แสนร้าย แสนรัก

“ยูชิงซู”

หวังเฉียวเฉี่ยวพิจารณาสามคํานี้อย่างละเอียด “ชื่อของคุณเพราะมากเลยนะ คุณเองก็สวยมากเลยนะคะ ไม่เหมือนฉัน พ่อแม่ฉันอกว่าพวกเขาแต่งงานกันเพราะความบังเอิญ ท้องฉันก็เป็นเพราะความบังเอิญ แถมฉันยังเป็นเด็กที่คลอดก่อนกําหนดเพราะบังเอิญปวดท้องคลอด พวกเขาก็เลยตั้งชื่อฉันว่าเฉียวเฉี่ยวน่ะค่ะ”（'เฉี่ยว'ในภาษาจีนมีความหมายว่าบังเอิญ）

“แต่ ชื่อนี้ มันไม่เพราะจริง ๆ อ่ะ！”

“หวังเฉียวเฉี่ยว แกนี่นะ เจอใครก็อิจฉาชื่อเขาไปหมด” ยังไม่ทันที่ยูชิงซูจะได้พูดอะไร ก็มีชายคนหนึ่งเดินออกมาจากทางออกของตัวอาคาร เขาพูดติดตลกในขณะที่เขาเดินไปหาพวกเธอ

หวังเฉียวเฉี่ยวหันกลับมาและจ้องเขาเขม็ง “ซะที่ไหนกันล่ะ！อย่างชื่อแกเนี่ย ฉันก็ไม่ได้อิจฉาเลยสักนิด！”

“ชื่อของฉันดีกว่าชื่อของเธอมากเลยนะ！” ชายหนุ่มไม่ยอม

ยูชิงซูเห็นป้ายทํางานที่เหมือนกับของหวังเฉียวเฉี่ยวของชายคนนั้น - ตู้จื่อเถิง

”ปวดท้อง？”(ปวดท้อง ออกเสียงคือ‘ตู้จื่อเถิง’) ยูชิงซูอ่านออกเสียง

หวังเฉียวเฉี่ยวหัวเราะพรืดออกมา “ชื่อมันแปลกมากเลยใช่ไหมล่ะ？ ตู้จื่อเถิง ปวดท้อง ก็ไม่รู้ว่าเหมือนกันนะว่าใช่เป็นเพราะแม่มันคลอดมันออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจตอนท้องเสียหรือเปล่า ก็เลยตั้งชื่อนี้ให้”

ตู้จื่อเถิงกัดฟันกรอด “หวังเฉียวเฉี่ยว！”

“อะไรฮ้า？ ไอ้ท้องเสีย ทีแกยังมาว่าฉันได้เลย ฉันว่ากลับไม่ได้หรือไงยะ？ หวังเฉียวเฉี่ยวเองก็ไม่ด้อยเหมือนกัน พอได้ยินแบบนั้นก็สวนกลับทันที