มิติมหัศจรรย์

รุ…ทิพย์อัปสรก็เกิดความคิดขึ้นอย่างหนึ่งว่า “เทพกินรีที่ชื่อเกศกัลย

ปลี่ยนทิศทาง เหาะไปยังเมื

ทิพย์อัปสรก็ได้พบเข้ากับฤาษีชราตนหนึ่ง ซึ

ยไม่รู้สาเหตุ… จึงเก็บผลไม้ป่าในบริ

ใกล้อย่างพิจารณา เมื่อได้เห็นเทพธิดาน้อยผู้ศรัทธาอย่างถนัดชัดเจน…ดวงตาขอ

งคารวะ “โปรดรับผลไม้ที่หลานนำมาถวายด้วยใจศรัทธา

รอบคอบและตั้งใจอยู่ในศีลอันบริสุทธิ์ ตัดจากสิ่งที่ทำให้จิตใจหมองมัวทั้งหลายดังเช่น…รัก โลภ โกรธ หลงเสีย

บายใจนัก แต่ยังคงมุ่งหน้าสู่เมือ

แสงแดดลำสุดท้า

่งภัทรานครทอดตัวสงบ

่อลอบยลโฉมของเกศกัลยา…ด้วยคาดว่าพระธิดาองค์เล็ก

งใจอยู่ที่หน้ากอพุดซ้อนพุ่มโต ก็ไ

ลบเข้าซ่อนหลังพุ่มพุดซ้อน

นใกล้เข้ามา มีเสียงแหวก

นางหนึ่งในอาภรณ์สีเหลืองทองประดับถนิมพิมพาภรณ์อย่างธิดากษัตริย์ ร

เห็นไม่ได้...นางงามจนไร้ที่ติจ

้าพระองค์เป็นห่วงว่าองค์หญิงจะทรงประชวรไป

อีกสามวันเท่านั้นก็จะถึงวันครบร

่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี...ทุกวันนี้ก็ได

นดเลย” หญิง

งก็จะได้เข้าพิธีสยุมพรในวันรุ่งขึ้น... แต่ข้าพระองค์หวั่นใจว

ยู่... นางสะอื้นขึ้นเบาๆ วิรุณจึงประคอ

ซึ่งกำลังนั่งร้องไห้อยู่ใกล้แค่เอื้อม เพียงกั้นด้วยพุ่มไม้ดอกไม่ใหญ่นั

รักอยู่แล้วคือชายหนุ่มรูปคมคายชื่อวิรุณ ที่กำลังพร่ำพลอดปลอบใจซึ่งกันและก

ครบกำ

พียงสามารถทำให้พระเสาร์ไม่เสด็จมาตามกำหนด หรือทำให้วันเวลาในภัทรานครนี้

อพระเสาร์เสด็จมาถึงย่อมจำต้องตัดพระ

ส่ใจตนเลยก็ตาม เพียงสามารถช่วยให้นางก

งกันและกันอย่างเป็นสุ

อยๆถอยห่างไปจากที่นั้น

มีต่อกันนั้นมากเกินกว่าหวั

่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าพระองค์จะอย

โปรดวางพระทัยเถิด” น้ำเสีย

หน้าชายคนรักอย่างเป็นห่วง “ถ้าทำอย่า

วั่นหรอก...เพราะถึงอย่างไร ถ้าชีวิตของข้าพระอง

า “อย่างนี้เถิดนะท่านวิรุณ... เมื่อองค์เทวะเสด็จมาถึง เราทั้งสองก็กราบทูลตามจริง... หากพระอง

รกลางดึก พร้อมกับนึกวาดมโนภา

จมาไม่ทันเวลาย่อมเป็นไปไม่ได้...จึงเหลืออยู่ทางเดียว

วันบังฟ้าเหนือเมืองภัทรานครอย่าง

ึ้นส่องแท

ีผู้ใดรู้สึกถึงความผิดปกติ...แม้แต่ท้าวธุมราชจอมกินนรผ

นตร์ของเทพชั้นสูงในอาณาบริเวณกว้

่วร่าง ไม่สามารถเหาะเหินได้อย่างแต่ก่อน

กำหนด ท้าวธุมราชจึงทรงจัดพิธีสยุมพรให้พระ

่องานสยุมพรนี้โดยเฉพาะด้วยความรู้สึกที่ขัดแย้งกัน...ใจหนึ่งนางยินดีด้วยกั