ตรวนมัจจุราช
ที
ึ่งได้เลยสักนิด หล่อนยังคงร้าวราน ยังคงชอกช้ำและก็ยังคงคิดถึงผู้ชายใจมัจจุราชอย่างเจอรัลด์ ซาโกร่า กาซิยาส ไม่เสื่อมคลาย ไม่ว่าจะหนี จะพยายา
หัวใจไม่เสื่อมคลาย รักเขา รักมาก และก็รักมากขึ้นทุกวันคืน ในขณะที่เขาไม่เคยเหลือบแลลงมามองก้อนกรวดเยี่ยงหล่อนเลยแม้แต่นิดเดียว ผู้หญิงที่เขารัก
ไหลทะลักอาบแก้มนวลอย่างสุดจะกลั้น หล่อนสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บช้ำ ขณะเดินเข้าไปหยุดข้างรั้วไม้สีขาวที่กั้นอาณาเขต
ากาศสวยๆ จะทำให้คนร
งรวดเร็ว จากนั้นจึงค่อยๆ หันกลับ
หัสบ
ี่ร้องไห้ท
งแล้วหล่อนอยากให้ผู้ชายตรงหน้าคือเจอรัลด์ ชายที่หล่อนรักหมดหัวใจ แต่ก็รู้ดีว่าไม่มีทางเป็นไปได้ ป่านนี้คนใจมัจจุราชอย่างเจอรัลด์คงจะกำลังมีความสุขในเส้นทางชี
กค่ะพี่หัสบรร
นเข้
้มอยู่ชะงัก และช้อนนัยน์ตาฉ่ำ
้มออกมาอย
ผู้หญิงก็มีแค
ายผิวคร้ามแดดตรงหน้าอย่างอดสู แม้แต่หั
างเอ็นดู ก่อนจะยกมือขึ้นลูบศีรษะท
คิดถึงใครอยู่ แต่ขอให้รู้เอาไว้ว่าถ้าญาดาร้
ค่ะพี่ห
ของมองคู่สนทนา ม
ี่เต็มไปด้วยความไม่พอใจของเด็กสาวคนหนึ่งก็ขัดขึ้นเสีย
ันแสกๆ ไม่อายผีส
ัน
ามรั้วสีขาวเข้ามาภายในไร่องุ่นของหั
อไงที่มีคนเห็นพฤติกร
ณะตวัดตามองญาดามินท
วกลับไร่ของตัวเองไปได้แล้ว ที่นี่ไม่ต้
ยดผู้หญิงทุกคนที่เข้าใกล้หัสบรรณ และก็ยิ่งเกลียดมากเมื่อเห็นหัสบรรณ
ไปไหนทั
ไร่ของฉันเดี๋ยวนี้
จ็บปวดราวกับถูก
ก็เด็ก แล้วแม่น
ปที่ญาดามินทร์
นเองอย่างต้องการปกป้อง และภาพนั้นทำให้ตันหยงเต็มไปด้วยความรวดร้าวยิ่งนัก เพราะมันบอกให้เข้
เลงในไร่ของฉัน
หญิงสาวก็ยังกัดฟัน
นี่ เมื่อนายตอ
งด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเบื่อ
มมา เธอจะได้รี
ทำไมถึงมองไม่เห็นเลย ก็เพราะเขาเกลียดหล่อนยังไงล่ะ
แม่คนนี้เ
งจะตอบความจริงออกไป แต่หัสบรรณชิงตอบเ
ัน และเรากำลังจะแต
ไงนะ
อำมหิต หล่อนมองหน้าของหัสบรรณที่เกลื่อนไปด้วยรอยยิ้มสะใจสลับกับดวงหน้างด
า ฉันกับญาดาเป็นคู่รักก
ัสบรร
ผิดนั้นออกไปได้เลย เพราะหัสบรรณยังคงพูดต่อไปอีกเรื่อยๆ ในขณะที่ผู้หญิ
บไปสิ จะมายืนทำหน้าเห
ันแน่น ความเจ็บปวดเต้นระริกอยู่ในแววตาคู่งามมหาศาล แต่ หัสบรรณไม่มีทางสนใจ ใ
ไม่ก
็จะโยนเธอ
ั้นก็ก้าวไปหยุดที่รั้วกั้นอาณาเขต ไม่นาน ร่างที่ดิ้นอยู่บนบ่ากำยำก็ร่วง
ยในไร่ของฉันอีกละก็
องญาดามินทร์ให้เดินไปจากตรงนั้น ทิ้งให้ตันหยงนั่งร้อ
ึงหยุดรักนายไม่ได
ม่พบคำตอบ ทำได้แค่เพียงพยุงร่างอ่อนแ
ี้ยวหน้าของผู้ชายที่เดินอ
หรือเปล่าคะ ทำไมหน้
และนั่นก็ทำให้ญาดา
นไม่หายน่ะ เด็กอะไรไม่รู้ ชอบ
แล้วก็อดอม
สดงว่าเด็กที่ชื่อตันหยง
ดหงิด พลางเดินไปทรุดตัวลงนั่งบนเก้
รอบด้วย ไม่รู้ว่าจะซนอะไรนั
ณตันหยงข้ามมาที่ไร่ของพี
่นก็ทำให้คนฟังต้องหรี่ต
อะไรหร
ื่อระบาย
อบหลงรักผู้ชายบางคน
่ายายเด็กนั่น
สดงท่าทางเฉ
ริงๆ หรือว่าแกล้งทำเป
จออกมาทางปากแรงๆ
ด็กนั่นกันดีกว่า ไป กลับเข้า
มุ่งหน้าตรงไปยังบ้านไม้หลังใหญ่ของตนเองโดย
ยบเลยนะเนี่
อนจะเดินตามร่างสูง