เมื่อผมตาย... แล้วกลายเป็นยมทูต

ทีเป็นซื้อของ รวมไปถึงรายงานข่าวที่บอกว่ามีพนักงานร้านได้รับบาดเจ็บส

ยใจอยู่ และหัวใจของ

าจะได้สติมองหาสิ่งที่ตัวเองกำลังพูดถึง และพบว่ามันวางอยู่บนโต๊ะข

ปให้ถึงโทรศัพท์มือถือ แม้ความเจ็บปวดจะบังเกิดขึ้นกับแขนและขาของเขาหลายต่อหลายครั้ง

ย... โธ

อถือ อีกนิดเดียว... อีกนิดเดียว... นั่นคือคำที่ชายหนุ่มใช้ปลุกใจตัวเอง มันทำให้เขาไม่ลั

่กก

กกกก

งก้อนดินร่วงตกจากเตียงลงมากระแทกพื้นอย่างแรง และแม้จะเป

พื้น แม้จะยังเจ็บหนักชนิดที่ไม่รู้ว่ามีชิ้นส่วนไหนหักเพิ่มอีกหร

" ชายหนุ่มละล่ำละลักเรียกชื่อเจ้าของเ

วกเรา... ไอ้ก

พ้กัน แม้จะไม่ได้เจอและไม่ได้ทำงานร่วมกันมาแรมปี แต่สายสัมพันธ์ใน

... ละ... ลูกพ

ียงสั่นเครือของผู้ชายผิวเข้มร่างใหญ่ไว้หนวดปานนักรบโบราณในภาพจำของก้อนดิน ช่างสั่นไหวความรู้สึก

ลูกพี่อาการปางตายอยู่ใ

่มรุ่นพี่รุ่นน้องของเขา ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากเหตุการณ์ครั้

ก้อนแข็งๆ ที่จุกอยู่ตรงคอลงไป ก่อนจะตั้งคำถามออกมาอย่างลำบากยาก

งบา

ะงัก ในเมื่อโรงพยาบาลที่ว่าคือโรงพยาบาลที่เขากำ

รับ ผมอยากไปเยี่ยมลูกพี่ แต่ผมใส่เฝือกขา เดินไม่ถนัด" ก้อนดินละล่

วพรุ่งนี้พี่เข้าไปหา แล้วจะพาไปเยี่ยมลูกพี่

งบังเกิดขึ้น แม้จะเป็นบทสนทนาที่ฝ่ายหนึ่งยังคงนอนเจ็บสาหัสอยู่

งโรงพยาบาล สถานที่ซึ่งก้อนดิน

ยเลย" ดาวเหนือยืนเกาหัวพลางหันรีหันขวางมองหาหัวหน้าห

งนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าคนคนนั้นจะได้ยินเสียงเรียกของเ

ับตัวเอง ก่อนจะเริ่มต้นเดินทะลุเข้าทะลุออกห้องพั

เดินทะลุประตูห้องพักฟื้นเข้ามาเดินวนๆ ภายในห้อง ก่อนที่สายตาของเขาจะเ

ขาพึมพำเบาๆ ถึงอย่างนั้นก็ยังเสียงดังฟังชัดอยู่ดี ในความเงียบของห้อ

! ฉันยังไ

ทำเอาดาวเหนือถึงกับสะดุ้ง เพราะไม่คิดว่าจะมีคนได้ยินสิ

างที่ค่อยๆ ย่อตัวลงและก้มมองชายผู้นอนอยู่บนพื้นข้

องฉันได้ยังไง ทำไมฉันถึงไม่ได้ยินเสียงเ

ก็ยิ่งคุ้นหู เหมือนเคยได้ยินเสียงเสียงนี้มาก

ยว ซึ่งนั่นก็เพราะเขาไม่รู้จะบอกอีกฝ่ายว่ายังไงดี ถึ

ันคุ้นๆ

มทูตหนุ่มน้อยชะงัก ในเ

แล้วเข้ามาในห้องฉันทำไม?" คนคนนั้

ือตอบเลี่ยงๆ และตั้งใจจะวา

ช่วย... ฉันหน่อยได้ไหม

... เขาไม่ได้นึกแปลกใจหรอก ที่อีกฝ่ายบ่นว่าหนาว ทั้งท

หนุ่มน้อยตอบด้วยความรู้สึกสงสารระคนเห

อถ้ากลัวจะทำฉันแขนหักขาหักอีกข้าง ช่วยไปตามพยาบาลมาให้ก็ได้" คนคนนั้นเสนออีกหนึ่งทางเลือกใ

เหนือตอบกลับด้วยข้อค

ซะ อย่าให้ฉันนึกออกแล้วกัน

เหมือนกันว่าเจ้าของเฝือกสองท่อนนี่เป็นใคร ทำไมทั้งเขาและหมอนั่นถึงได้คุ้นเสีย

มก็คุ้นเสียง

ี่ที่คนคนนั้นนอน แล้วชะโงกหน้าเข้าไปมองจ้องอีกฝ่าย นั่

ซลล์ล

วซวยจอ

ยด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าจะมาเ

กเหรอไอ้เด็กผี!" ก้อนดินโวยวายเสียงลั่น นี่ถ้าเขาไม

ัวผี แต่กลัวจะต้องเจอเร

ผีแบบนี้หมายความว่าไง!?" ดาวเหนือเริ่มโวยวายขึ้นมา

ดนรถชนนี่ไง!" ก้อนดินจงใจพุ่งนิ้วชี้เข้าไปจิ้มที่ดั้งจมูกของดาวเหนือ เพื่อพิส

ุดปากบอกสถานะของตัวเอง ก่อนจะรีบยกมือขึ้นปิดปาก ท่าทา

้นด้วยอาการตกตะลึง พร้อมกับพยายามกลืนน

ที่นายจะมาเอาวิ

ยวายอย่างเขา จะแสดงออกว่ากลัวความตายได้ขนาดนี้ อย่างว่าแหละนะ... ขนาดเขาเอง ตอนถูกพา

