นางบำเรอในมือมาร
จะให้เกียรตินั่งคุย
คะ วันนี้ดาไม่สะดวกแล้
หวังว่าโอกาสหน
ล้า และ 4 ปีก่อนหน้านั้นในฐานะของลูกเล้า มันทำให้เธอแยกแยะออกว่า แววตาที่ปรารถนากับแววตาที่อยากลองของยากๆ สักครั้งมันเป
อท่าอยู่ในมุมหนึ่ง มุมประจำของบิดาคือสิ่งที่นุติกระซิบบอก ผู้หญิงคนนั้นทิ้งผู้ชายอย่างเขาเพื่อย
อบินได้สูง
่ เอ๊ย! อยู่ข้าง
านหนังสือมาตั้งแต่เช้า เรือนไม้ยกพื้นสูงที่ไม้กระดานตีห่างไว้ให้ลมระบายได้จากด้านล่างและเผื่อเนื้อไม้ยืดตัวหดตัว
ยู่หรือเ
้า..” เสียงหวานขานรับก่อน
วได้ตกบ้านขาแข้งหักก
งคนเดียวของแกกำลังจะรีบเดินหรือไม่ก็อาจจะวิ่งลงมาเลยก็ได้ และก็เป็น
องวิ่งลงมา วิ่งลงบันไดผีบ้
วิ่งแล้วจ้า เ
หมือนแม่มักจะอาภัพ” นั่นคือสิ่งที่ใครๆ ก็มักจะย้ำเตือนเสมอในยามเจ้าตัวน้อยนี้ยังอยู่ในวัยเยาว์ ทว่าวันเวลาพ้นผ่านที่ลินจงสามาร
กลิลมีอะ
งชดเขาจะมารับเอาไปตลาดนัด ยายเก็บ
่างๆ ที่ปลูกอยู่ในสวนหลังบ้าน แม้จะมีพื้นที่ไม่มากนักแต่รายได้ก็เพียงพอสำหรับที่สองยายหลานจะประทังชีวิตไปได้อย่างไม่ลำบากลำบนอะไร ดวงตาคู่สวยหลุบต่ำมองสิ่งอยู่ในมือ
ยงดูลูกสาวเพียงคนเดียวและมารดาให้อยู่ได้อย่างสุขสบาย แต่น่าแปลกที่ยายเพียงนำเงินเหล่านั้นมาสำหรับจ่ายค่าเทอมและอุปกรณ์การเรียนของเธอเท่านั้น ส่วนค่าใช้จ่ายภายในบ้านรวมทั้ง
ดหลานสาวเพียงคนเดียวไว้แนบอก เจ้าตัวน้อยแสนซนที่ทำกิริยาแบบนี้จะเป็นเรื่องใดไปได้ถ้าไม่ได้คิดถึงคนเป็นแม่ ยายมุกดากระชับฝ่ามือที่
นได้ ต่อไปในภายภาคหน้าเรื่องลำบากใจก็จะทานทนได้เช่นกัน ลินจง