ผมกลายเป็นคนบ้าไปซะแล้วล่ะครับ
ป่าบุก
ได้ เผ่ายาฮิโตะมีกำแพงกั้นที่แข็งแรงเพื่อป้องกันสัตว์บุกเข้ามา
ล เจ้าไปหาที่หลบกับภรรยาของข้าก่อนดีกว
ลางทำหน้ายู่ “
งวดที่แล้วฮิวะเป็นคนจัดการ เขาเลยได้ ค่าความแข็งแรงมาแค่สอง งว
เรากำลังตกอยู่ในอันตรายน
่อนจะวิ่งไปหลบหล
่าเขาคือคนบ้า ไม่แปลกที่ควรจะกันไว้ในท
์เองได้แล้วคงไม่เป็นอันตรายหรอก ยังไงข้าคนเด
่ว่
าล่าสัตว์แล้ว
ัวหน้าเผ่าก็แทบจะไม่ให้ใครไปช่วยล่าสัตว์เ
าเผ่าแล้วล่ะว่าทำให้คาเมล
ตายนะ
เมลพยักห
งาบไปกินแล้ว เรียกได้ว่าไม่กินเขาเราก็ถูกกิน ไม่แปลกที่เบมอสจะกลัว
าน่าจะตรงไปที่หลบภัยที่มีลูก ๆ
้าเจ้าอยากไปด้วยก็ห้ามเป
คาเมลย
วนขนาดครึ่งหนึ่งของไดโนเสาร์ตัวเมื่อกี้กำลังวิ่งวนไปมา มัน
ยล่ามาซะอีก สงสัยจะเป็นตัวโตเต็มวัย ว
้นของมันอยู่ แถมมีเลือดออกนิด ๆ ด้วย เดาได้ไม่ยากว่าพวกคนในเผ่า
ม่ได้ กะบองของฉันก็ใช้ไม่ได้นะ แล้วเ
นามมีตามาผสมกับงาของค
ล้วได้
ดูก็ไม่น่าเสียหาย ยังไงก็ไม่มีท
มสบาย ฉันไม่มีอ
ะออกมาดีหรือแย่กว่าเดิม แต่ถ้าไม่ทำ
ำลังประ
บองหนามมีตาที่
ทนทานของ
วามคม
…
งจั
ตรงไหน มันทนทานและคมกว่าเดิม แถมมีด้ามจับยาว ๆ ให
เวรน
่แค้นแต่ชาติปางก่อน ถ้าไม่ติดว่าต้องฝาก
ณาผิวมันเลย” ฮิว
นมีดเล่มน
ุกคนใช้อาวุธที่ทำจากหินและกระด
ดูครับ” คาเมลชูกระบ
รูปร่างของมันถึง...
ช้ท่อนกระบองยาว ๆ ฟาดไปที่ตัวมันอย่างจัง กระบองหนามที่เพิ่มคว
!!!!!!
เดิม มันหันมาหาคาเมลอย่างโกรธเคืองก
าเม
“จังหวะนี้แหละครับ
งที่ร่างบางพูด เขาชูมีดขึ้นฟ้า เจ้าหมูที่วิ่งมาด้วยความโกร
ก!!
ีดออกมาเป็นรอยยาวตา
!!!!!!
ต
ับค่าประส
ไส้ของมันไหลออกมาตามรอยกรีดด้วย แถมเลือดไหล
คอยู่” มีดของฮิวะคมมากก็จริง แต่มันก็คงไม่คมถึงขนาดกรีด ง่าย ๆ เหมือนหั่นเต้าหู้ แต่นี
อสู้กับแรงวิ่งของหมู ถ้าเป็นคนแขนบาง ๆ ล่ะก็ บางทีแขนอาจจะหักไปเลย
้วข้ากะจะเอากระบองของตัวเองฟาดมันอย่างเดียวด้วยซ้ำแ
้ายกับเครื่องขูดชีส ไม่ได้คณาผิวม
ับค่าความ
รับค่าคว
ันเป็นสมุนไพรทำให
โมเมว่ามันเป็นสมุนไพร ใครจะกล้าบอกว
ิดจมูก “อึก
ั้นแหละครับ ถ้าไม่กินพรุ่งนี้แขนเจ็บจะล่
ดกเข้าคอจนหมด กลิ่นคาวของสแคล๊บและรสชาติแย่ ๆ ตีขึ้
กับมันอย่างน่าประหลาด ราวกับเ
อหน้าคาเมลที่ยืนมองเขาตาแป๋ว มันเป็นยาดีตามที่คาเมลบอก ถึง
ได้น่ะมีแต่เด็
หัวหน้
ลายเป็นฝูงใหญ่ ๆ คาเมลโดนเบียดออกมาตามระเบียบ ตอนนี้เขามีผ้าคลุม
าหาทางนี้ด้วยสีหน้าร้อนรน เธอจับคา
ลบอกเธอเพื่อยืนยันว่าต
ามท่านหัวหน้าเผ่าไปจัดการเจ้าหมูยักษ์นั่น นึกว่า
่แมง
แต่กว่าจะไปเอามาได้ก็เสียกำลังคนไปกว่า 3 คนเลย ปัจจุบันนี้เลยไม่มีใครเห็นมันแล้ว”
อร์น
้วย พอเมื่อกลางวันได้กระบองไปจากเจ้าก็คิดว่าตัวเองสามารถล่าสัตว์อะไรก็ได้ เลยไปลองดีกับเจ้าหมูยักษ์จนมันวิ่งตามนั่นแหละ แต่แทนที่จะวิ่งไปทางอื่นเขากลับวิ่งมาทางที
ว่าทำไมไม่เ
ะไรอยู่ จะให้กินยารสช
ะปล่อยให้เ
ย่ ๆ ของสแคล๊บดีขึ้นนะ แต่โฮสต์ต้อ
อยหรอกนะ ไหงนายบอกต้อง
ไม่รู้
เมื่อกี้ก็ไม่มีใครจำเขาได้สักคน ถ้าเป็นปกติคงมีคนวิ่งมาหา
จ “ไม่มีใครในเผ่าตัวเล
้ากลางใจ เขาว่าโฮส
ปเลยไอ้บ
มู่บ้านอีกนะที่ตั
คาเมล...เจ้าเอาส่วนสูงของ
ีกหนึ่งดอ
จะหล่อจะเท่ต้องเท่ที่ใจ
่ไปแสดงความยินดีก
ยามเปลี่
ลางหันหน้าไปมองท
อยากให้หัวหน้าเผ่าชอบกันทั้งนั้นแหละ ถ้าเป็นผู้หญิงก็คงได้เป็
กระซิบข้า
ีคนในเผ่าอยากได้มันด้วย ตอนนี้เลย
ลด้วยล่ะ มีคนสนิทคนที่สอง คนที่สามก็ได
หม่แน่ แต่นั่นก็แค่บางคนนะ บางคนแค่ไปเสนอหน้าบ่อย ๆ เผื่อได้เฉย ๆ บางคนก็ไปแสดงความยินดีจริง ๆ มีไม่กี่คนหร
กัน รายนั้นแม้แต่เผ่ายาฮิโตะก็ไม่อยากไ
องเป็นคนยังไงเนี้ย
ี่กระโจมที่โ
ระ
งโฮสต
บบ้านที่จะสร้
త