มนต์เสน่ห์เมียเก่า
0
เติมเงิน
ประวัติการอ่าน
ออกจากระบบ
ดาวน์โหลดแอปมนต์เสน่ห์เมียเก่า
บทที่ 10 แม่ หนูคิดถึงแม่นะ
จำนวนคำ:2923
|
อัปเดตเมื่อ：19/01/2022
ทำอะไรอยู่” ชยุดถามด้วยความ
สียงแปลก ๆ
เรียบ หลังจากพูดจบ เขาก็
ินไปที่ระเบียงและกระแทกปิดประตูล
ึงรู้สึก
ความอดทนและความเป็นสุภ
ผม ทำให้เธอรู้สึกใจเย็น
ไม่กี่วินาทีจากนั้น สีหน้าของเขาแสดงความหงุดหงิดแล
พนธ์ไม่ได้ตอบค
สงบลง ผ่านไปสักพัก เขาก็ถามอย่างงุ
า รู้สึกว่าเนื้อตัวเย็
นายไม่มีเรื่องอะไรด่วน จะวางแล้วนะ ได้เวลาอา
้พูดตอบกลับแต่อย่างใด จนในที่สุดเขาก็วางสายพ
้าไปในวิลล่า ปรียาวดีพยายามอย่างเต็มที่ที่จะทำให้เขามี
ผมง่วงนอนแล้ว วัน
พูดอย่างนุ่มนวล ๆ ว่า “ฉั
ดหงิดแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำ หลังจากเข้
ับสิ่งที่เขาทำ เธอได้แต
ล้ว เธอก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเข้าไปอาบน้ำเหมือนกัน เธอออกมาจากห้องน
พยายามซุกไซร้ตัวเองในอ้อมแขนของชยุด เพื่อเ
” ชยุดตะคอดอย่างหมดความ
่นอนอยู่ข้าง ๆ การที่เข
ในตัวเริ่มประทุขึ้นมา เธอลุกขึ้น
วันนี้เขาถึงหงุดห
ด้หย่ากันแล้ว แต่มีความรู้สึกอะไรบางอย่
ู้ว่านิพนธ์ได้ออกจากบ้านของนรีรัตน์แล้วหรือยัง เธอจะสบายด
ยินเสียงบางอย่างกระทบพื้นนอกห้อ
าจะระงับความโกรธ ก็มีเส
ออกจากตัว ลุกจากเตียงด้วยความหงุด
งห้องนั่งเล่น เขาผงะ
อยู่บนพื้น สวมเพียงแต
หนูคิ
ร้าวเมื่อได้ยิน
ะริก ชุดนอนบาง ๆ ที่ห่อหุ้มร่าง
าทำอะไรลงไป เขารู
แขนและพูดกึ่งกระซิบว่า “กล
า เธอหยุดร้องไห้และรีบข
ธอ เปิดลิ้นชักและใส่กลับคืนที่เดิม “ดึกแล้ว เดี๋ย
ออกและกอดชยุด เอาหน้าแนบ
ไม่รู้สึกง่วงเลยสักนิดเดียว เวนดี้ ฮี เสียชีวิตเ
เธอ อารมณ์
ปทิ้งขยะ เขาตกใจเมื่อเห็นคนสี่คนยืนอยู่ที่ป
ใช่ไหมคะ”
่อดูแลคุณหญิง นรีรัตน์ค่
ารพวกคุณ พวก
อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอแสดงออกด้
ะเห็นว่านรีรัตน์กำลังเดินไปที่ห้อ
บว่า “นี่คุณเพิ่งมาเช้านี้ หรื
เมื่อคืนนี้มันดึกมากแล้ว ผมง่วงเกินกว่าจะขับรถไหว ก
ที่เธอกำลังยกดื่ม นิพนธ์คว้าแก้วในมือเธอไว
แก้วแล้วยื่
ในมือเขา แววตาของเธอเย็นชาและ
ิด เขาจับแก้วใส่ที่มือเธอแล
ู้วิธีการดูแลร่างกายเธ
สุด เธอพยักหน้ายอมรั
ากกินไรครับ
จริง ๆ เธอตอบกลับ “คุณ
บหมอท่านอื่
ลมาแก้ต่าง “อย่าว่างั้นงี้เลยนะคะ ฝีมือการทำอาหารของคุณห่วยม
ไปที่ประตู ก่อนที่เธ
พี่นรีรัตน์” จิร
ยู่ข้างหลังนรีรัตน์ เธอตกต
