วิวาห์พาฬนิล

หวินออกมาได้ แต่มืออีกข้างยังจับมือของเฮยอวิ้นไว้แน่นโดยไม่รู้ตัว

วิ้นก็ก้มหน้าลงเกือบประชิดติดข้างหูของนาง

้มนางจนเส้นผมขยับนิดๆ ก

น่นบนมือยิ่งขึ้น เมื่อนางก้มมองก็เพิ่งรู้ว่าตนกำมือของเฮยอวิ้นไว้แน่น ครั้นรีบสลัดมือออกแต่ก็ทำไม่ได

่...” นาง

อน “ข้าชอบให้เจ้าเรียกข้าเช่นนั้น เหมือนภรรยา

ลิ่งซานเหวินเข้าใจผิดเช่นนั้นจริงๆ แต่นางไม่รู้ว่าเฮยอวิ้นจะคิด

ป็นเจ้าสาวของเขาก็แย่เต็มกลืนแล้ว ไฉนนางต้อ

ีบแก้ไขความเข้าใจผิ

ปิดโอกาสให้นางได้พูด พร้อมสรุปเอาเองง่ายๆ “แต่ดูแล้วชายคนนั้นน่าจะเป

ล่นตลก พาให้นางกับเขาพบกันจนได้ ที่สำคัญ เขายังกระทำเรื่องไม่สมควรกับนางอีก ทั้งที่นางเปลี่ยนห

ยืนยันด้วยการกระทำ บอกไม่ถูกว่าแววตานั้นแสดงออกถึงอารมณ์ใด ทว่าสุดท้าย เฮยอวิ้นก็บอกจิ่น

าจะเข้าใจนางได้ง่าย แต่วินาทีอึดใจต่อมานางก็พยักหน้าน้อยๆ

องไหนที่นางไม่สนใจ นางก็จะปิดกั้นทุกอย่างรอบตัวทันที แต่ถึงไป๋เลี่ยงจะมีนิสัยเช่นน

ตลอดทางที่มาถึงเมืองหลวงนางเห็นแล้วว่าไป๋เลี่ยงสนใจเพี

้ ซื้อของมากมายทั้งที่นางเห็นว่านั่นไม่จำเป็นเลยสักนิด เป็นนางอีกเช่นกันที่ต้องอธิบายว่าสิ่งไหนควรซื้อและไม่ควรซื้อ แต่นางก็ชอบด้านนี้ของเฮยอวิ้นมา

รัด นางสลัดความคิดนั้นท

นอีก แต่หันไปชวนไป๋เลี่ยงคุย ทั้งที่รู้ว่าฝ่ายนั้น

่ะ เจ้าได้ยินไหม” น้ำเสียงของเฮยอวิ้นแสดงออก

้นนางก็ทำจมูกฟุดฟิดและบอกว่า “

่นหอม นางก็เหมือนถูกดึงให้เดินตาม แต่นางชินเสียแล้ว จึงไม่ได้แสด

าร้านขนมแห่งหนึ่ง นางมองดูก้อนแป้งขาวกลมทอดอยู่บนกระทะแบนหลายชิ้น

เจ้าอยากกินหรือ” นา

พยักหน้าบอ

ยงคือไม่ใช่แค่อยากก

ก่ “ได้สิ เถ้าแก่ เอาขนมเปี๊ยะทอดไส้มันหนึ่

ยะได้ยินที่นางสั่งก็พยักหน้ายิ้

ปบอกไป๋เลี่ยงว่า “เจ้ารอประเดี๋ยวนะ ขนมเปี๊ยะทั้งหมดมีสามไส้

มาะกับเป็นพี่สะใภ้ข้าที่สุด” พูดจบไป๋เลี่ยงก็หันไปสนใจก้อนแป้งขาวๆ

จผิดเรื่องนี้ แม้แต่ไป๋เลี่ยง จิ้งจ

าวไม่เงยมองหน้า แต่นางก็รับรู้ได้โดยสัญชาตญ

รียบร้อย พวกเราเขาก็เดินดูของต่อทันที เมื่อเดินมาได้สักพัก จิ่นกุ้

ากนั้นหันมามองนางด้วยแววตาตั้งคำถาม นางจึงบอกด้วยน้ำเสียงเกรงใจว่า

่วนไป๋เลี่ยงปากที่กัดก้อนแป้งทอดหยุดชะงักท

่า “ข้าอยากรบกวนไป๋เลี่ยง ให้ช่วยเปลี่ยนหน้าของข้าเช่นนี

เป็นตรงกันข้าม นางหัวเราะพรืด เฮยอวิ้น

นทั้งสองด้วยแ

ละพอมีวิชาเวทอยู่บ้าง แต่วิชาเวทนี้ไม่ถาวร เช่นว่าวิ

รบกวนพวกท่านตลอดไปไม

กเราต่างหากที่ต้องรบกวนเจ้า อีกอย่างข้ารับเจ้

่ว่า

ยู่กับพวกเราหรือไม่ อยู่กับพวกเรา เจ้

แต่ใช่ว่าภายหลังจะไม่มี เพราะนางเชื่อว่าที่ไหนมีคน ที่นั้นย่อมมีปัญหา เอ่อ...ถึงแม้พวกเขาไม่นับว่าเป็นมนุษย์อย่างแท้จริ

กเรา เจ้ามีปัญหามากหรือ” เฮยอวิ้น

ยหน้าบอ

เช้าหมาป่ากลุ่มนั้นต้องการกินนางก็ตาม แต่หลังจาก

ำยังเจตนาตั้งชื่อเล่นให้นางใหม่ เพื่อให้นางรับรู้ถึงความสนิทสน

้มเรียกนางบ้

ี่ยงใจดีกับนางมากจริงๆ ไม่เห็นว่านางเป็นเพียงหญิงชาวบ้าน หลังจากที่นางส

งเพียงนี้ นางยังค

ากนั้นหันไปจูงมือไป๋เ

จิ่นกุ้ยลอบมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของเขา แค่นี้ก็ชวนให้หัวใจนางเต้นระรัวแล้ว นางไม่อยากคิ

ต้องทำไม

ิ่งไม่ต้องพูดถึง นางคงมีความคิดที่ว่า ‘อยากอยู่กับเขาอย่างไม่ม

บป่าเฮยหู่ เมื่อเห็นว่าของเยอะจนล้นตะกร้า เสือดำเฮยอวิ้นก็นหาที่ลับตา ใช้มนตร์ทำให้ของทุกอย

ีกต่อไปแล้ว เมื่อนับจากนี้นางจะไม่มีจือเหนียงหรือเหลิ่งซานเหวินคอยข่มเหง หญิงสาวก็ยิ้มออกมาอย่างมี