มนตร์เสน่หาอสูร

นท

“แกนี่แปลกคนจริงนะไซม่อน แทนที่จะชอบกับการมีผู้หญิงหน้าตาสะสวย รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นน่าปรารถนาและมีใจให้มาคล

หรือ แล้วทำไมถึงไม่บอกให้รู

ู่มือ แต่ยังทำให้หญิงสาวมีความสุขได้ อีกทั้งเขาเชื่อสายตาตัวเองมิโอเดรกชอบนิโกลิน่า แต่ติดท

ม่ใช่น้อย ถ้าเป็นอย่างที่คิด ด้วยยิงปืนครั้งเด

กิ้งกือ” อย่าว่าแต่คุยเลย แค่เดินเฉียดผ่านหน้า อีกฝ่ายก็หาเรื่องด่าว่

วาดจนพังเป็นแถบๆ ฉันขี้เกียจรับศึกช่วยกันยายตัวแสบไปโยนไกลๆ ขณะที่แกหนีหายไปหาผู้หญิงที่สนใจนะโว้ย

ตัวเอง ปากนิโกลิน่าจัดจ้านแต่หวานล้ำ แม้ต้องแลกกับการถูกประทุษร้ายบ้าง แต่ก็คุ้มค่ากับผลที่ได้รับ ใบหน้าเข้มเปื้อนยิ้มแก้ม

กรงใจฉัน แกก็รู้ดีนี่หว่า ฉันไม่ได้ชอบลีน่าแบบคนรัก ถ้าหากมีใครสักคนรักและดูแลแกให้มีความสุข ฉัน

อยู่ในอุ้งมือมารร้าย จนชีวิตต้องพบกับทุกข์ต

ม่ชอบแต่ใช่จะไม่มีความหวังและเขาไม่ได้เป็นคนใจดำ ปล่อยน้องสา

วันนั้นฉันไปไม่ทัน…” ละไว้ให้มิโอเดรกคิดเอาเองว่าจะเกิดอะไรขึ้น ต้องถือว่าเป็นความโชคดีของนิ

ดบวม ครั้นจะไปเอาเรื่องถึงบ้าน ก็ถูกไซม่อนห้ามไว้ ด้วยรู้ถึงความเจ้าเล่ห์รอบจัดและปากแข็ง อีกทั้

แต่ต้องมาอยู่ด้วยกัน แทนที่จะเป็นสุขกลับกลายเป็นทุกข์เสียมากกว่า “ฉันว่าตอนนี้แกมาจัดการ

สารสองสามชุดมาส่งให้ไซม่อนอ่าน “นายกเทศมนตรีอยากใช้ชายหาดหน้าโรงแรมเราจัดเปิดงานทัวร

อยู่กลับยุ่งเหยิง หัวคิ้วหนาขมวดเข้าหากัน เมื่อคิดถึงผลที่ตามมาเป็นคลื่นพายุ ศัต

โดยไม่โทรปรึกษาเขาอย่างที่เคยทำ สำหรับเขาแม้อยากให้มีการจัดงานก็จริง เพราะเป็นผลดีทำให

ใดและทำไม แล้วตอนนี้เขาก็ถูกอีกฝ่ายเล่นงานอยู่เนืองๆ พอให้ปวดหัวกับมดที่กัดกินแทะผิวหนังจนแสบนิดๆ แต่คันคะเยอหนักๆ ถ้าขืนทำอะไรข้ามหน้าข้าม

งของเราสวยงามกว่าโรงแรมใกล้เคียงกันมาก แต่เพราะเพิ่งเปิดไม่นาน ยังไม่เป็นที่รู้จักของน

จ็บใจได้ยังไง จับได้ก็แค่เศษสวะที่ยอมรับว่าทำเองไม่ซัดทอดถึงใคร มีหลักฐานแต่กลับเล

่ำซ้ำเติมกันอย่างนี้ เห็นความเดือดร้อนของคนอื่นเป็นความสุข ทั้งที่ห

งก็สุดจะทนกับเรื่องร้ายๆ ที่เกิดขึ้นแล้วเช่นกัน “งั้นก็ตามใจแ

ภัยในบริเวณโรงแรมให้มากยิ่งกว่าเดิมอีกเป็นเท่าตัว ด้วยไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เจ้าตัวร้ายจะแอ

มาคอยรับมือกับคนคิดร้าย ยิ่งระวังตัวและป้องกันมากเท่าไหร่ ดูเหมือนยิ่งเพลี่ยงพล้