“ฉันรบกวนคุณหรือเปล่าคะ？ ฉันจะพยายามเบา ๆ นะคะ” ชูจี้เอามือปิดปากพลางมองเขาอย่างรู้สึกผิด

ลู่เหยี่ยนส่ายหน้า ก่อนจะเดินไปที่เตียงของเธอ จากนั้นเขาก็ทรุดตัวลงก่อนจะสูดกลิ่นหอมหวานบนนั้น

ลู่เหยี่ยนวางหัวลงบนแขนนุ่มนิ่มก่อนจะหลับตาลง “เกิดอะไรขึ้นเหรอ？ ทำไมคุณมีความสุขจัง？” เขาถามสบาย ๆ

“คุณอย่ามานอนบนเตียงของฉัน” แก้มของชูจี้พองออกขณะที่เธอพยายามดึงแขนเขา