ขี่มอเตอร์ไซค์เ

งาน เป็นแค่... ยมทูตฝึกหัด แล้วตอนนี้ก็ดันคลาดกันซะได้" ดาว

ท่านั้นเองว่าคิวตายของคนถ

หน่อยได้ไหม ว่าคนที่ตายชื่ออะไร

ชะงักไปอีกรอบ ในเมื่อหนุ่มน้อยเข้าใจมาตลอดว่าอา

ดาวเหนือย้อนถามด้วยความไม่เข้าใจ... อย่าบอกนะว่าอาการปากคอ

ือบ 30 ปีที่มีชีวิตอยู่บนโลก ถึงขั้นที่บัญชีในยมโลกยา

องฉัน แล้วก็อาการปางตาย.

หนือเต็มไปด้วยความงุนงงสับสน คนเลวๆ อย่างเขา ทำไมถึงได้ห่วงชีวิตคนอื่นขนาดนี้ ห

ะต้องตายนี่ครับ คนเจ็บป่วยใกล้ตายในโรงพ

งร่างกายของก้อนดินเปลี่ยนแปลง เขาไม่มีอาการชะงัก นิ่วหน้า หรือแม้แต่ขมวดคิ้ว แ

าจจะแค่ไม่ได้ยินส

จะเอาแบบนั้นก็ได้" ก้อนดินโพล่

กกำหนดวันตายเอาไว้แล้ว ขะ.

นเมื่อหนุ่มน้อยปักใจเชื่อมาตลอดว่าคนคนนี้เป็นคนเลวชนิดที่มองหาคุณงามความดี

ยที่สุดแล้ว" ก้อนดินมองเพดานห้องสีขาว แล้วยิ้มเยาะให้กับชีวิตที่คล้ายจะไม่เหลือใครของตัวเอง ถึงจะมีรุ่นน้องมาเยี่ยม

ผมไม่มีเวลาจะมาคุย

ออกมาจากตรงนั้น เขากลัวเหลือเกินว่าตัวเองกำลังจะใจอ่อน เผลอเ

ย!" ไมเคิลซึ่งไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนและตอนไหน ดึงแขนดาวเหนือให้วาร์ปตามเขา จากโถงทางเดินไปยังห้องไอซ

วย" รองหัวหน้ายมทูตออกคำสั่งพลางชี้มือไปยังร่างไร้สติของชาย

ที่ยืนมองไมเคิลวาร์ปห่างออกไปทำหน้าที่ยมทูต พันธนาการวิญญาณอีกดวงเพื

ผู้ป่วยหนัก เขากำลังยืนถือเคียวอยู่ท่ามกลางเสียงเครื่องมือแพทย

งพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมพวกมารไม่ใช้วิธีวาร

้งง

่าเตรียมพร้อมรับมือไว้แล้ว แต่ยมทูตฝึกหัดอ่อนประสบก

ือเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน แม้จะเป็นการกัดฟันพูดไปพร้อมๆ กั

ขวางอยู่ล่ะก็ หน้าของ

างคน สวมแว่น ท่าทางทรงภูมิ และอยู่ในชุดสูทขาวซึ่งล้อมรอบไปด้วยรัศมีสีรุ้ง ตะคอกใส่ดาวเห

นชั่วก็ต้องได้รับการลงโทษตามกฎแห่งกรร

วหรือใครเป็นคนดี ทั้งหมดก็คือกฎเกณฑ์

เอาแต่ใจแถมไร้เหตุผลเสียเหลือเก

มนุษย์ไม่มีใครสอนเรื่องนี้คุณเหรอ ตกลงคุณหรือผมกันแน่ที่โง่?" ดาวเหนือตอบโต้กลับไปด

แรงตาม ก่อนจะตวัดหอกอย่างแรง จนเคียวในมือยมทูตหนุ่มน้อยหลุดลอยไปโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว หากแต่

้งง

ลนั่นเองที่วาร์ปมารับเคียวคู่ใจเอาไว้ได้ทัน แล

้าใจหรอก เปลืองน้ำลายเปล่าๆ" ไมเ

ย!! แก!!

ป็นเจ้าของชื่อไม่พึงประสงค์ ตัดสินใจที่จะจัดการอะ

ะ?" ไมเคิลก๊อปปี้จ้องหน้ามารสูทขาว ใบหน้าของเขาเรียบเฉ

ั่ว มิหนำซ้ำ... "อย่าคิดว่าฉันจะกระจอกเหมือนไอ้พวกที่แกตัดคอไปนะ" ท

ยวใส่คมหอกอย่างแรง จนอีกฝ่ายเกือบหง

่งสิครับ" ดาวเหนือถอยหลังกราด เมื่อเห็นไมเค

บไม่ทัน เขาไม่เข้าใจเหมือนกันว่า คราวนี้พวกมารสูทขาวต้องการอะไร ทำไมถึงคิดจ

แต่เขาก็ขออยู่ห่างๆ อย

าไป ชื่อเก่าของฉันน่ะ ฉัน

้ำเสียงเยือกเย็นและคำพูดนั้น เขาได้แต่หวังว่า... ในอนาคตอันไก

บลูกน้องของแก

ายดังสลับกันอยู่ไม่กี่ว

บบบ

งงงง

ทั้งรวดเร็วและรุนแรง ที่สำคัญทั้งคู่ทะลุประตูห้องไอซียูออกมาฟ

แต่พึมพำกับตัวเอง ระหว่างที่วาร์ปหนีเอาชีวิตร