รักสุดเฮี้ยบ ผู้จัดการจัดให้!
น เพราะทันทีที่นาทีสุดท้ายของเวลาพักสองชั่วโมงจบลง เขาก็เปิดประตูผาง พาตัวเองออกมาจากห้
ระเป๋าเอกสารในมือไปกระแทกร่างใหญ่เบาๆ เป็นการปลุก แต่ดูเหมือนจ
วไป!
ไม่ว่า ยังไล่
ฉันจะใช้มาตรการส
าทำได้
กำลังถูกท้าทายและก็รู้อยู่แก่ใจว่าต่อให้ลีแทจินนอนหลับสนิทเป็นหมีก็ตาม การปลุกคนไร้
่าแค่นั้นแล้วก็หัน
ำอะไร แต่ไม่ทันที่เขาจะได้เห็นร่างของคนตัวเล็ก สัมผัสหนักหน่วงก็ปะทะเข้ามาที่ก้นกบของเข
ำบ้าอะไร
ตัวเองพลางสูดปากอย่างเจ็บปวดไปด้วย ขณะที่
”นัชฌานยิ้มเย้ยพลางกระดิกเท้าไปม
ยเข้าใจแจ่มแจ้งว่าเมื่อครู่นี้เกิดอะไรขึ้นกับตัวเองทันทีที่เห็นรองเ
งมิทราบ! ถ้าพลาดไปโดน ‘อย่างอื่น
งลำตัว หากแต่เสียงโวยวายนั้นไม่ได้ทำให้คนกระ
ล้วว่าจะใช้มาตร
ๆ แค่ถูกเตะก้นก็เจ็บจนร้าวไปทั้งตัวแล้ว ไม่อยากจะค
นาย ฉันลองคัดเอาคำถามที่คิดว่านายน่าจะเจอพรุ่งนี้
แล้วเป็นคำถามที่เขาคุ้นเคยเพราะไม่ว่าจะจัดงานแถลงข่าวกี
จเลย” เขาทิ้งกระดาษในมือลง
ยอาจไปต่อลำบากได้ เก็บขึ้นมาซะ”
้งดึงมือขึ้นประสานหลังศีรษะ ทำท่าเหมือนพวกนักเรียน
ีปัญหาอ
ัดการคนอื่นคงจะเก็บขึ้นมาเองไปแล้วเพื่อเลี่ยงการมีปัญห
่าแฝงไปด้วยความไม่พอใจเล็กๆ นั่นเหมือนเป็นการส่งสัญญาณใ
ขึ้นไปวางบนกระดาษแผ่นนั้นพลางมอง
ึ
มาในหู ลีแทจินยิ้มกริ่มด้วยเขานึกว่าตัวเองชนะแล้ว แต่น่า
ยไม่โม
ไ
น ก่อนที่เขาจะรู้สึกว่ามีวัตถุบางอย่างลอยเข้ามากระแทกต้น
ฉันโ
างคนที่นอนหลับอุตุลุกขึ้นมาประเคนฝ่าเท้าให้เขาด้วยสีหน้าไม่สบ
อ! ทำอะไ
ห้แกเป็นคนหยาบช้าแบบนี้กันฮะ เก็บกร
ระดาษต้นเรื่องขึ้นมาจากพื้นอย่างรวดเร็ว
ย ลีซางมินก็สบถหยาบคายก่อนหันไปห
ไม่ดีเอง มันถึงได้โตขึ้นมาบัดซบขนาดนี้ ถ้ามีอะไรผิดพลาด ได้โปรดร
ห้ยืนตัวตรงอย่างรวดเร็วเพราะการที่ลีซางมินทำอย่างนี้
่นทำไมเล่า ผมไม่ได
ฆาตก็ฟาดป้าบลงมาข้าง
าทอีก นี่ยังไม่นับเรื่องเมื่อคืนที่แกไปก่อไว้อีกนะ ยังมีหน้ามาถามว่าตัว
างกระหน่ำตีบุ
แล้วขับจนโดนตำรวจจับเข้าซังเ
ดการควอนโทรมาบอกฉันเรื่องแกนั่นแหละ แกเป็นแบบนี้ฉันจะมีหน้าไป
ไม่มีท่าทีว่าจะทำให้ลีซางมินหยุดทุบตีเขาได้เลย จนในที่
ได้! ช่วยห
สั้นๆ ประโยคเดียวก็หยุดการกระทำอันบ้าคลั่งของลีซ
โง่เง่าของลูกชายด้วยครับ”
ไม่ได้จนต้องหันหนีไปทางอื่น นัชฌานเขยิบเข้
บ เขายังเด็ก ยังต้อง
่อกี้ ผมต้องขอโทษด้วยครับ ถ้ามีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้ ได้โปรดบอกผมมาเถอะครับ ผมจะทำทุกอย่างเพื
แล้ว แสดงว่าในระหว่างที่ทุกคนคิดว่าเขาหลับ เขาคงจะแอบฟังการสนทนาของเขากับลีแทจินอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งทนเห็นความดื้อด้านของลูก
ใช้หรอกครั
งเหร
รั
ณผู้จัดการ” ลีซางมินโค
เข้าใจบิดานักว่ากับอีเรื่องแค่นี
ากเขาเหลือบมามองเจ้าของสายตาคู่นั้นสักนิด เขาคงจะรู้ได้ทันทีว่าที่นัชฌานพูด
่ถือ
อะไร
ียว แผนการที่นัชฌานคิดไว้เมื่อครู่ก็ถูกกางออกมาตรงหน้
ยวัยกลางคนรับคำด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพลันหันไปเรียกลูกชาย ขณะที่ลีแทจินซึ่ง
จริง
เคนฝ่ามืออรหันต์ลงบนกบาลลูกชายอีกคร
งกลัวบิดาหรอก แต่ออกแนวเกรงใจมากกว่าด้วยธรรมชาตินั้น เขาเคารพบิดามากกว่าใครอื่น
แล้ว ยังมีผู้จัดการหน้าใหม่ที
งมีฟ้าคงเป็นอย่