เอื้อมรักคนใจร้าย
หวังให้เขาอย่าผลักไสกัน กอดอย่างไม่หวงเนื้อหวงตัวอีกต่อไป แต่กลับโดนคนหน้าแดงหน้าดำผลักอย่างแรง แววตาชิงชังเจ็บยิ่งนัก
นิทรารู้ว่ากำลังหลอกต
น่น เหมือนทุกครั้งที่เกิดการง้องอนกัน บอกว่ายอมเขาทุกอย่าง
แต่ตอนนั้นแม้ถอดเสื้อผ้
ขายตัวไปทั่ว ไม่อย่างนั้นคงไม่มาเสนอตัวให้ฉัน มาตื้อฉัน ฉันกลับมาบ้านไร่ค
คนที่เฝ้าปองก่อน มาวันนี้เขาเหยียบย่ำ
ับนิเลยนะคะ อยู่กินข้
แล้ว เสียใจด้วย ไม่สมหวังแน่นอน ฝาก
มือใหญ่ ขณะเดียวกันนั้นเขาเดินออกห้องพร้อมเขวี้ยงรูปถ่ายเธอแ
้ว กระถางแต
ใจของเธอ เขาปลุกมันกับเธอแต่ตอนน
่หน
าย เธอรู้
ผานิตตายแล้ว ไม่จริงใช่ไหม น้ำตาเธอไหลริน นัยน์ตาแดงก่ำของคนรักเหมือน
วานชื่น มีความสุขอย่างที่
งนี้กับนิ พี่หมอหนึ่
้ไม่ทัน มารู้ตัวอีกทีตนนั่งต
งสวยงามดังเดิม หัว
กแล้วไปนอนสิพรุ่งน
ย้อนด้วยน้ำเสียงนาบเรียบ “ป้าจะมองนิแบบนี้ทำไม จะมาสั่งทำไม น
ดีที่นี่ไม่มีใครต้อนรับเธออีกแล้ว ทุกวันนี้เธออยู่ในฐานะคนรับใช้ที่
ก น้ำตาผู้หญิงคนนั้น ลูกสาวของหญิงแพศยาที่ทำให้แม่เขาต้อ
ครบอกว่าทำดีได้ดี แม่ซึ่งเข้าวัดเข้าวาเส
งไห้และวิ่งตามรถพ่อจนโดนรถชนยังอยู่ในสมอง ซึ่
กอดท่านไว้แนบอก ทำให้เขาอยากจะ
องชีวิตคนมามากอย่างเขา เ
บ ผมจะพาไปโรงพยาบ
ว แม่ยกมือขึ้นลูบใบ
อื่นปล่อยไป อีกอย่าง อึก อึก
ยยังดังก้องหู ซึ่งเขาเพิ่งร
ง แค่เสี้ยวนาที แค่นั้น ถ้าเขาวิ่ง
! ผม
นวิกาวีที่ทำให้ชีวิ
อพ่อได้มารับราชการที่กรุงเทพ เขาและแม่ตามพ่อมา นานครั
ก เขาเป็นที่อิจฉาของเพื่อนๆ เพรา
กครั้ง ครอบครัวที่มีความสุขก็เปลี่ยนไปเขามัวแต่ดีใจที่เจอเพื่อนเก่าที่เคยน่ารัก ช่างอ้อน ลื
ลังตกอยู่ในคว
ห้มันอยู่ ฉันไม่ยอม โอนคืนมาให้ฉันนะ แม่โอนเป็นชื่อคุณเพราะไ
อย่างด้วยใจแค้น เพราะพ่อบอกว่าไม่คืนจะแลกด้วยบ้านหลังที
่นั่น คือความทรงจำของฉันและพ่อแม่ คุณจะใ
ใจบ้างเถอะ เราแต่งงานเพราะโดนคลุมถุงชน คุณก็จำได้ ออ บ้านที่คุ
กำหมัดแน่น สงสารแม่จับหัวใจ แต่ไม่อยากเข้าไปโวยวายเพราะอายคนรับใช้ที่แอบฟ
่หลงรักมานานแต่เพิ่งจะได้มีโอกาสสารภาพรักและ
าคบกั
กมาได้และ เธอโชคดีมากที่คำพุดนั้นไม่สูญเปล่า
นแค่อดีต ใครๆ ก็มีอดีต เธอไม่สนใ
หรอก ว่าแต
กัน ก่อนที่วงศกรจะก
ธอเป็นผู้หญิงพูดน้อย มีความคล้ายผู้หญิงคนนั้น เขาไม่โกห
าก่อนของเขาและนิทรายังหลอกหลอนเ
ตื้อไม่ได้ต้องพาเธอ
ขา ไปหาอะไรก
ไปหาอะไรกินกันดีกว่า นั่งอ่านหน
ด้
กัน ดุสิตาเดินนำหน้าหมอหนุ่ม สายตาสำรวจบ้าน