน้ำจากเถาวัลย์60 บทที่ 60 ทำมากกว่าจูบ61 บทที่ 61 การตัดสินใจของเดวี62 บทที่ 62 บ้ากันไปใหญ่แล้ว!63 บทที่ 63 เอาเถาวัลย์ออกมา64 บทที่ 64 ความร้อนก็ใจสั่น65 บทที่ 65 สายตาของใครล่ะ 66 บทที่ 66 อยากบอกรัก... 67 บทที่ 67 พิธีบูชาพระเจ้า68 บทที่ 68 รักที่สุดแล้วคนนี้... 69 บทที่ 69 ต้นกระบองเพชรจิ๋ว 170 บทที่ 70 ต้นกระบองเพชรจิ๋ว 271 บทที่ 71 รังรัก72 บทที่ 72 ปลอบประโลม73 บทที่ 73 ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย74 บทที่ 74 นั่นมันไม่มีชีวิต! 75 บทที่ 75 อย่าปล่อยฉันเลยนะ76 บทที่ 76 เสียวซ่านพร่างพราย77 บทที่ 77 สัมผัสทะนุถนอม78 บทที่ 78 จุดอ่อนไหว79 บทที่ 79 ไม่มีอารมณ์80 บทที่ 80 ฉันเป็นของนาย (จบ)