บำเรอรักเจ้าบ่าวอสูร

้อนสลับกันไป แสดงว่าอาการไข้คงกำลังรุมเร้าเธออย่างแน่นอน จึงตัดสินใ

เหมือนคนง่วงนอนหากเธอฝืนนอนไปทั้งแบบน

้าห่มหนาๆ คุณจะได้ไข้ไม่ขึ้น” ชายหนุ่

ึงพ่อแม่ขึ้นมาจับใจ ความอบอุ่นยามตัวเองไม่สบาย จะมีแม่คอยดูแลและเช็ดตัวใ

มสุดแรงเกิด เธอค

ยาแล้วนอนเลยนะ ดูเหมื

วูบ!! ขึ้นมาหน้าตาเฉย ความรู้สึกแรกที่รู้คือมีมื

วบอุ่น ที่ดูเหมือนจะอุ่นจัดไปสักนิด คงเป็นเพราะโดนฝนแล้วยังฝืนอาบน้ำเย็นจัดๆ แก้วน้

ดคือการกินยา วิลเลี่ยมพอจะเข้าใจเมื่อเขามองเห็นอากับกิริยาของหญิงสาว สมั

งของจอมขวัญขึ้น ปลายนิ้วบีบกระพุ้งแก้มให้ริมฝีปากบางอ้าขึ้นนิดๆ ก่อ

เขากรอกน้ำสะอาดเข้าปากตัวเอง และแนบลงมาที่จุดเดิม หญิงสาวตั้งตัวไม่ทันเธอเผลอกลืนเม็

ล็กๆ ที่ถอยหลังหนี เกี่ยวกระหวัดรูดรัด ดูดดื่มความหวานละไมและสูบพลังในร่างกายของเจ้าหล่อนจะเธออ่อนระทวยซวนซบแผ่นอกของเขา มือเรียวบางวา

งนอน แต่...จอมขวัญรู้สึกตัวเสียก่อน เธอร

ผ้าห่ม เมื่อจอมขวัญหลุดออกมาจากอ้อมกอดเ

นและเดินออกไปจากห้องนอนเงียบๆ ไม่มีเสียงทักท้วงจากคนใ

หลับ เธอหลับสนิทในเวลาต่อมาเพราะฤทธิ์ยา...ในความฝันอันแสนหวาน ร่างบอบบางลอยล่องอยู่ในอ้อมกอดอบอ

ดหมายจาก

ือบมองนาฬิกา แล้วจึงกระโจนพรวดลงจากเตียงนอน...เพราะใกล้เวลาเข้างานเต็มทน เธอมีเวลานอนนิดหน่อยที่จะทำธุระส่วนตัว นานๆ จะ

นเสร็จในเวลาไม่ถึง 10 นาทีแล้วจึงรีบเผ่นแนบอ

จ้าของห้องพักตะโกนเรีย

ไรป้าขวัญ