icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ลิขิตหงส์ฟ้าชะตารัก ภาค แคว้นจ้าว NC20+

บทที่ 9 เสี้ยมสอนน้องสาว!

จำนวนคำ:2495    |    อัปเดตเมื่อ:10/04/2022

ที่คิดว่าหลานสาวข้าจะคลุ้มคลั่งก็ส่งไปตำหนักเย็นเสียให้หมด!” สุรเสียงสงบนิ

จะรีบไปจัดการเ

อย่างบีบคั้น ทำให้ผู้ถูกจ้องมองตัวสั

นมามาเจ้าตามไปดูความเรี

น้อม ก่อนจะตามสองแม่ลูกผู้สูงศักดิ์

จ้าวเหม่ยอิงจึงจับจูงมือน้องสาวลงมาคุกเข่าค

ที่ยอมให้การช่วยเห

้ เฮ้อ~ ต่อไปหากมีเรื่องใดก็มาหาย่าเถอะ ย่

งวนแห่งความวุ่นวายอีกครั้ง เพื่อดูแลหลานสาว

ัยเพคะ เ

ลังทำท่าทางแปลกๆ อยู่ด้วยกันในโถงใหญ่

ขนๆ อย่าตกสิ เอาล่ะ ไหนลองเอ่ย

ถึงกับเหงื่อตก นางสูดหายใจลึกก่อนจะเอ่ยออก

เจ้าคิดจะลอง

ตะโกน เจ้าต้องใส่อารมณ์

ย ก่อนจะกุมมือทั้งสองไว้ตรงท้องเบาๆ ทั้งเชิดหน้

จ้าคิดจะลองดี

ปะ แป

ี่เหม่ย หม่อมฉันยังรู

และคำชื่นชมจากผู้เป็นน้อง ทำให

ทำตาม ไม่ใช่ให้มานั่งชื่นชม!

