ตอนนี้เป็นเดือนกรกฎาคม ช่วงต้นของฤดูร้อนได้พัดผ่านเข้ามาที่เมืองไห่ ช่วงเวลากลางวันยาวกว่ากลางคืน

ชูจี้กลับมาถึงบ้าน ดวงอาทิตย์ก็ลับขอบฟ้าพอดี แสงสีเหลืองอบอุ่นส่องทั่วอพาร์ตเมนต์ ทำให้ทุกอย่างสว่างไสวด้วยแสงมัว ๆ ในครัว มีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังทำอาหารส่งกลิ่นหอมคลุ้ง

“ทำไมคุณกลับมาเร็วจัง？” ชูจี้ซ่อนความประหลาดใจของเธอ และเดินไปที่ห้องครัวช้า ๆ

ลู่เหยี่ยนสะบัดข้อมือเล็กน้อยพลิกด้านเกี๊ยวร้อน ๆ ในหม้อนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็ปิดเตา จัดเกี๊ยวลงบนจาน หยิบชามกับตะเกียบ “ยืนเฉยทำไม มาทานมื้อเย็นด้วยกันสิ？”