ในค่ำคืนที่ฟ้าไร้ดาว

บนี้” กบทักเด็กสาวขณะเดินมาจา

งหลงในทันที “พี่ก

พยอกยิ้ม ๆ แล้วมองไปยังฐิรดลที่ยืนมองของตรงหน้าร้าน

อายจัดรับของมาแล้วก็รีบจ

ถามขณะช่วยถือถุงของที่

ค่

ื่อย ๆ ยังทางกลับบ้านจนเกือบจะเลี้ยวเข้าไปในซ้ายนั่นเอง ค่อยแตะมื

คีย์

ั้งที่ยังขับรถ

ก่อน

ภัทรวรินทร์ก็

ไปท

าวเดินเข้

่ไป

อกว่าจะไปทำงานบ้านเพื่อนแล้วก็แวะไปหาซื้อของกลับร้านด้ว

นไปจอดใกล้ ๆ ตรงนั้นแล้วยืนกรานว่าจะไปส่งเธอให้ถึงที่บ้าน ภัทรวริ

กลับ

อบคุณม

้วก็หันหลังเ

สมสมรเอ่ยถามม

นเดียวสิน้า” ภัทรวรินทร์พูดรัวเร็วอย่างค

ยงเดินเข้าไปหลังร้านก็ส่ายหัวน้อย ๆ

่จะโกหกตนเสียแล้ว หวังว่

นขายตุ๊กตาที่ภัทรวรินทร์ยืนมองของเป็นนานสองนาน เลือกไม่นานได้ของแล้ว ค

ียนของโรงเรียนเดียวกันกับตนเอง

ะไร มีเรียน

อกอะไรด้วย เรียนจบไปแล้วก็จบไปดิวะ หรือหน้าที่ป

่องกลับไปเช่นกัน แล้วถึงได้มีเด็กในกลุ่มเ

็นก่อนเว้ย ไปหาเ

ปกครองบ่อย ๆ เพื่อจัดการกับเด็กที่แอบโดดเรียน หนีมาเที่ยวตามห้างสรรพสินค้า จนติดนิสัย พอเห็นเด็กรุ่นน้องทำตัวเกกมะ

รดลไปแล้วก็พูด

ดหน้าไอ้เหี้

่ามึงใช่ไหมล่

ม่ก็เป็นเพราะว่าพี่เขาจีบน้องพราวแข

ยวเหอ

ดร้ายเอาเรื่องก่อนจะเดินตามกันเป็นกลุ่มไปนั่งแซว

็ด อุบเงียบ ไม่ยอมบอกครีมหม

ูดใส่ ทั้งยังทำหน้าบ

ั่งอยู่ตรงนั้นด้วยไม่พูดอะไร ยักไหล่ด้วยท่าทางว่าเธอสอง

นสนิทโกรธเลยถาม

รีม เรื่อง

ย ทำแบบนี้ไม่อยากเป็นเ

สิ พราวโ

มอกยังจะมาทำ

่าเป็นเรื่องใดกันแน่ที่ฐิ

ต้องไปงานวันเกิด

นเกิดคร

ต้องมาให้ได้ คร

แต่เป็นเพื่อนกันมาเคยไปแค่ปีเดียวเท่านั้น

่ครีมขอคุณพ่อแล้วด้วยนะว่าจะจัดเป็นปาร์ตี้ตอนกลางคืน นึกว่าจะไม่อนุญาตซะอีก และที่สำคัญกว่านั้นเลยนะ..

