ปล้นหัวใจจอมเถื่อน

นท

เกือบจะทิ้งชีวิตตัวเองอยู่หลายครั้ง แต่สายใยก็คือเธอซึ่งยังอยู่ในท้องแม่ฉุดรั้งเอาไว้ ก่อนจะตัดสินใจพากันมาตั้งต้นใหม่ ในที่ซึ่งไม่มีคนรู้จ

ตั้งแต่เมื่อไหร่กันบัว แม่ไ

้น “และรักแม่ที่สุดด้วย” หญิงสาวโผเข้ากอดพร้อมกับกดจมูกลงบนแก้มเหี่ยวย

นั่งมาเบรกแตก ลื่นไถลไปอีกฝั่งหนึ่งของถนนที่ฝั่งนั้นก็มีรถสิบล้อวิ่งมาพอดี คนขับและหญิงชายอี

ความจริงเธอไม่ได้อยากจะทำอย่างนี้เลยสักนิด แต่เพื่อดึงรั้งเอาชีวิตของแม่

็ส่งสัญญาณอย่างที่พี่บอกไว้ จำได้ใช่ไหม” หญิงสาวบอกลูก

ยอมตอบรับคำสั่งของพี่สาวบ้านใกล้เรือนเคียง แต่กลับชักชวนให้กลับบ้านท่าเดียว ถ้าขืนแม่รู้ว่าเขามาทำอย่างนี้

งแค่นี้ก็ไม่กล้าเสียแล้ว” บุษกรตอบกลับไปอย่างรำคา

ด้วยความที่เป็นคนตาไวและช่างสังเกต ทำให้เห็นว่าบ้านหลังนี้ไม่เคยมีคนมา

ว ไม่ต้องพูดถึงกลางคืนเลย เชื่อใจพี่น่ะเก่ง พี่เข้าไปแป๊บเดียว เดี๋ยวก็ออกมาแล

ีบกลับมา...ถ้ามีอะไรผิดสังเกตก็ส่

กล้า เธอมองไปทั่วบ้านด้วยความระมัดระ

วนที่เป็นประตูห้องครัว หญิงสาวไปจับลูกบิดประตูบิดเบา ๆ เพื่อให้แ

ข้าง เจ้าของบ้านก็คงประมาทเลินเล่อมากเชียวล่ะ

้ง ก่อนแง้มประตูและแทรกตัวเองเ

่อนจะรีบยกมือปิดปาก เมื่อรู้ว่าเผลอทำอะไรลงไป เธอผ

วานหาไฟฉายกระบอกเล็กที่พกติดตัวมาด้วย

...ปึก!

ีแดงข้นไหลซึมออกจากบางส่วนของนิ้วมือ แต่ชายหนุ่มนามพีรายุก็ไม่คิดจะสนใจ เ

ยสารเลว แกแย่งคนรักของฉันได้ย

่หยุดทุบไปบนฝาผนัง อีกมือก็ยกเหล้าขึ้นมาดื่ม ก่อนจะคร่ำครวญอย่างเจ็บป

ธอเลยหรือไง นั่นสินะ...ถ้ามีความหมาย เธอคงไม่ทิ้งฉันไปแต่งงานกับไอ้พี่ชายตัวดีนั่นห

อก ทำให้เสื้อผ้าเปียกชื้น แต่เขาก็ไม่คิดที่จะสนใจ ยังคงดื่ม...ดื่มแ

ว้างขวดแก้วใสไปกระทบกับผนังห้อง พร้อมกับสะบัดศีรษะทุ

เท่าไหร่ ภาพรวิสุดาในอิริยาบถต่าง ๆ ก็ผุดขึ้นมาในสมองเหมือนกับภาพย

จะกระโดดโลดเต้นดีใจเหมือนกับเด็ก ๆ แต่พอไม่ได้ดั่งใจก็จะพูดจาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ใบหน้าบึ้งตึง ยัง

ฉันทำไมอีกสุดา ไปตายเสียท

ำ หากเหตุการณ์วันนั้นยัง

ม่โทรบอกกันล่ะ ผมจะได้รีบกลับ คุณจะได้ไม่ต้องนั่งรอแบบนี้” พีรายุที่เพียงเห็นคนรักนั

่องจะคุยกั

รัก พาดแขนข้างหนึ่งไปตามของโ

แล้ว แต่รวิสุดากลับรีบผลักดันร่างเขาให้ถอยห่างไป ไม่เพียงแค่นั้นยังจะรีบเขยิบกายไปนั่งเสียจนห่างและนิ่งเง

อโทษนะ