ทัณฑ์บรรณาการ

ิญหน้าครั้งแร

มจันทร์รู้ดีว่าใครคนนั้นเป็นใคร นางสาวเท้าเดินให้เร็วขึ้น

ังยกขนมอบใหม่ออกมาจากหลังร้าน เตรียม

ันทร์ไม่ได้แข็งกระด้างเหมือนเคย ใบบัวช้อน

แทบขาดใจเพราะอ้อยกลับบ้านตามเวลา เมื่อเธอได้รับค่าแรงเท่านั้นสำหรับการว

เสียงให้สั่น จิกเล็บกับอุ้งมือจนน้ำตา

เข้าไปใกล้แจ่มจันทร์ ท่านไม่เคยมีน้ำตาให้เธอเห็น คุณนายแ

้วล่ะ” หล่อนแสร้งยกมือขึ้นเช็ดน้ำต

เธอตอบเสียงแผ่ว ความเป็นอยู่ลำบากสุดๆ แต่ก็ย

กข์ใจที่บอกใครไม่ได้เลย แม้แต่ลุงของเธอ” หากนางเป็นนักแสดง นางต้องได้รับรา

ยื่อของคนฉลาดวันยังค่ำ ใบบัวไม่ได้โง่ เธอแค่เป็นคนมองโลกในแง่ดี แล

ากลุงเธอรู้เรื่อง ลุงเธอทิ้งฉันแน่ๆ เงินทุกบาททุกสตางค์ฉันก็เอามาใช้จ่ายในบ้านนั่นแหละ...ของมันแพงขึ้นทุกวัน เงินเดือนทหารยศไม่สูงแบบลุงเธอจะพอใช้หรือไง...ฉันออกมาตากหน้าทำขนมขายก็เพราะต้องการหารายได้อีกทาง แต่มันก็ไม่พอ...จนต้องไปกู้เขามาใช้ ไหนจะยัยผิง ตาพัฒ ค่านู้นนี่อีกจิปาถะ..

่มีเงิน บัวไม่เอาเงินเดือนก็ได

บมือนั่นไม่ได้ทำให้นางมีเงินเยอะขึ้นหรอก สิ่

.โดยที่เขาก็ไม่ต้องกลัวว่าป้าจะเบี้ยว” นางอธิบายเสียงสลดเศร้า “บัวไม่ทำก็ได้นะ มันเ

างเปลี่ยนสถานะตัวเองเพื่อร้องขอ คนเช่นนี้ไม

ทร์ทุกข์หนัก หลังตรองไปตรองมาหลายตลบ เธอช่วยท่านได้ก็พร้อมและเต็มใจ แค่ไปคอยรับใช้...เหมือนที่เคย