มนต์ปาริชาต

ยงทุ้มนุ่มจากด้านหลังทำ

. ค่ะ ย

นเสียงเรียกร้องของหัวใจไม่ไหว ทั้งมือทั้งใบหน้าจึงยังคงบรรจงเด็

งเยอะ ให้มันอย

ยพระค่ะ พรุ

แต่ติกรานต์กลับรู้สึกดีที่ไม่ต้องเห็นหน้าเธอ การพูดจากันในขณะที่เธอนั้นทำทีไม่สนใจเขานั้น กลับทำให้เขารู้สึกโล่งปลอดโปร

น.

นใส่ดอกไม้หลุดมือ มนทิพย์ทำท่าจะหันกลับมาต

นหันกลับมามอง พี่คง

กล้ำกลืนไม่แพ้กัน คำว่า “มน” คำว่า “พี่” ที่เปล่งออกไปแม้จะสร้างความวูบวาบเจ็บแปลบในใ

ั้น... พี่เป็นคนสร้างมันขึ้นมาทั้งสิ้น พี่ขอโทษที่ทำให้ม

น.

พูดกับมนบ้าง พี่ไม่อยากเห็นมนต้องเจ็บป

็นอะไรคะ ไม่

มือนกันกับทุกครั้ง เขาแยกแยะออกได้ว่าความเจ็บปวดที่เขาทำให้คนที่รักเขาต้องทนทุกข์นั้นมันเป็นความเจ็บปวดในปั

ู่ใกล้ชิดมนมากไปกว่านี้ได้ พี่ไม่อาจสัมผัส จับต้อง ไม่อาจมองมนเหมือนที่ผ่านม

ม่อาจทนรับฟังเรื่องแปลกประหลาดที่สามีกำลังเอ่ยบอก

จับต้อง มองหน้า และไม่สาม

! เป็นย

้แต่ส่ายไปมา ดวงตาคู่งามมองอยู่เพียงขันดอกมะลิในมือเท่านั้น มนทิพย์สูดลมหายใจเ

่กรานต์ก็รีบเข้านอนนะคะ

ไปโดยไม่หันมองมายังคนด้านหลังสักนิด ติกรานต์บีบกระชับฝ่ามือตนเองแน่น ความอ่อ

ดอกอ

ชาตไงเล่า แล้วไย

แต่ไม่เคยได้เห็นดอก

ายเบาหวิวศีรษะหมุนคว้างวิงเวียน กลิ่นหอมประหลาดรุนแรงที่สัมผัสได้นั้นไม่เหมือนดอกมะ

ชว์ฟันขาวเป็นระเบียบอยู่เบื้องหน้านี้ สร้างความรู้สึกวูบวาบตามแก้มนวลและเนื้อตัว

.. ยิ้มอะไ

ม พี่ก็ต้องยิ้มรับด

ความร้อนที่วิ่งวูบวาบไปทั่วไปหน้า ยิ่งเรี

่เรียงยาวเป็นเถาว์ลดหลั่นจากเล็กไปหาใหญ่ถูกยื่นม

ช่อดอกปาริชาตนี้ ยามใดที่ดอกปาริชาตเบ่งบาน

แล้ว น้องจั

ว แต่ยังไม่วายที่จะแอบชำเลืองมอง เจ้าของพวงดอกไม้งาม