สหายรักของกุนซือน้อย

เวลาไม่นาน ด้วยฝีมือของเจ้านาย และสาวใช้ พอ

” มีคำถามหนึ่งลอยมาไม

ยมกาน้ำชาม

ะโยชน์ มีหม้อกรองเล็กๆ และกาน้ำชาเล็กๆถ้วยชา 2 ใบ ความสุขที่

เรื่องแบบนี้มา

ี่ด้วย” เป็นเรื่อง

ใดกันนะ ใยรู้ม

าญในศาสตร์ของข้า เมื่อยามที่ต้องใช้ความรู้ ก็แบ่งปันกัน ” น้ำร้อนในกาน้ำเล็กๆของนางกำลั

ได้หรือไม่ ” น้ำเสีย

าการยกยิ้มน้อยๆที่มุมปากเท่านั้

อย่างเจ้าเลย ” น้

งข้า….เป็น

ต่ข้าชื่นชอบ

็น ข้าเป็นเพียงสาวใช้ท่านน

อนเจ้าไม่ได้ทุกข์ร้อนสิ่งใด แล้วเจ้าก็ไม่เกรงกลัวข้าสักนิด ” ซุนไห่หลง

ติดคนง่ายขนา

ายหรือไม่ ” ดูเหมือนว่าสุราขวดนั้นจะทำให้นางคุยได้ไห

ที่ทำให้นางหลุดหัวเราะ …เจ้าเด็กน้

กท่านพ่อ ท่านพี่และน้องๆแล้ว มีเพียงบ่าวและทหารกองที่

ชาให้เขาอีก พร้อมกับรินให้ตัวเองด้วย บรรยากาศยามนี้ ช่างดีจริงๆ ท้

เจ้าได้ตลอดวัน อยู่กับเจ้าไม่ว่าเจ้าไปทา

ยท่านไม่เคยมี

่ไม่ครบ

ล่า เห็นท่านทั

โตเกินไป บางเรื่องก็ห้าม ก็บ่น แต่ข้าก็รู้ว่ามันเป็นหน้าที่ ที่เขาต้

นรู้จากอาจารย์หลายคน ที่มาจากหลากหลายแห่ง ร่วมกั

ที่ต้องมีเจ้า ” วก

ายท่านไม่สบายใจใช่หรือไม

นุญาตองค์หญิง ” สิ่งที่ซุนไห่หลงสำนึกได้ไม่ลืม…คือความปลอดภัยของพี่สาวเข

้ว??

่ส่งคำขอมาแลกเปลี่ยน เป็น

ว่างข้าน้อยจะหาโอกาสมานั่งเล่นเป็นเพื่อนนายท่านก็ได้ ” หวังหยูจีตอบอย่า

จ้าว่า ‘เสี่ยวซิง’ ได้หรือไม่ ” เขาม

้เจ้าค่ะ

้าว่า ‘เสี่ยวหลง’ เถอะ ” ช่างเป็นเรื่องท

พาะเวลาอยู่กันลำพังเถิด ข้าน้อยไม่สะดวกใจถ้าท่านหัวหน้าของข้า หรื

สี่ยวซิงของข้า ข้าเป็นเสี่ยวหลงของเจ้า’ ดีไหม

ลง ข้าก็มีเรื่องหนึ่งที่จะสารภาพ

”เสียงของเขา

เสี่ยวซิงของเจ้าคนเดียว แต่เป็น ‘ เสี่ยวซิงของพี่ถิง ’ ด้วย " เหมือนนางจะทราบในใจลึกๆว่า เจ้าเด็กนี่…เจ้าเล

่วมกลุ่มของมิตรสหายด้วย อย่างน้อยช่วงที่นางอยู

…นางไม่มีวันปล่อยให้เขาเติบโตแ

สหายข้าแท้ๆ เจ้ายังแย่งไปได้ ” น

ารคบหานี่ เคยได้ยินแต่ว่ายิ่งม

่าข้าสมปรารถนาแล้ว ” ก็มีความสุขอยู่ตรงหน้

ได้แล้วขอรับนายน้อย ” เสียงขอ

กลั่นแกล้งอะไรข้าไว้บ้าง ถ้าข้ากลับไปง่ายเกินไป นางจะได้ใจ ” คนฟังอย่างถิงห่าวเวินได้แ

่นเคืองสักที ก็ไม่ทำให้ขบวนของพวกเราล่าช้า ” องครักษ์ถิงห่าวเวินต่อ

งเสี่ยวซิงได้แต่พยักหน้า ภารกิจหว่านล้อมของนางเสร็จสิ้นแล้ว การที่ยอมเสนอข้อตกลงเป็นสหาย ไม่ได้เ

ัก ใช่ว่าจะมีแค่เพียงสหายถูกใจที่เข้ามา แต่นางมีเรื่อง

ผ่านมา ผลัดกัน

างกายข้าต้องการพักผ่อน ” หวังหยูจีกล่าวด้วยน้ำเสียงง่วงง

งๆ ” ดูเหมือนว่าคนที่คุ้มอยู่คนเดียวจะเป็นซุนไห่หลง ส่วนถิงห่าวเวินเพลานี้

ุนไห่หลงที่เข้าใจ ก็ไม่พูดอะไร

ี้สะกิดถามองครักษ์ที่นอนไม่ห่าง เขารู้ว่าองครักษ์ของเขาไม

งก็เป็นสตรี สตรีที่น่าจะยังไม่ได้ป

่หลงฟังดูตระหนก องครักษ์ที่มาอารักขาเขาและเสด็จแม่ อายุข

แต่ดูจากท่าทางแล้ว 14 หรือไม่ก็ 15 หนาวแน่ขอรับ ”ความสูงของนางใกล้เคียงกับซุนไห่หลง เ

งั้นรึ ” เสีย

ถึงแคว้นไท่เหยี่ยน เราน่าจะได้ความจริงมากกว่านี้" เรื่องเช่นนี

ีล่ะ ” ซุนไห่หลงพึ

่านจะทำอย่างไร ” ค

า เป็นสหายที่ดีของเขาได้จริงๆ อุตส่าห์ดีใจที่นางยอ

*****

กัน

ลับเยอะ เรายอมรับ