บ่วงเล่ห์บำเรอรัก

่ง พอไหมแค่นี้...แ

ีเขียว กลิ่นพอใช้ได้และท้องของเขา

ข้าวในจานด้วยความหิว มีสายใจเดินมาคอยเมียงๆ มองๆ อำนวยคว

เล่นของนอกเหรอ? ไ

ที่คนโดนด่าสะดุ้ง ถึงไม่มีเสียงแต่อ่านจากการขยับริมฝีปาก มัน

ย...ชอบสอด

รสชาติพอใช้ ไม่ได้อร่อยเลิศ แต่

งนี้มากินอีกหรือเ

ชี้เสื้อที่ตัวเองใส่

ื้อต้องซื้

ยวสายใจพาไปเอง เดี๋ยวพี่ฝรั่งจะหลงทางน่ะจ้ะ” ได้ควงฝรั่งรูปหล่อ มันโก้หยอกที่ไหน

้องสั่งผู้หญิงที่อาวุโสกว่า นางขยับปากด่าไม่ต่างอะไรกับบุตรสาว.

แถวนี้ตรอกซอก ซอยแทบจะเหมือนกัน หากเขาหลง คงไม่มีโอก

ผู้ชายหน้าเหี้ยม ร

์ไซน์หน้าเข้ม แต่ดูเขาจะออกตัวแรง!! ใบหน้าอวบอูมนั่นแดงก่ำ เธอจึงจำใจถอยห่างฝรั่

ขาไม่พอใจเอา” หล่อนส่งยิ้มแหยๆ

ื่อตัวเองไม่ได้สนใจสายใจ

ดต่อเซดริกน้องชาย เขาอยู่ไม่ได้...ถ้าตัวเองไม่สามารถใช้บัตรเครดิตได้...ก็ต้องมีเงินในกระเป๋า ร้านขายโทรศัพท์อยู่ไม่ไกลนัก ชายหนุ่มเดินเข้าไปในร้านและพยายามรวบรวมคำพูดง่ายๆ เพื่อเจรจาเป็นความโชคดีที่เขาเคยมีเลขานุการเป็น

ไหมครับ? เอ่อพูด

าน แต่เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาเต็มๆ เขาเริ่มปวดหัวจี๊ดเพราะล

นิดห

หรือที่ชาร์จแบต” เขาบ่นเบาๆ ค่อยโล่งอก หาก

ฉันต้องกา

ห้เป็นฝรั่งมังค่า แต่มาแบบเสื้อยืดรองเท

มทั้งแจ้งราคาซึ่งแวซ็องพยักหน้าเข้าใจ ง

เป็นครั้งแรก แค่คิดก็อยากหัวเราะ...ก็เพราะความสมเพชที่มีต่อดิดิเย่ร์ ยังไงไอ้หมอนั่นก็เป็นน้องชายเขา เรื่องที่เกิดขึ้นเพราะเข้าใ