ร้อยเล่ห์กลหัวใจ

นท

ปรียววิ่งหนีไปเรื่อยๆ โดยตัวเ

่พ้นและถูกจับได้...ฉันจะอัดแกให

วามระมัดระวังบวกกับพื้นดินที่เปียกชุ่มทำให้ลื่นล้มคะมำหน้าคว่ำกระแทกกับพื้นดิน ได้แต่นอนจุกด้วยลุกขึ้

าไม่...” ทรุดกายลงนั่งบนส้นรองเท้าบ

มใส่ดวงตากลมโตฉายแววขลาดกลัวอย่างรุนแรง “ดีใจ

ะโกนร้องเสียงหวานดังลั่น พลางยกสองมือปิดบังใบหน้าเอาไว้ไม่ให้ถูกต่อย ด้วยคิด

บผู้หญิงแล้วฉันจะเปลี่ยนใจ ไม่ทำอะไรแกหรือไง

งนี่สองครั้งแล้วนะ อีกทั้งหุ่นไอ้ตัวแสบนี่ก็...นัยน์ตาเข้ม

่เปียกน้ำจนชุ่มแนบไปกับเรือนกาย ทำให้บ

ัดส่วนเว้าโค้งอย่างน่าด

ุบท้ายทอยจนมึนงงไปเลย เป็นไปได้ยังไงกัน นี่เขาถูกเพล

วามงุนงง มองร่างไอ้...อ้อ ไม่ใช่ๆ เป็นยายตัวเล็กแสบที่ล่อหลอกให้

ายามแถกเหงือกดิ้นหนีอย่างบ้าคลั่ง จับแขนกลมกลึงได้ก็ลงแรงบีบจนแ

ิงๆ กล้ามากที่มาหลอกเล่นเห็นฉันเป็นตัวตลก” เขาหัว

ไอ้ขี้ขลาดพูดยังไง ถึงทำให้เธอไม่กล

ษะเสียงสั่น สองมือเล็กโบกสะบัดให้เขาเชื่อ เธอพูดจริงๆ แต่กลับต้องกลืนน้ำลายลงคออย

นส่วนทิ้งไว้ให้พวกสัตว์แทะหนังเหลือแต่กระดูก”

กลัวเอาไว้เอ่ยพูดกับชายหนุ่มให้เข้าใจ เผื่อทุกอย่างจะกลายเป็นเพียงแค่...เรื่องเข้าใจผิด! แม้ค่อนข้างสงส

คุณพูดเรื่องอะไร ไม่มีใครส่งฉันมาทั้งนั้น”

้สักกี่น้ำ” ชายหนุ่มดึงร่างเล็กขึ้นจากพื้นดินเปียกชุ่ม

ชากลากถู แต่ดูเหมือนคำที่พูดออกไปจะไม่เข้าหูเขาเลย ยิ่งตะโกนบอกไปเท่าไหร่ ผลท

้วจะไปทำอย่างที่คุณคิดได้ยังไงกัน” ธีรนัยน์ฝืนกายไม

ยบไปเลยยายตัวดี คิดว่าฉันรู้ไม่ทันความคิดของเธอหรือ

ำพูดของเธอคงไปกระตุ้นต่อมเพลิงโทสะเขาเข้า ผลที่ตามมาก

หนก็ยังไม่อยากเป็นผู้ชายหน้าตัวเมียทำร้ายผู

หนาผุดรอยยิ้มเล็กน้อยที่คนเห็นถึงกับกลัวจนฉี่แทบราด รีบปัดป้องและ

ึ่ง และที่เธอต้องจำเอาไว้ด้วยธีรนัยน์...ใน

งอยู่ปลายเท้าเย็นๆ จะประทุษร้ายเพื่อให้หลุดจากยักษ์ใจร้ายก็ทำไม่ได้ ด้วยสองแขนถูกกระชับไพล่ไปตรึง

ร้ายร่างกายให้เจ็บปวด ด้วยสิ

เดียว ฉันจะทำให้เธอรู้ ตกนรกเป็นยังไง!” เขาผลักร่างเล็กถอยห่างไปไม่ใช่เพราะรังเกี

นแผลเหวอะหวะ สำทับกับนัยน์ตาเข้มดุโชนแสง ทำให้ต่อมความอดทนที่มีขาดผึง ทั้งที่อยากตรงเข้าทำร้ายชายหนุ่มให้สาแกใจ แต่ความเหนื่อยบวกกับความล้า ผนวกกับความกลัว ท

ั่งและตบใบหน้าขาวซีดไม่ถึงกับหนักแต่ก็ไม่

ยคร

อะไ

มีคนเห็นและจับตัวเอาไว้ได้ แต่เห็นท่าจะเอาไว้ไม่อยู่ครับ” อยากจะบอกต่อ...อาละ