อย่าลืมว่าต้องใส่อารมณ์เข้าไปด้วยเข

นมาสองชั่วยามเต็มนั้น ดูจะ

ำเสียงแหบแห้งและท่าทางอ่อนระโหยโรยแรงของผู้

ป็นเช่นนี้อยู่ล่ะก็ เจ้า

็กสาวทำให้ผู้เป็นพี่เริ่มใจอ่อน แต่หากปล่อยให้นา

ใจที่จะสั่งสอนผู้เป็น

ูกรังแก ก็จะใช้แต่กำลังที่มีอย

้ดีแล้ว? หรือคิดว่าแค่เอ่ยทุกอย่างออ

ใช้สิ่งเหล่านี้เข้าสู

างถูกต้องและถูกสถานการณ์ เหมือนที่ข้าใช้มันเพื่อปกป้องพวกเร

าวกับม่านไข่มุก แม้จะเห็นเช่นนี้แต่จ

ข้าใจแล้วเพคะ…” เด็กสาวเอ

็นหมัดแน่นก่อนจะฝืน

ี้ไว้ให้ดีเถอะ หากเจ้ายังเป็นเช่นเดิมนั่นก็แสดงว่าเจ้ามิได้เข้าใจอย่

ให้จ้าวเหม่ยอิงทนไม่ไหวอีกต่อไป นางยกมื

ด้แล้ว น้ำตาพวกนี้น่ะ เก

งที่จะช่วยชีวิตคนได้บ้าง หากผู้ที

บ บรรยากาศของทั้งคู่ดูเศร้าซึมเสียจนเหล่า

คนทะเลาะกันเช่นนี้ หากสาม

ระอาการพระสติฟั่นเฟือนแท้ๆ ทั้งค

ียหน่อยเถอะ” จ้าวเหม่ยอิงเอ่ยขึ้นด้

งคงตอบรับด้วยท่าทีว่าง่าย แต

นดอกไม้ของพระตำหนักฉงฮว๋า แต่กลั

ทั้งสองไปอย่างเอื่อยๆ บรรยากาศรื่นรมย์เงียบ

มากมายจนน่ากลัว เจ้าว่าจริงหรือไม่ ลี่เอ๋อร์” คำถามเรียบเ

มองแผ่นหลังบอบบางของผู้ที

ว่า แท้จริงแล้ว ตนเองยังมิเคยปกป

ื่อเสด็จแม่ทรงประชวร เสด็จพี่รัชทายาทกำลังตกที่นั่งลำบาก นางกลับ

อนแอแบบนี้… มิสามารถ

มฉันจะทำให้สำเร็จเพคะ” เด

ง จะต้องเข้มแข็งขึ้นเพื่อ

นหน้ากับผู้เป็นน้อง ก่อนจะ

พี่เชื่อว่า

์ของเด็กสาวค่อยๆ เปล่งป

ร้อย จึงเดินเล่นด้วยกันไปเรื่อยๆ จนก

ง ฝูงนกมากมายต่างบินกลับรังส

กกันเสียที” จ้าวเหม่ยอิงเอ่ยพร้อมกับหม

ไม่รีบร้อน แต่เสียงพูดคุยที่ได้ยินแว่ว

สียสติกลับมาอยู่ที่

อ เช่นนี้จะเป็นอันตรายกับพวกเราหรือไม่ ได้ยินว่ามีค

ป็นพระประสงค์ของไทเฮา พระสนมถงจึ

ยสติเช่นนั้นจึงมิจมน้ำตายไปเสียตั้งแต่ช่วงเช้าเล

เจ้านี่นะ

จพี่หญิงสามเช่นนี้ ผู้ใด

ัดนี้กลับไปยืนวางอำนาจข่มขู่คนอยู่ตร

ั้งสองตกใจจนเสียงสั่น พลางนั

ุดันและน้ำเสียงทรงอำนาจ ยิ่งทำให้นางกำนัลทั้งสองก้มหน

วรตาย อะ อะ องค์หญิงสี่โปรดไว้ชีวิตด้วยเพคะ!

