เล่ห์เสน่หาพญามาร

นงง กายบอบบางย่อลงไปตา

้าขาวสวยแดงระเรื่อ ดวงตากลมโตเงยขึ้นสบกับดวงตาคมหวา

สาวให้ลุกขึ้น “ไม่ต้อ

ขาเรียวให้โอบรอบเอวสอบ ให้ความร้อนผ่

ความรู้จั

ว สองแขนเรียว

กับผนังห้องแต่เ

่าความเย็นของผนังไม

ิงพิศวาสที่ลามเลียไปทั่วร่างจา

์ ส

ให้ใบหน้าคมซุกไซ้กลืนกินผิ

คลียอยู่กับเรือนกายนั้นดุนดันแนบชิด ริมฝีปา

จิกทึ้งดึงปล่อยตามอารมณ์ปรารถนาที่ปะทุราวกับเ

คุณโมก

บ” โมกข์ยังคงร้องถามหญ

เองได้รู้ประวัติของหญิ

นของเขาชื่อว่า ขนิษฐา

ยมหก เพราะแม่มัวแต่เอาเงิน

นพ่อนั้นไม่สนใจเพราะมัวแต่ไปหาความ

้การพนันของแม่ และยังต้

บจากหญิงสาว ไม่ว่าเม

จไว้คือเขาจะเก็บหญิงสา

ห้เธอสักก้อน ให้หญิงสาวได้เรียนต

นกัน กว่าที่จะเบื่อคง

ราวกับเด็กทารกแบบนี้ แล้วยังตอบสนองความต้องกา

ดกับหญิงสาวค

จากฉันล่ะแม่

งกายบดเบียดหญิงสาว

มเด่น และอีกมือก็เคลื่อ

้วเขาแตะต้องดอ

ตัวสั่นระริกราวกับต้องเพลิ

ร็ว สองแขนเรียวย

้าง ดวงตากลมโตหวานฉ่ำ ริมฝี

่านที่มันเอ่อล้

ายแกร่งเสียดสีกับดอก

ต้องการอะไรจากฉัน หืม...

นลิ้น ปากหนาผละจากผลนี้ไปอีกผล

ูเล็กเปียกชื้นแ

ชายหนุ่ม ฟันสีขาวขบกัดลง

ในขณะที่ปลายนิ้วก็ซอกซอนลากไล้กลี

ความปวดร้าว และคิดว่าการยื

มตอบ ชายหนุ่มเลยรัดกายบอ

ียดสี สองมือขยำบีบนวดเฟ้นสะโพกกลมม

ปที่เตียงนอนใหญ่ที่

ับแขนเรียวออกจากลำคอ สายตา

ค่กางเกงชั้นในตัวบางเบา

้ม มือใหญ่ยื่นไปวางระหว่างขอบช

้ำเสียงแหบพร่าแต่

ไหมแม่ตัวประกอบ

ถันงามอวบอิ่มลามไปถึงปลายยอ

ล้หยอกล้อแผ่ว

วางตรงดอกไม้งามเด่น ที่เพิ่

่วเบาด้วยกลัวดอกไม้บอบบาง

มเสียงสั่น กระดากอายยิ่งนักที่กำลังน

องขางอขึ้นหวังจะปกปิดเรือนกายจากสายตาคม

ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิง

อนหน้าไปหาใบหน้าสวย ปากหนาป

มและเคลื่อนไปบีบนวดลำขาเสล

สัมผัสกับกลีบดอกไ

กสรสีแดงสด ริมฝีปากหนาประทั

างไรกับร่างกายของเธอ มือใหญ่ยื

ขบเม้มลากไล้ไปตา

ียวยาว ใบหน้าซบซุกเคลื่อนไหวทั

วกับไฟนาบไปทั่วเรือนกาย และที่สำคัญม

ูเตียง ท้องน้อยแบนราบเ

่ายไปมา ทรวงสล้างสะท้อน

าบไปบนกายบอบบางไม่เว

งน้ำผึ้งหวาน ใบหน้าคมกดฝัง

..โมกข์...

ดึงสะโพกหนี แต่ก็สู้มือใ

ม จากเรียวขาข้างหนึ่งไปอีกข้างหนึ่ง

ขยับเร่า ส

จมตีด้วยมือใหญ่ลากไล้ฟอ

ลมหายใจหอบพร่าและขาดเป็นห้วงๆ