รต่อมิอะไรมาพอสมควร เธอ
ณ... นิพนธ์” จิรพนธ์
ั่ว ๆ ไป เธอถามด้วยวีหน้าจริงจัง “เธอมาท
ค่ะ เปล่า ไม่มีอะไรต้องกังวล ที่จริง... คุณ ชยุดขอให้ฉันพาคนม
่งที่เธอได้ยิน เธอรู้
สนเช่นกัน ยิ่งเธออธิบายมากเท่าไหร่ นรีรัตน์ก็ยิ่งสับสนมากขึ้นเท่าน
ัตน์รู้สึกประหลาดใจ ความ
ร จากนั้นสักพัก เธอพูดว่า “งานยังกองเป็นภู
ที่หัวโต๊ะ เขายิ้ม มือข้างหนึ่งวางบนโ
ดี แต่คนที่อยู่ในห้
มเขาถึงมาเช้ากว่าปรกติ และยังนั่งรอในห้องประช
และพยายามคิดว่ามีอะไร
รมณ์ดี เขามองหน้าพนักงานที่นั่งอยู่รอบโต๊ะ “ตั้งแต่วันนี้เป
อจะไม่มาทำ
ัตน์... โดนไ
กระซิบกระซาบด้
่ประชุมต้องเห็นดีเห็นชอบกับสิ่งที่เขาทำด้วยทุกครั้ง เขายัง
มณ์ “คุณ... นรีรัตน
ไรก
๊ะ
ดยาว” ของคุณนรีรัตน์จะเป็นการไล่ออก หรือว่าเป็นการพักผ่อนจริง
รัตน์ยังไงตอนที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน เขาอดทน
ดังขึ้น ชื่อที่ปรากฎบนหน้าจอ
ฉัน จะหยุดหรือไม่หยุด ฉันตัดสินใจเองได
ยยิ้มว่า “ผมคิดมาดีแล้ว นี่
รให้กับบริษัท AN กรุ๊ป เป็นสองเท่าตั้งแต่อายุสิบเจ็ด ตั้งแต่ที่เธอรับตำ
พวกผู้จัดการแล้ว จากนี้ไป เรื
มาให้ไปไกล ๆ และคนที่แม่ของคุณส่งมา
งเขาจะมีน้ำใจมากขนาดนี้ หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็ตอบกลับ
งใครมาก็ตาม คนที่นรีรัตน์ต้องการคือแพทย์ผู้เชี่ยวช
ะงักใ
ตน์ก็
ด “ผมเคล
ต๊ะอย่างรุนแรง แสดงให้เห็นว่าเขาเริ่มกั
นายไม่ต้องกังวลอะไร แต่ถ้านายไม่รีบสั่งให้คนที่นายและป้าเซลมา
สิ้นสุดบท
1 บทที่ 1 ดวงใจของเขา2 บทที่ 2 วิถีของราชินี（ตอนที่หนึ่ง）3 บทที่ 3 วิถีของราชินี（ตอนที่สอง）4 บทที่ 4 ไม่ได้กลับมาทั้งคืน5 บทที่ 5 บ้านหลักดูแลบ้านเล็ก6 บทที่ 6 ผู้หญิงธรรมดา7 บทที่ 7 ชีวิตที่ไร้ชีวิต8 บทที่ 8 ท้อง9 บทที่ 9 ความพยายามของเขา10 บทที่ 10 แม่ หนูคิดถึงแม่นะ11 บทที่ 11 เมินไม่สนใจ12 บทที่ 12 คำกล่าวหาทางอ้อม13 บทที่ 13 ความลับในความฝัน14 บทที่ 14 ยอมตายเสียดีกว่าถ้าคุณไม่รักฉัน15 บทที่ 15 โดยที่สามีไม่ได้มาด้วย16 บทที่ 16 ทะเลาะกันเพื่อเธอ17 บทที่ 17 ปล่อยให้เขารอ18 บทที่ 18 การโต้แย้งเรื่อง ลูกชาย ของพวกเขา19 บทที่ 19 มีนัดกับผู้ชาย20 บทที่ 20 รถไฟชนกัน21 บทที่ 21 ผู้ที่กำลังโกรธเคือง22 บทที่ 22 ห้วงลึกแห่งความเข้าใจผิด23 บทที่ 23 ย้ายเข้ามา24 บทที่ 24 อยู่ห่างเขาไว้25 บทที่ 25 ความเอาใจใส่26 บทที่ 26 เป็นไข้27 บทที่ 27 คิดถึงคนอื่น28 บทที่ 28 ความอ่อนโยนที่มีไม่บ่อย29 บทที่ 29 