งเกินเสด็จพี่หญิงของข้า แต่

ิงสี่โป

รดเมตตาพวกหม่อ

เริ่มร้องไห้อ้อ

เจ้ามาสาปแช่งเสด็จพี่หญิง หร

ื่องให้ถึงที่สุด ทำให้บรรยากาศใสซื่อ

ไม่แล้ว! ไม่

! พวกหม่อมฉันมิ

างละล่ำละลักด้วยควา

องจนกว่าข้าจะสั่งให้หยุดเดี๋ยวนี้!” วิธีนี

เพ

เพี๊ยะ

มองภาพน้องสาวตนเองใน

วังจริงๆ เป็นนางเอกมันก็ต้องด

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 บทนำ2 บทที่ 2 องค์หญิงปัญญาอ่อน3 บทที่ 3 สกิลฟ้าประทาน4 บทที่ 4 ตัวประกอบครึ่งบรรทัด5 บทที่ 5 นางยักษ์ขมูขี…ต้องตีให้ตาย!!6 บทที่ 6 พระเมตตาจากผู้เป็นย่า7 บทที่ 7 แสดงดีๆ หน่อย...พี่ใจจะวายแล้ว!8 บทที่ 8 คานอำนาจ9 บทที่ 9 เสี้ยมสอนน้องสาว!10 บทที่ 10 ฝันเปียก! NC11 บทที่ 11 บุรุษปริศนา NC12 บทที่ 12 ลอบเข้าตำหนักคุนหนิง13 บทที่ 13 ช่วยชีวิตจี้ฮองเฮา14 บทที่ 14 เสแสร้ง..ละครฉากใหญ่! NC15 บทที่ 15 ลอบออกจากวัง16 บทที่ 16 เตรียมการ17 บทที่ 17 คิดจะใช้อุบายเช่นนี้กับคนอย่างข้า! 18 บทที่ 18 องค์หญิงสามฟื้นคืนสติ19 บทที่ 19 ส่งตัวจี้ฮองเฮาออกจากวัง20 บทที่ 20 งานเลี้ยงฉลอง21 บทที่ 21 หลินหลิน... NC22 บทที่ 22 เทพธิดาประทานพร23 บทที่ 23 โรงเตี๊ยมชุนเสียง24 บทที่ 24 เติ้งกู่จิน…หมอประหลาด25 บทที่ 25 ความเคลื่อนไหวจากชายแดน26 บทที่ 26 มุ่งหน้าสู่หนานหยาง27 บทที่ 27 ทรราชผู้ล่มแคว้น!28 บทที่ 28 กลยุทธ์ที่ดีต้องพลิกแพลงไปตามสถานการณ์29 บทที่ 29 พักรบ30 บทที่ 30 เชลยศึก31 บทที่ 31 บุรุษในห้วงฝัน…32 บทที่ 32 เขาเป็นคนรักของข้า!33 บทที่ 33 คางคกอยากกินเนื้อห่านฟ้า! NC34 บทที่ 34 หลินหลิน… เจ้าเป็นของข้า35 บทที่ 35 บุรุษตัดแขนเสื้อ!!36 บทที่ 36 ห่างกันพันลี้แสนไกล…บุพเพเชื่อมเราสองไว้ด้วยด้ายแดง37 บทที่ 37 สามีภรรยา38 บทที่ 38 มิทันการณ์ NC39 บทที่ 39 สนามรบหาใช่ไร่นา! NC40 บทที่ 40 ขัดจังหวะการทำศึก! NC41 บทที่ 41 สัญญาด้วยเกียรติของสามี!!42 บทที่ 42 เผือกร้อนในมือ!!43 บทที่ 43 ของว่างหลังอาหาร… NC44 บทที่ 44 ลงโทษตามกฎทหาร!45 บทที่ 45 เป็นสตรีที่อ่อนไหวง่าย… NC46 บทที่ 46 ของดีต่อให้ลูบคลำกี่ครั้งกี่หนก็ยังเป็นของดี!47 บทที่ 47 ยามดอกรักผลิบาน…48 บทที่ 48 สามีสุดรักสุดหวง!!49 บทที่ 49 กระบี่อาญาสิทธิ์!50 บทที่ 50 รักชอบหลงหยาง! NC51 บทที่ 51 เมื่อองค์ชายแปดมาถึง…52 บทที่ 52 บุกค่ายทหาร!!53 บทที่ 53 สามีของข้าก็คือซื่อจื่อผู้นั้น! 54 บทที่ 54 ตอนพิเศษ.. หัวใจของซื่อจื่อ (1)55 บทที่ 55 ตอนพิเศษ.. หัวใจของซื่อจื่อ (2)56 บทที่ 56 แค่ตำแหน่งซื่อหวางเฟย…เหตุใดจึงลำบากลำบนเพียงนี้! NC57 บทที่ 57 สูญเสียองค์หญิงถึงสององค์! NC58 บทที่ 58 สามีผู้แบกไหน้ำส้ม!59 บทที่ 59 สตรีหื่นกาม! NC60 บทที่ 60 สาเหตุที่ต้องกลายเป็นตัวร้าย!61 บทที่ 61 จดหมายจากเมืองหลวง… NC62 บทที่ 62 แค่สตรีไร้สถานะของซื่อจื่อ…63 บทที่ 63 ขอติดตามท่าน!64 บทที่ 64 เก็บเป็นความลับ!65 บทที่ 65 ความห่วงใยจากสามี…66 บทที่ 66 ข่าวลือในหมู่บุรุษ!67 บทที่ 67 นางเซียนผู้ร่านร้อน! NC68 บทที่ 68 สัญลักษณ์ลับของสองเรา69 บทที่ 69 เป็นเด็กดีของสามี! NC70 บทที่ 70 ข้าเตือนเจ้าแล้ว…71 บทที่ 71 ข้าเคยอยู่ที่แคว้นเว่ยมาก่อน! 72 บทที่ 72 นี่คือ…ข้าหรือ 73 บทที่ 73 ล้ำลึกความหลัง NC74 บทที่ 74 สามี… ข้าอยากตีคน! (1)75 บทที่ 75 สามี… ข้าอยากตีคน! (2)76 บทที่ 76 เหมยลี่…สมควรมีเพียงข้าที่ได้ชื่นชม!77 บทที่ 77 ชีพจรมงคล78 บทที่ 78 เมืองหลวงแคว้นจ้าว!79 บทที่ 79 บุรุษที่จะทำให้นางมีความสุขไปชั่วชีวิต!80 บทที่ 80 ข้าตั้งครรภ์บุตรของเขา!81 บทที่ 81 ต้องการเป็นชายาซื่อจื่อ82 บทที่ 82 พิธีอภิเษกสมรส83 บทที่ 83 สมควรตาย! ชายาของข้าอยู่ที่ใด!! 84 บทที่ 84 ถือไว้ในมือยังกลัวตกแตก…อมไว้ในปากก็กลัวละลาย85 บทที่ 85 ยึดอำนาจ!86 บทที่ 86 ปีศาจกระหายเลือด87 บทที่ 87 สามีดีมีชัยไปกว่าครึ่ง!88 บทที่ 88 ไม่เมาไม่เลิกรา!89 บทที่ 89 ลูกกลอนชวนฝัน NC90 บทที่ 90 ข้ารักเจ้า! NC91 บทที่ 91 กินเข้าไปแล้วก็ต้องเอากลับบ้านไปด้วย!92 บทที่ 92 สตรีก็มีสิทธิ์เลือก!93 บทที่ 93 คฤหาสน์ทำคลอด!94 บทที่ 94 โซ่ทองคล้องดวงใจ95 บทที่ 95 คลอดก่อนกำหนด!96 บทที่ 96 ความบังเอิญหรือเป็นลิขิตสวรรค์!97 บทที่ 97 ลำบากใจ98 บทที่ 98 เรื่องทุกข์ใจ!99 บทที่ 99 โชคใหญ่หล่นทับ!100 บทที่ 100 ให้ความร่วมมือ