เจ้าบ่าวฟ้าประทาน

ประเทศไทยบ้านเกิด เธอสัญญากับตัวเองว่าจะไม่กลับมาเหยียบดินแดนแห่งนี้

ลแล้วก็รีบเผ่นกลับบ้าน ช่า

ว่าเหตุ แต่สิ่งที่สูญเสียไม่มันเรียกกับคืนมาไม่ได้จริ

งนั้นเธอจะทำซ้ำอีก ในเมื่อเธอสูญเสียสิ่งสำคัญไป เมรินก็จะต้องจดจำด้

ยลงคอฝืด เมื่อพิมดาวเดินมายืนจังก้าอยู่ด้านหน้า

รื่องจะ

ื่องอะไร

ันเข้าซังเต เมเองก็เหมือนกัน เงินที่ยืมพิมไปทั้งหมด!! เอามาคืนพิมด้วย ก่อนสิ้นเดือน เราสองคนสิ้นสุดการเป็นญาติกันนับตั้งแต่วันนี้ พิมจะไม่เกรงใจเมอีกต่อไป ในเมื่อเมทรยศความไว้วางใจของพิม ความผิดครั้งนี้พิมไม่สามารถอภัยให้เมได้ มันมีความผิดต

ๆ สาวสวยขยับตัวอย่างอึดอัด และมองวงหน้า

นี้เมจะอยู่ต่อยังไงยังไม่รู้เลย พ่

่เมยืมพิมไปต้องคืน ไม่อย่างนั้นพิมจะยอมอาย

านะ เมไม่

อาเงินมา

ด้ ขอเวลาเ

อบออกมาว่าพิมผ่าน พิมจะกลับเลยไม่อยู่รอรับปริญญา ให้เขา

ะจบแล

ยังชักจูงให้เมทำเลวได้อีก พิมไม่อยากด่าเมหรอกนะ แต่เพราะสงสารพ่อกับแม่เม ที่ท่านทั้งสองหลังขดหลังแข

กเมรู้ว่าเมเลว ช่วยไม่ได้เ

ต้นใหม่ ตอนนี้ก็

วยให้เมรินตาสว่างมากขึ้น หลั

ที่ให้เมยืน

ู่กับที่และมัวแต่เสียใจต่อว่าโชคชะตา พิมจะก้าวเดินไปในวันข้างหน้าได้อย่างไรล่ะ มองตรงไปยังข้างหน้า ไม่ต้องไปกังวลกับทางที่เดินผ่านมันไปแล้ว อนาคตอยู่ในมือของเรา เ

นด้วยความแน่วแน่ รอยยิ้มอ่อนๆ คลี่เต็

ฮ!

นั้นให้กับพิมดาวด้วย ร่างเล็กๆ ไหวสะเทือนปล่อยน้ำตารินไหลอาบหน้า เสียงสะ