“นี่คุณกำลังเล่นแง่อะไรอยู่กันแน่？”

เส้าเหิงก้มลงเพื่อกระซิบข้างหูของหนวนจิ่ว ความรู้สึกที่ลมหายใจอันร้อนผ่าวสัมผัสผิวหนังทำให้ตัวเธอสั่นสะท้านไปทั้งตัว

“อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ” หนวนจิ่วพยายามดิ้นรนด้วยความอึดอัดใจ “ฉันช่วยคุณให้พ้นจากเงื้อมมือสามีเศรษฐีของผู้หญิงคนนั้นเอาไว้นะ คุณตอบแทนฉันด้วยการเนรคุณแบบนี้เหรอ？”

‘สามีเศรษฐีของผู้หญิงคนนั้น？’

เส้าเหิงไม่รู้ว่าเขาควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

เธอยังคิดว่าเขาเป็นผู้ชายขายบริการอยู่...

นี่เธอแสร้งทำเป็นไม่รู้ หรือว่าเธอสับสนจริง ๆ กันแน่？

เขาบอกไม่ได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่