เมียบำเรอกาฝาก
งกระดาษ หอบสารพันถุงที่เพลาพิลาศจับจ
แหละ โทษฉันไม่ได้นะย่ะ แกต้อง
องพราวฟ้าเลยสักกะผีก ถ้าหล่อนลุกขึ้นมาแต่งเนื้อแต่งตัว...เมื่อผิวพรรณ กริยาของพราวฟ้าหล่อนคือลูกผู้ดีมาแต่
วฟ้า ก้มลงมองสมบัติพัสถานใน
านี้ล้วนแล้วแต่เป็นของนาง...
พันธ์...จะต้องเป็นข
..แม่บ่นอะ
นนุ่ม ร้องถามพราวฟ้า เมื่อ
บเสียงอ่อน เธอรื้อถุงเสื้อผ้า จัดการแยกลงตะกร้า เพื่อใ
ะเตือนพี่...แม่ต
ม สมเพชทั้งมารดาและพราวฟ้า คนอย่างเธอเหรอจะมีใ
่อยพี่เพลี
มงำบอกกล่าวพราวฟ้า อยากหลับสนิทเพื่
่พราวฟ้าคิดว่าสงบที่สุดในบ้าน ห้องที่เธอรู้สึกถึงอ้อมกอดบิดา แม้ท่านจะลาโลกไปแล้ว แต
าวฟ้าได้ทำกับท่าน คือการก้มกราบองค์พระ และทำสมาธิกันสองคนพ่อลูก แม้ไม่ได้เอ่ยปากพูด เธอก็รู้ว่าท่านรักใคร่ ห่วงใยเธอ ถึงจะไม่เข้
้ฉัน...แกคงไม่ว่าใช
เพราะเธอไม่ได้ขัดสน ร่ำเรียนสำเร็จก่อนที่ท่านจะสิ้น พราวฟ้าคิดว่าตัวเองสามารถอยู่รอ
ดขี่ เพราะเป็นคนมองโลกในแง่ดี...และเธอก็เหลือแค่ตัวคนเดียว...ได้อาศัยในร่มเงาสันติพันธ์ ได้นอนอยู่ในอ้อมก
า ผิดตัวจงใ
ไหนบ้างวันนี
ะที่กำลังนั่งจิบกาแฟยา
งสือปกรายปักษ์เจ้าหนึ่งค่ะ” สมุดจดงานเล่
กแล้วเหรอ งั้นนัดร้านสปาให้ด้ว
้อมกับปลายตามองอาณาจักรสันติพันธ์ด้วยสายตาว
วให้เพลาพิลาศ เพราะรู้ใจพี่สาวดี เพลาพิลาศไม่เคยหาเสื้อผ้าเอง เธอต้องจัดเตรียมไว้ให้ และพราวฟ้าสนุกท
เขาอยากได้ญาติพี่น้องของเพลาพิลาศมาขึ้นปกด้วย และคุณแข่งแขไม่ว่าง มันเลยตกมาที่พราวฟ้า การแต่งตัวครั้งนี้...เธอสวมเดรสสีขาวมุข เป็นชุดเก่าๆ ขอ
ุดน่ารัก ที่ทั้งสวยและเก่ง หากมองผ่านเลนส์ ทีมช่างภาพต่างพากันหันมองหน้ากัน เมื่อสิ่งที่ปรากฏให้เห็นผ่านเลนส์ พราวฟ้าดูงดงามมากกว่าเพลาพิลาศท