‘สามร้อยล้านอย่างนั้นเหรอ？’

หนวนจิ่วเกือบจะอ้าปากค้าง

“คุณควรจะคิดว่าตัวเองโชคดีนะ ที่คุณมู่แค่ให้ทำความสะอาดห้องทำงานเป็นการลงโทษน่ะ！” เสียวเสี่ยวเยาะเย้ย

ความจริงแล้ว ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้รับอนุญาตให้เข้าไปในห้องทำงานของเส้าเหิง เสียวเสี่ยวเองที่ทำงานกับบริษัทมาหลายปีก็ยังไม่เคยก้าวเท้าเข้าไปในห้องทำงานเลยแม้แต่ก้าวเดียว

หนวนจิ่วถึงกับหัวเราะเยาะราวกับว่าเธอสามารถอ่านความคิดของเธอได้ได้ “นี่คุณอิจฉาเหรอ？ แต่ฉันคิดว่าชุดนี้เหมาะกับคุณมากกว่านะ”

เมื่อเสียวเสี่ยวได้ยินก็ทำให้เธอรู้สึกโกรธเคืองอย่างมาก จนเกือบจะพ่นคำด่าทอออกมาแต่ก็อดกลั้นเอาไว้ได้ก่อน

หนวนจิ่วยกชุดเครื่องแบบขึ้นด้วยท่าทางเยาะเย้ย “หลีกทางหน่อย เดี๋ยวฉันจะไปสาย ถ้าคุณมู่โกรธขึ้นมา ฉันจะรายงานเขาว่าคุณเป็นคนรั้งฉันไว้”

เมื่อคำนึงถึงตำแหน่งใหญ่โตของเส้าเหิงในบริษัทแล้ว เสียวเสี่ยวก็ไม่กล้าที่จะให้เขารอแน่นอน เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยตัวหนวนจิ่วไป

‘ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนหรอก ฉันยังมีเวลาที่จะเหยียบย่ำนังผู้หญิงคนนี้อีกนาน！

ด้วยเหตุนี้เสียวเสี่ยวจึงเลือกที่จะยืนอยู่นิ่ง ๆ ขณะที่หนวนจิ่วเดินเชิดหน้าออกจากแผนกออกแบบไป

‘คุณมู่เป็นคนที่แปลกมาก ฉันคิดว่าเขาจะลงโทษด้วยการปรับค่าเสียหายก้อนโตเสียอีก แต่กลับให้ไปทำความสะอาดห้องทำงานของเขาเนี่ยนะ？ ช่างแปลกเสียจริง’