หัวใจที่แตกสลาย30 บทที่ 30 พาเธอออกมา31 บทที่ 31 โดนดูถูก32 บทที่ 32 การยั่วยวน33 บทที่ 33 เป็นอิสระ34 บทที่ 34 งานเลี้ยง35 บทที่ 35 จุดประสงค์แอบแฝง36 บทที่ 36 สร้างปัญหา37 บทที่ 37 พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกัน38 บทที่ 38 เริ่มคบกัน39 บทที่ 39 เหตุการณ์ไม่คาดฝัน40 บทที่ 40 เจตจำนงที่ขัดแย้ง41 บทที่ 41 กลายเป็นภาวะเจ้าหญิงนิทรา42 บทที่ 42 ผู้หญิงไร้หัวใจ43 บทที่ 43 เขาไม่เชื่อเธอ44 บทที่ 44 การแก้แค้น45 บทที่ 45 มันไม่เกี่ยวกับเรื่องเงิน46 บทที่ 46 ความดื้อรั้นที่ฝังรากลึก47 บทที่ 47 รับเธอกลับบ้าน48 บทที่ 48 ไปเจอพ่อแม่ของเขา49 บทที่ 49 ผิดนัดกับเธอ50 บทที่ 50 ประกายไฟ51 บทที่ 51 ลักพาตัว52 บทที่ 52 เธอมีค่าพอกับเงินสองร้อยล้านหรือเปล่า53 บทที่ 53 การเกลียดเธอ54 บทที่ 54 เล่นละคร55 บทที่ 55 ตัวตนที่แท้จริง56 บทที่ 56 การต่อสู้ที่เรื้อรัง57 บทที่ 57 ฉันอยากให้เธอตาย58 บทที่ 58 ขี้อวด59 บทที่ 59 ถูกใส่ร้าย60 บทที่ 60 การเสแสร้ง61 บทที่ 61 ประชดประชัน62 บทที่ 62 ขับรถไปส่งเธอ63 บทที่ 63 การเปลี่ยนแปลงของเขา64 บทที่ 64 ความเข้ากันไม่ได้65 บทที่ 65 ฉันกำลังเมินคุณ66 บทที่ 66 พาเธอไปฝากครรภ์67 บทที่ 67 คุณไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ68 บทที่ 68 ความโชคร้ายของเธอในตระกูลเกียรติโรจนปรีชา69 บทที่ 69 โดดเดี่ยวและหมดหนทาง70 บทที่ 70 ความเหลืออด71 บทที่ 71 ลิ้นกับฟัน72 บทที่ 72 จูบของเขา73 บทที่ 73 ตอนที่ 73 จูบผมสิ74 บทที่ 74 ยั่วยวนชยุด75 บทที่ 75 การปฏิเสธของชยุด76 บทที่ 76 ความไม่สบายใจของปรียาวดี77 บทที่ 77 ชยุดกำลังหึง78 บทที่ 78 ความรู้สึกที่ถูกกดทับ79 บทที่ 79 ปลดปล่อยความปรารถนา80 บทที่ 80 แผนชั่ว81 บทที่ 81 ชยุดผู้ช่วยชีวิต82 บทที่ 82 ผู้อยู่เบื้องหลัง83 บทที่ 83 การเสแสร้ง84 บทที่ 84 ความผิดปกติของชยุด85 บทที่ 85 ปล่อยตัวปล่อยใจ86 บทที่ 86 ใจลอย87 บทที่ 87 เริ่มโกรธ88 บทที่ 88 เลิกสนใจ89 บทที่ 89 ผมสัญญา90 บทที่ 90 ไปให้พ้น91 บทที่ 91 อย่าไปเสียน้ำตาให้คนอย่างเขา92 บทที่ 92 หน้าซีด93 บทที่ 93 ซื้อรองเท้าให้เธอ94 บทที่ 94 เปิดศึก95 บทที่ 95 ตอนที่ 95 ช่างเป็นผู้ชายที่เอาแต่ใจเสียเหลือเกิน96 บทที่ 96 น้ำตาที่ไหลริน97 บทที่ 97 ประนีประนอม98 บทที่ 98 ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นห่วงเธอ99 บทที่ 99 คุณรักผมหรือเปล่า100 บทที่ 100 ให้ร่างกายเป็นตัวบอกรักผม