รของตนเองได้ มณีนาถที่ไม่ได้มีท่าทีสนใจนักเมื่อครู่นี้ก็

จากเรือนมาลีก็เริ่มคิดหาหนทางไปงานเลี

ลยนะ ไม่มาจะยิ่งโก

กโต๊ะหินอ่อนไป รีบคว้าแขนของเพื่อนเอาไว้ก่อนถา

้ก่อนแล้

ะนิ้วของเธอออกจากแขนทำท

าผิดหวังไม่น้อย เพราะตนก็อยากไปงานเลี้ยงนี้เช่น

นกับฐิรดลคุยโทรศัพท์ด้วยกันทุกวัน พอกลับถึงบ้าน ได

นี้พี่ไม่

ียงหงอย ๆ ก

ายและงุนงงไม่น้อย ก็ไหนฐิติชญ

แน่นะ ทำทีเป็นอ้อม

้วันเกิดครีมไ

แล้วก็คุยเรื่องอื่นกันไปหลังจากนั้น โดยไม

ขอไปงานวันเก

ับด้วยท่าทีครุ่นคิด “เพื่อนของเ

ช่จ

วันไหน กี่

า ๆ กลับมาแทน พร้อมกับที่สมสมรวางงานซ่อมในม

่อยากใ

ด้วยความสงสัย สมสมรบอ

ามองเราไม่ด

กด้วยรอยยิ้มเมื่อนึกถึงฐิติชญา ส

แบบนั้น แล้วพ่อแม่เ

นะน้าสม ไม่เคยพ

องดีกว่าที่ตนจะมาพูดจาห้ามปรามอยู่แบบนี้ หมอสองคนผัวเมียนั่นเหยียดคนจนกว่า

เด็กสาวในเรือนมาลีคนนี้เป็นคนหัวอ่อนก็จริงแต่ไม่ใช่คนโง่ ให้เจอกับตัวเอง

ยด้วยรอยยิ้ม แต่มณีนาถทำท่าไว้ตัว ไม่คุยเล่นด้วย แม้จะนั่งร่วมโ

แล้วก็ก้มลงมองของขวัญที่ทำเองกับมือ ของที่นำมาไม่ได้ม

อาอะไรม

าแต่ไกล ก่อนที่เจ้าตัวจะเข้ามาดึ

ร์ด สวยเก๋มาก ๆ เลยพ

ห็นจะส

ตนเองอุตส่าห์ทุบกระปุกออมสินซื้อหามาให้ ฐิติชญา

งเอาใจใส่ไปว่า “มีทั้งสาคูไส้หมูแล้วก็ขนมสาคูของโปรดมณีทั้งนั้

ฐิติชญา เอียงตัวลงกระซิบถามถึงเรื่อง

ีมโกรธพราวเ

พราวให้ไปสอบเอาทุนน่ะสิ ถ้าไม่ได้ยังจะช่วยให้ได้ทุนของว

นหน้าตื่นเพราะเรื่องนี้

อบได้ยินมาหรอกนะ ไม

งงงวยขณะบอก “ทำไมพรา

นกับพราวด้วย คุณพ่อกับคุณแม่อยากให้เรียนหมออยู่แล

บฐิรดล หรืออีกเรื่องก็เรื่องที่เอมาพูดจาล้อเล่นว่าชอบตนนั่น ยิ้มแล้วมอง

าพี่คีย์

ามคิดของตนเอง รีบร้องบอกไปว

ยไม่ให้พี่คีย์กลับมางานวันเกิดของครีม ให้เตรียมอ่านหนังสือส

ิรดลเรียนหนักมากอย่างที่ฐิติชญาบอก ที่แท้เข

แม่ให้มาตามไปไห

จะหันมาจับมือเธอ “เดี๋ยวครีมมานะพราว คุณลุงเกษมมางานขอ

ไปเ

้ใหญ่ที่เพิ่งมาถึง เสียงทางนั้นดังครื้นเครงลั่นงานก่อนจะตามด้วยเสียงฮือฮา ท่าทางฐิ

ไปเข้าห้องน้ำ แต่แม่บ้านชี้ให้ไปเข้าที่ด้านหลังแทน

าง คุณหนูจัดงานก็อย่าให้เข้ามาในบ้านเด็ดขาด เกิดถูกใจข้าวของขอ

คุณแม

เสร็จแล้ว กำลังจะเดินย้อนกลับมาที่ด้านหน้า ก็ถ

อยมือจากเธอ ภัทรวรินทร์ยืนหอบหายใจหันไปมอง พอเห็นว่าเป็

่คีย

า ๆ อย่าเ

์กลับมาได้ล่

กลับมาน่ะซิ

แฟน’ ออกมาก็ยิ่งอายหน้าแดงหนักขึ้น ก่อนจะถูกฐ

องคนเป็นพ่อไม่ทันจบความดีด้

มาเอาหนั

สืออะไร โทร

อยห้ามไม่ให้ผมกลับบ้านด้วยล่

พราะเวลาที่แกกลับมา แกชอบเที่ยวเตร่ไปทั่วไงเล่า พ่อกับแม่ถึงไม่อยากให้กลับ แล้วก็ยังค

ันแล้วหมอหมาป

นัก ๆ ที่เนื้อตรงไหนสักที่ ตอนนั้นเองที่บรรยากาศเงียบชวนให้อึดอัดและน่าใจหาย ภัทรวรินทร์ยืนเงียบใ

แล้วถ้าเก่งแบบที่ปากของแกพ่นคำอวดดีออกมาก

ันที่ไล่ผมแบบนี้ ผมจะได้ออกจากบ้านหลังนี้ ออกจากมหาลั

่รักดี มึงไปจากกู ชีวิตมึงจะต้อ

งที่เด็กสาวซ่อนตัวอยู่ในนั้น มือเล็ก ๆ ชื้นไปด้วยเ

ึม ไม่คิดว่าท่านจะลงไม้ลงมือกับลูกแบบนี้

ึงอีกนะ ไปสิวะ

อมกับลงมือตีไม่หยุด จนอ

ไรกัน

กชายค

ิตย์นี้ ก็ไหนเราตกลงกันไว้แล้วไง

บมาเที่ยวเล่นมากกว่า กูจะบอกให้นะ ว่าถ้าไม่อยากเรียนแล้วก็ไปเ

้ว เดี๋ยวแขกเหรื่อได้ยินกันหมดหรอ

รยากล่าวเตือนสามีแ

ด้ของครบแล้วแม่จะให้คนไปส่

หลายนาทีแล้วก็ไม่มีเสียงอะไรอีกเลย พ่อและแม่ของฐ

ูออกไปมองหาคนที่ด้านนอก เห็นว่าฐิรดล

อย่างแบบครอบครัวของเขาจะพูดจากันแบบนี้ อี

มีหยดเลือดที่มุมปาก ก็ให้นึกสงสารและห่วงเขามากยิ่งขึ้นไปอีกห

ลีแต่ก็ไม่เคยถูกใครทำร

กหนัก ๆ จนเห็นไหล่ของเขายกขึ้นลงตามแร

งนอกกับพี่

างของเขาพร้อมกับร

ก่อนจะยอมปล่อยให้เป็นอิสระแล้วจับจูงมือเธอไปยังอีกด้านของหลังบ้าน ตรงนั้นมีรถมอเตอร์ไ

ห็นใจ ถอนลมหายใจเบา ๆ ขยับเข้าไปหา ก่อนจะพาตัวเองขึ้นนั่งซ้อนท