ทาสรักมนตราเสน่หา

นท

าอยู่ร่วมครอบครัว ท่านก็ต้องหาทางกีดกัน เพราะไม่อยากให้หญิงสาวมีจุดหักเหและร่องรอยไม่ดีในชีวิต ซึ่งสำหรับเข

พระจันทร์ก็จะไปฝึกงานที่บริษัทขอ

ี่เคยเปล่งประกายระยิบระยับกลับอับแสงด้วยความน้อยใจในโชคชะตา แต่ก็นั่นแหละ จะให้ใครมารั

ดิกตัวไปไหนเลย พระจันทร์อย่าน้อยใจนะ เดี๋ยวฉันจะรีบดูให้” ติณภพเอ่ยบอกเสียงนุ่มและยินดี ศีรษะทุยแนบไปกับเนินเน

่เรื่องอะไรเขาจะให้แม่น้องน้อยแสนหวานไปล่อตายั่วใจหนุ่ม

ากว่ามีเวลาว่างมากสักหน่อยก็ค่อยชวนหญิงสาวไปห้องพักด้านหลังแล้วทำอะไรอย่างที่ใจต้องการ หรือไม่ก็ถ้าเคลียร์งา

จ เพราะคอยเฝ้าแอบมองชายหนุ่มมาตั้งแต่แรกสาว นี่คงจะเป็นเหตุผลหนึ่งด้วยมั้งที่ไม่เค

อิฐต้องการอะไร ถ้าเราทำให้ได้โดยที่ไม่ต้องฝืนความรู้สึกและไม่เป็นการกดดันความรู้สึกของตัวเองก็ทำไปเถ

มือใหญ่ลูบไล้ลำแขนเรียวยาวอย่างแผ่วเบาและนุ่มนวล ถ้าชีวิตเขานับจากนี้จะมีหญ

ามสิบสี่สามสิบห้าปีแล้ว ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยมีผู้หญิงเคียงข้างกาย แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม

าคมสบกับดวงตากลมโตอย่างอยากให้เห็น

ะ...ผู้หญิงที่ฉันจะหยุดทุกอย่างไว้ อยู่ด้วยกั

วบอิ่มขบเม้มเพราะต้องการสะกดกลั้นความรู้สึกปวดร้าว เสียใจ น้อยใจที่เอ่อล้นขึ้นมา ตอบไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึก

นยังพูดไม่จบเลยนะ ตีหน้าเศร้าไปแล้ว นี่ถ้าเกิดว่ามีใครมาบอกว่าเป็นเจ้าของฉัน พระจันทร์จะทำอย่างไ

น “ไม่เอานะพระจันทร์ ไม่ต้องเศร้าไปหรอกคนดี เพรา

ีปากอวบอิ่มอ้าค้าง ดวงตากลมโตเบิกกว้างในสิ่งที่ได้ยินจนไม่ทันได้ระวัง

โอบรอบลำคอแกร่ง ซุกไซ้ซอกซอนไปตามท้ายทอยและเส้นผมหนานุ่ม ริมฝีปากอวบอิ่มเผยออกให้ลิ้นใหญ่ซอกซอนเกี่ยวกระห

มฝีปากอุ่นร้อนประทับไปตามพวงแก้มอิ่มเต็มและหอมกรุ่น ดวงตากลมโตเคลื่อนลงไปบนลำคอระหง คลอเคลีย

ปลายนิ้วยาวลากไล้ตามริมขอบบราตัวเล็กที่โอบอุ้มก้อนเนื้อเต่งตึง ลากไล้วนเวียนแผ่วเบา สล

ต่ศศิกานต์ก็รู้ดีว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นมันไม่ถูกไม่ควร เธอจับมือใหญ่ที่ยังไม่หยุดลูบไ

เว้าวอน อีกทั้งดวงตาคมดุก็มองตอบอย่างน้อยใจ ใบหน้าคมคร้ามมีสีหน้

นะคะ แต่...ม

วเจ้า ติณภพก็ยิ้มกว้าง ด

ัวนะคนดี ฉันยังไม่ทำอะไรพระจันทร์ในตอนนี้

นะพระจันทร์ ฉันไม่รู้ว่าจะอดใจกลืนก

ทร์กลัว

เกินยี่สิบแล้ว จดทะเบียนสมรสได้แล้วใช่ไหม เราไปจดทะเบียนกันก่อน เพื่อเป็นการยืนยันว่าฉันจริงใจกับพระจันท